Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
10 / 5 / 2019

Πριν από μερικές μέρες, έλαβα στο Goodreads ένα μήνυμα από ένα άτομο που θα μείνει ανώνυμο, γιατί έτσι κι αλλιώς ούτε το θάρρος να πει το πραγματικό του όνομα δεν είχε. Μόνο ένα ψευδώνυμο φαινόταν στον λογαριασμό του, και τίποτ’ άλλο.

Το άτομο αυτό νομίζω, από την εικονίτσα στον λογαριασμό του, ότι ίσως να ήταν κάποια κυρία – αν και οι πραγματικές κυρίες δεν φέρονται έτσι. Αν όμως ήταν κύριος, μάλλον πούστρευε λιγάκι. Ούτε οι πραγματικοί κύριοι φέρονται έτσι.

Δυστυχώς, όμως, είναι ένα δείγμα του τι είδους άτομα τριγυρίζουν στο ελληνικό Goodreads και γιατί γενικά δεν μου αρέσει το κλίμα αυτού του είδους, που προωθεί τον ανταγωνισμό, την αντιπαλότητα, και εν τέλει τον ψυχολογικό έλεγχο, αντί να προωθεί την ελευθερία της σκέψης και του λόγου και την αληθινή δημιουργικότητα. Βλέπεις, ο ανταγωνισμός, η αντιπαλότητα, και εν τέλει ο ψυχολογικός έλεγχος είναι αντιστρόφως ανάλογα ως προς την ελευθερία της σκέψης και του λόγου και την αληθινή δημιουργικότητα. Είναι ακριβώς ό,τι θέλουν τα παράσιτα του συστήματος: μια κοινωνία κατά βάση νεκρή σε σκέψη και πεσμένη σε πάθος.

Το πρώτο μήνυμα που μου έγραψε αυτό το άτομο ήταν το εξής:

subject: Αλλαγή ονόματος από ελληνικά σε λατινικά.

message: Αλλάξτε αν μπορείτε σε Voulazeris Kostas γιατί με εκνευρίζει όλοι οι συγγραφείς να είναι ταξινομημένοι με λατινικό αλφάβητο και εσείς με το ελληνικό να μου το χαλάτε.

Και απάντησα το εξής:

Σόρυ, θα πρέπει να σας το χαλάσω. Μου αρέσει έτσι.

Τι άλλο να απαντούσα; Να αλλάξω το όνομά μου επειδή κάποιος τυχαίος το ζητάει για ομιχλώδη λόγο;

Βλέποντας ότι ο έλεγχος δεν έπιασε, το άτομο έγραψε τα εξής – που απορείς τι διάολο σχέση έχουν με την αρχική του ερώτηση, και επίσης απορείς τι διάολο πρόβλημα έχει μαζί μου. Είναι, ίσως, το πρόβλημα που έχουν όλοι οι κρυφοχουντικοί με τους ανθρώπους που επιμένουν να σκέφτονται και να δρουν ελεύθερα. Α, ναι, να μην ξεχάσω: η απάντηση του ατόμου αυτού:

Πιστεύω πως σε νοιάζει (άσχετα το τι λες) οι βαθμολογίες των βιβλίων σου αλλά προσποιείσαι πως δεν ενδιαφέρεσαι.

Ξέρεις γιατί το κάνεις αυτό; Έχεις ήδη την απάντηση Κώστα... Λίγη εσωτερική αναζήτηση χρειάζεται μόνο... τόσο δα θάρρος να αντικρίσεις αυτό που πραγματικά είσαι. Μια ενδοσκόπηση που θα έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί εδώ και χρόνια.

Έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν σου αρέσει να εκτίθεσαι στις κριτικές. Υιοθετείς ένα ψευδοιντελεκτουέλ/υπεροπτικό ύφος ‘’εγώ δεν βαθμολογώ και δεν μπαίνω σε αυτό το τρυπάκι της διαφήμισης μπλα μπλα’’ μπας και εσύ ο ίδιος καταφέρεις στο τέλος να πιστέψεις πως όντως δεν ενδιαφέρεσαι.

Η μαύρη αλήθεια είναι πως όσο και να επαναλαμβάνουμε το ‘’δεν με νοιάζει η γνώμη του άλλου’’ στην ουσία μας κόφτει και μας παρακόφτει διότι είμαστε κατασκευασμένοι να αποζητούμε την αποδοχή. Θέλουμε οι άλλοι να μας αναγνωρίζουν ως καλούς,άξιους,νοήμονες κτλπ ώστε να θεωρούμαστε ως μέλος της αγέλης με κύρος και έτσι μελλοντικά να τεκνοποιήσουμε αφού θα έχουμε την έγκριση του περίγυρου. Δεν το ελέγχουμε και κανείς δεν θα σε κατακρίνει για αυτό. Οι χημικές ουσίες που αλληλεπιδρούν στον εγκέφαλο σου όπως η ντοπαμίνη, η οξυτοκίνη κτλπ σε ελέγχουν. Εκτός και αν είσαι ένα λάθος της φύσης και αυτές οι ορμόνες δεν επιδρούν πάνω σου. Τότε όμως ονομάζεσαι ψυχοπαθής.

Κοίτα γύρω σου. Τα πάντα πλέον έχουν έναν βαθμό. Τα πάντα κρίνονται.

Μην προσπαθείς λοιπόν να το παίξεις αντισυμβατικός και ‘’woken’’. Είσαι και εσύ ένα μέρος αυτής της κοινωνίας και θα παίξεις με τους κανόνες της.

Είσαι ένας αριθμός Κώστα, όπως ακριβώς είμαι και εγώ. Αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις.

Αυτό όμως που μπορείς να καταφέρεις είναι να είσαι ένας καλός αριθμός.

Αναθεώρησε κάποια πράγματα λοιπόν στη ζωή σου. Είσαι 50 χρονών κοντά. Μην υιοθετείς ακραίες και ουτοπικές απόψεις 20ρη ΚΝΙΤΗ. Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα.

Συμβιβάσου και επανέφερε τον εαυτό σου στη λογική και τη σύνεση.

Κατά πρώτον, ούτε να γράψει σωστά δεν φαίνεται να ξέρει, αφού ξεκινά γράφοντας (χωρίς την παρένθεση): Πιστεύω πως σε νοιάζει οι βαθμολογίες των βιβλίων σου αλλά προσποιείσαι πως δεν ενδιαφέρεσαι. Αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία.

Αυτή είναι η κλασική τακτική που χρησιμοποιούν διάφορα “ελεγκτικά” υποκείμενα όταν βλέπουν πως δεν πας με τα νερά τους. Προσπαθούν να σε προσβάλουν. Βαθιά, όμως. Πολύ βαθιά.

Η πλάκα είναι ότι ξέρω ακριβώς αυτού του είδους την τακτική. Αυτά που γράφει το συγκεκριμένο άτομο θα μπορούσα να τα είχα ήδη γράψει στον εαυτό μου ως προσβολή. Γαμώτο! αν έβαζα έναν villain να μου μιλά μέσα σε κάποιο βιβλίο μου, ακριβώς αυτές τις μαλακίες θα έλεγε αν ήταν πολύ επιπόλαιος villain. Σίγουρα αυτό το άτομα είναι πραγματικό;

Επομένως απάντησα ό,τι θα απαντούσε κάποιος χαρακτήρας από τα βιβλία μου. Ή, μάλλον, όχι ακριβώς. Είπα να μην το τραβήξω στα άκρα για δραματικούς λόγους. Απάντησα το εξής:

Κανονικά θα σου έλεγα να πας να γαμηθείς. Αλλά απλά θα σου πω: Ευχαριστώ για την ψυχανάλυση· κάνε την πρώτα στον εαυτό σου.

Συνήθως όσοι προσπαθούν να ψυχαναλύσουν και να επηρεάσουν ψυχολογικά τους άλλους είναι καθάρματα. Και το μόνο που λαμβάνουν από εμένα είναι το κωλοδάχτυλό μου μες στη μούρη τους.

Στο καλό.

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτές τις τακτικές είναι κατάπτυστοι, και δυστυχώς τέτοιες μπαρούφες πιάνουν σε άτομα που δεν έχουν ήδη πραγματικά ψάξει τον εαυτό τους. (Δεν λέω ψυχαναλύσει γιατί είναι πλέον τραγελαφικός όρος, έτσι όπως έχει καταντήσει.)

Αλλά υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα κάπου εδώ:

Αυτά τα άτομα νομίζουν ότι είναι τόσο ανώτερα. Τόσο γαμημένα holier than thou που ούτε ο παπάς της Ενορίας δεν είναι τόσο holier than thou. Νομίζουν ότι σε ξέρουν καλύτερα από τον εαυτό σου.

Δεν ξέρουν τίποτα. Ψάξε τον εαυτό σου και θα δεις ότι τέτοια ελεγκτικά καθάρματα δεν ξέρουν τίποτα. Εσύ είσαι μόνο ΕΣΥ, και αυτό είναι το μόνο που είσαι. Τα άλλα είναι περιττά.

Και μη γελιέσαι, αυτές είναι τακτικές ψυχολογικού πολέμου. Δεν θέλουν το καλό σου τα άτομα που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους. Απλά τους ενοχλείς για κάποιο λόγο, γι’αυτό επιτίθενται έτσι. Είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν.

Γι’αυτούς υπάρχει μόνο ανταγωνισμός και κρίση από τους άλλους. Υπάρχει μόνο ένα ψεύτικο θέατρο που, τελικά, καταστρέφει την ψυχή χωρίς να σου προσφέρει τίποτα. Είναι ελεγχόμενοι και θέλουν να κάνουν και τους υπόλοιπους σαν τη μούρη τους.

Δυστυχώς γι’αυτούς, δεν είμαστε όλοι τόσο ευκολόπιστοι. Θέλουν να μας αποκαλέσουν “ψυχοπαθείς”; Ας μας αποκαλέσουν. Οποιαδήποτε βρισιά μπορεί να ειπωθεί χωρίς κανένα νόημα, και όλοι οι έξυπνοι άνθρωποι έχουν πλέον καταλάβει ότι η ψυχιατρική δεν είναι παρά μια κακοστημένη φάρσα που δεν ξέρει τίποτα για την ανθρώπινη φύση. (Βλ. παλιότερο άρθρο μου, ή απλά ψάξε μόνος σου.) Είναι μόνο για να τη χρησιμοποιούν ελεγκτικά κάτι τέτοια καθάρματα.

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που έχει τύχει να παρατηρήσω τέτοιες δραστηριότητες μέσα στο ελληνικό Goodreads. Ντροπή σας. Επειδή ξέρετε πως ο μέσος συγγραφέας είναι ευάλωτος, ζητώντας ανταπόκριση (δήθεν ότι αυτό είναι το “φυσιολογικό”), τον εκμεταλλεύστε για δικό σας όφελος. Δεν θα αργήσουν οι κοιμισμένοι να ξυπνήσουν. Μόνο αυτό έχω να σας πω.

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)