(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)
Ξέρεις εκείνη τη μαγική αίσθηση που έχεις όταν εκπλήσσεις τον εαυτό σου; Είναι σαν να βρίσκεις έναν παλιό κώδικα μέσα σ’ένα σκονισμένο συρτάρι, και, αποκωδικοποιώντας τον, σύντομα συνειδητοποιείς ότι τον άφησε ο παρελθοντικός σου εαυτός για να τον βρει ο μελλοντικός.
Και παθαίνεις την πλάκα σου.
Αυτό μού συμβαίνει κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο και πιάνω να το διορθώσω από την αρχή. Γράφω σοβαρά από τα 17 μου (“ασόβαρα” δεν θυμάμαι από πότε γράφω) αλλά εξακολουθώ να παθαίνω την πλάκα μου. Δεν έχει σημασία αν είναι κάτι που βλέπεις και λες “Τι αηδίες είν’ αυτές; Είναι σαν να το έχει γράψει η γάτα μου, μεθυσμένη!” ή αν λες “Εγώ το έγραψα αυτό!; Αυτό είναι γαμάτο!” – η μαγική αίσθηση είναι πάντα εκεί.