Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
5 / 2022

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (132)

Μυστηριακές Οντότητες από την έκθεση FutuRetro.

Ακόμα ένα έγκλημα

Σχεδόν ποτέ δεν γράφω για προσωπικά θέματα εδώ, όμως τώρα θα κάνω μια εξαίρεση και, μάλλον, θα καταλάβετε γιατί.

Το γεγονός είναι πολύ δυσάρεστο.

Πρόσφατα μια συγγενής μου πέθανε «από κορονοϊό» (και αυτά τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία εδώ). Δεν ήτανπολύ κοντινή συγγενής (όπως λέμε μάνα, πατέρας, αδελφός) αλλά ήταν αρκετά κοντινή και, μάλιστα, τη συμπαθούσα πολύ.

Ήταν μεγάλης ηλικίας, ομολογουμένως, άνω των 80. Είχε κάνει και τις τρεις δώσεις του εμβολίου. Την πρόσεχαν υπερβολικά (μάσκες συνέχεια, μην πλησιάζει κανένας, και τα λοιπά). Είχα να τη δω, δυστυχώς, πάνω από δύο χρόνια – εξαιτίας της υπόθεσης με τον κορονοϊό.

Είχε διάφορα προβλήματα υγείας, και πρόσφατα χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο μαζί με την κόρη της. Η κόρη της ήταν επίσης τριπλοεμβολιασμένη και προσεχτική μέχρι αηδίας, με [...]

FutuRetro

Πηγαίνετε στο FutuRetro όσο έχετε ακόμα χρόνο. Είναι τρομερό, και το καλύτερο βρίσκεται στο υπόγειο. Είναι από τα πράγματα που, κατά κανόνα, δεν περιμένεις να συναντήσεις στην Ελλάδα. Και μπορείτε να το επισκεφτείτε δωρεάν. Στημένο μέσα σε ένα παλιό, εγκαταλειμμένο επταώροφο κατάστημα του Notoshome, νομίζεις ότι έχεις πραγματικά γλιστρήσει σε μια εναλλακτική cyberpunk πραγματικότητα καθώς περιπλανιέσαι εκεί μέσα.

Η συγγραφή είναι υπνωτισμός

Δεν κάνω πλάκα: είναι όντως υπνωτισμός. Σκέψου μόνο πώς ρέει η ιστορία καθώς γράφεις. Το ένα πράγμα ακολουθεί το άλλο, αβίαστα συνήθως. Και πολλές καινούργιες ιδέες έρχονται, μάλιστα, καθώς γράφεις: εκείνη την ώρα που βάζεις τη μία λέξη πίσω από την άλλη. Πώς να το πεις αυτό; Υπνωτίζεις τον εαυτό σου μέσα από την ίδια τη διαδικασία της γραφής.

Έχω παρατηρήσει, επιπλέον, πως συχνά όταν ξεκινάω να γράφω κάνω πολλά τυπογραφικά λάθη, γιατί δεν έχω ακόμα μπει στο «κλίμα»· καθώς όμως συνεχίζω, κάνω ολοένα και λιγότερα τέτοια μικρολάθη, ακολουθώντας έναν ρυθμό και έναν ειρμό που έρχεται τελείως φυσικά.

Και μετά, κοιτάζεις το κείμενο από την αρχή ώς το τέλος, και αναρωτιέσαι: πώς στο διάολο φτάσαμε από εκεί μέχρι εδώ; Θα μπορούσες να τα είχες σκεφτεί αυτά προτού αρχίσεις να βάζεις τη μία λέξη πίσω από την άλλη; [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (131)

Παράξενες γάτες των τοίχων. Πολύ παράξενες.

Η φαντασία είναι αστείρευτη

Imagination is like a muscle. I found out that the more I wrote, the bigger it got. —Philip José Farmer

(Αν δεν το ξέρετε, ο Farmer είναι παλιός συγγραφέας φαντασίας. Μπορείτε να δείτε κάποια βιβλία του μπαίνοντας στο κεντρικό μου site και κάνοντας αναζήτηση για «Farmer». Επίσης, μπορείτε να τον τσεκάρετε και στο Ευαγγέλιον της Wikipedia.)

Αυτό το απόφθεγμα είναι πιο αληθινό απ’ό,τι πολλοί πιστεύουν, και το έχω διαπιστώσει και ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια που συνεχώς γράφω φανταστική λογοτεχνία.

Έχετε ακούσει κάποιους να λένε «Μη χρησιμοποιείς τώρα όλες τις ιδέες που σου έρχονται γιατί μετά θα σου στερέψουν και δε θάχεις τι να γράψεις», ή «Μη γράφεις πολύ γιατί μετά δε θάχεις τι να γράψεις, θα τα έχεις εξαντλήσει όλα», ή κάτι παρόμοιο; Τους έχετε ακούσει;

Λένε βλακείες.

Το αντίθετο ισχύει. Τουλάχιστον για τη φανταστική λογοτεχνία. Όσο περισσότερο [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (130)

Αρχαιοελληνικορωμαϊκά κεφάλια, χέρια, και ψυχεδελικά ανθρωπάκια. Ε, τώρα, τι άλλο να ζητήσεις εσύ;

Το free press είναι νεκρό

Τελευταία φορά που είχα πάρει τη Lifo επιδιδόταν σε τρομοκρατική κορονοπροπαγάνδα ενώ έγραφε για τους κακούς «ψεκασμένους» που λένε την αλήθεια– εεεε, συγνώμη, που είναι «ακροδεξιοί», «δεξιοί αναρχικοί», «τρελοί», και κάτι τέτοια. Μια κατάσταση που προκαλούσε, τουλάχιστον, αηδία. Είχα πει να μην ξαναγγίξω το έντυπο παρά μόνο με μάσκα για να μην κολλήσω τίποτα. Ή, καλύτερα, να μην το ξαναγγίξω απλά.

Αλλά την έκανα πάλι τη μαλακία και το πήρα. Φύλλο της Lifo 12/5/2022. Κοιτάζοντας τις σελίδες του νομίζεις ότι σ’αυτή τη χώρα υπάρχει τρομερή οικονομική ανάπτυξη και όλα πάνε καλά: οι πάντες χαμογελάνε ώς τ’αφτιά και ακολουθούν το όνειρό τους ενώ τα λεφτά πέφτουν με τη σέσουλα.

Μια βόλτα στην Αθήνα, όμως, θα σας πείσει για το... αντίθετο. Φυσικά.

Καλά, εντάξει, το ξέραμε ότι η Lifo είναι, κατά βάση, διαφημιστικό [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (129)

«Κόλλα το, ρε φίλε!»

Και άλλα ανθρωπάκια που κάνουν παράξενες χειρονομίες...

Χορτοφαγικές διαταραχές

Έχω δει κάτι νοοτροπίες για τους χορτοφάγους οι οποίες με εκπλήσσουν και με παραξενεύουν, ειδικά αφού είμαι κι ο ίδιος χορτοφάγος. Όχι, δεν είμαι από τους «ιδεολογικούς» χορτοφάγους που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε τα ζώα και τα λοιπά και τα λοιπά (αν και δεν διαφωνώ με αυτό). Απλώς τα χορτοφαγικά πράγματα είναι που ταιριάζουν καλύτερα στον οργανισμό μου. Ζωικά πράγματα δεν τρώω καθόλου· και εννοώ ούτε αβγά, ούτε γιαούρτια, ούτε τυριά, ούτε τίποτα από αυτά. Ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά κάποτε, μικρός, με είχαν εξαπατήσει ότι «έπρεπε» να τα τρώω. Μέχρι που το σώμα μου το ίδιο έκανε επανάσταση και εγώ έκανα πειραματισμούς επάνω στον εαυτό μου ώσπου να ανακαλύψω τι στο διάολο είναι, τελικά, καλό να τρως. (Όχι, δεν πήγα σε κανέναν «ειδικό», ούτε για αστείο.)

Αυτό για αρχή: για να εξηγήσω τι εννοώ όταν λέω πως είμαι [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (128)

Με το πτηνόν ανά χείρας. Κουκουβάγ κουκουβάγ.

Ο δικός μου ρουφιάνος

Έτυχε να δω, τελευταία, σ’ένα λογοτεχνικό περιοδικό – τον Αναγνώστη, νομίζω – κάποιον να γράφει ότι η βιβλιοθήκη είναι ο καλύτερος ρουφιάνος. Λέει τα πάντα για σένα. (Δεν συμφωνώ.) Οπότε, είπα σήμερα να σας δείξω τον δικό μου ρουφιάνο. Ή, τουλάχιστον, ένα μέρος του – δεν μπορώ να τον φωτογραφήσω ολόκληρο.

Αυτό το μέρος της βιβλιοθήκης που βλέπετε παρακάτω περιέχει κυρίως βιβλία που έχω αγοράσει τα τελευταία χρόνια από παλαιοβιβλιοπωλεία, και τα περισσότερα δεν τα έχω διαβάσει ακόμα. Επίσης, πίσω από αυτά τα βιβλία κρύβονται κι άλλα βιβλία.

Βιβλία πίσω από βιβλία... (Ναι, απλά ήθελα να το γράψω αυτό!)

Επιτέλους, φαίνεται να έχει ανοίξει ο καιρός, και η χούντα φαίνεται να έχει πέσει (αν και εν μέρει και προσωρινά). Εύχομαι καλό μηνά σε όλους. Εκτός από όσους ακόμα επιμένουν σε εξαναγκαστικές [...]

 

Επίσης . . .

Επιλογές Μαΐου (14/5)


Πώς βάζουμε διαλυτικά με τόνο και το σύμβολο του ευρώ στον υπολογιστή | The Debutante, μια μικρή ταινία βασισμένη σε διήγημα της Leonora Carrington | Σπάνια έργα του Max Ernst | Η φανταστική τέχνη του Tino Rodriguez | AI Comic Factory | Ο λαβύρινθος του Tim Burton | Γιατί τα ζώα τρέχουν πιο γρήγορα από τα ρομπότ | Ο καρκίνος είναι ο «νέος Covid» για τη φαρμακοβιομηχανία | Γεύεσαι LSD με κάθε επαφή σου με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας | Οι έξι βαθμοί διαχωρισμού των ανθρώπων | Η βιογραφία του Stanley Kubrick | Τα εξωφρενικά λεκτικά πέρα-δώθε των «ειδικών» του COVID-19 | Ουτοπικός Ρεαλισμός (μια ομιλία του Bruce Sterling) | Γιατί εξαφανίζεται η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας; | Εικόνες φτιαγμένες με γραφομηχανή | Τα «βρόμικα» και «πονηρά» πεντάστιχα του Isaac Asimov | Ακόμα μία ταινία Lord Of The Rings το 2026

 

Πώς Πλάθονται οι Κόσμοι οι Φανταστικοί


Μέθοδοι δημιουργίας

Πολλοί αναρωτιούνται πώς οι συγγραφείς φαντασίας φτιάχνουν φανταστικούς κόσμους γεμάτους περιοχές, παράξενα ονόματα, και ένα σωρό ιδιομορφίες σε σχέση με τον δικό μας κόσμο. Κάποιοι, πάλι, που σκέφτονται να γράψουν φανταστική λογοτεχνία διστάζουν γιατί δεν νομίζουν ότι θα κατάφερναν να φτιάξουν τόσο μεγάλους και πολύπλοκους φανταστικούς κόσμους.

Και υπάρχει και το παράδειγμα του Τολκιν, ο οποίος είχε φτιάξει έναν κόσμο με αρκετά πολύπλοκη μυθολογία και ακόμα και δικές του γλώσσες οι οποίες είναι, πραγματικά, σαν κανονικές γλώσσες. Ορισμένοι επίδοξοι συγγραφείς τρομάζουν από αυτό. Σκέφτονται: Μα πώς να το κάνεις;

Υπάρχει, όμως, και το αντίθετο ρεύμα (όπως ο Michael Moorcock), που ισχυρίζεται ότι δεν χρειάζεται ο φανταστικός κόσμος να είναι πολύπλοκος, ούτε καν λεπτομερειακός: μάλιστα, αυτό είναι κακό. Αλλά ακόμα κι αυτοί οι συγγραφείς πλάθουν διάφορα παράξενα φανταστικά σκηνικά, παρά τα όσα λένε. Απλώς δεν τους ενδιαφέρει να τα καταγράψουν σαν ιστορικά δεδομένα ή σαν να γράφουν τον Οδηγό του Φανταστικού Κόσμου. Για παράδειγμα, ο κόσμος του Elric, του γνωστού ήρωα του Moorcock, είναι αρκετά ευφάνταστος, παρότι ο Moorcock δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με λεπτομέρειες και συστηματική καταγραφή. Όταν βλέπει κάποιος τον κόσμο του Elric – ειδικά κάποιους που δεν ασχολείται με τη φανταστική λογοτεχνία και πολύ – μπορεί να σκεφτεί ότι είναι δύσκολο να επινοήσεις έναν τέτοιο κόσμο, ή μπορεί να απορήσει πώς είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να σκεφτεί όλα αυτά τα πράγματα.

Ουσιαστικά, όμως, δεν είναι και τόσο δύσκολο να φτιάξεις όσους φανταστικούς κόσμους θέλεις, αρκεί, βέβαια, να έχεις κάποια φαντασία και δημιουργική διάθεση.

Υπάρχουν δύο τρόποι, κι ένας τρίτος, για να φτιάχνεις φανταστικούς κόσμους – φανταστικά σκηνικά, εν γένει. Ο πρώτος τρόπος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Πάνω Προς τα Κάτω. Ο δεύτερος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Κάτω Προς τα Πάνω. Και ο τρίτος είναι κάτι ανάμεσα στους δύο προαναφερθέντες, και μπορεί να γέρνει λίγο περισσότερο προς τον έναν ή προς τον άλλο.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαΐου (1/5)


Ζωγραφική φαντασίας | Αρχαία σχέδια στο Περού που απεικονίζουν ψυχεδελικούς χορούς | Μια περγαμηνή του 19ου αιώνα με όλη την ιστορία του κόσμου | Οι 6 αγαπημένοι σουρεαλιστικοί πίνακες του JG Ballard | Ο άνθρωπος που σκότωσε την αναζήτηση του Google | Ψευδο-Βοκάκιος, εβραϊκό pulp fiction, και ο άνθρωπος που ξεπατίκωσε τον Joyce | Η τέχνη της Anna Mond | Ευρωπαϊκός γοτθικός κινηματογράφος | Το Jetpack του James Bond στην ταινία Thunderball | Τα μυστικά των δωματίων απόδρασης (escape rooms) | Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi) | Η Μάχη του Clontarf | Συνέντευξη με τον Michael Moorcock | Τα τενεκεδένια ρομπότ στις ταινίες και στον κινηματογράφο | Συνέντευξη με τη Julie Bell | Μια υπεράσπιση του Deathstalker