Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
4 / 8 / 2020

Οι αφελείς και οι επιτηδευμένοι εξακολουθούν να διαδίδουν ότι οι μάσκες σε ό,τι χώρο νάναι – σε λίγο και στον καμπινέ – θα τους σώσουν από τον κορονοϊό. Το μόνο που μπορείς να υποθέσεις είναι ή ότι η φήμη αληθεύει πως ο Χαρδαλιάς έχει κρυφά εργαστήριο μασκών κάτω από το σπίτι του, ή ότι η κυβέρνηση ορίζει δια νόμου ότι ο κόσμος πρέπει να φορά (άχρηστες) μάσκες σε ολοένα και περισσότερα μέρη απλά και μόνο για να δείχνει πως κάνει κάτι.

Εν τω μεταξύ, τα mainstream ΜΜΕ κάνουν καλά τη δουλειά τους εξαπλώνοντας τον λοιμό του φόβου και του πανικού. Διαβάζεις άρθρα που λύση δεν δίνουν, καμιά ουσιαστικά πληροφορία δεν προσφέρουν· προσφέρουν, όμως, αρκετό φόβο και πανικό αν είσαι στην ευάλωτη ψυχική κατάσταση να επηρεαστείς από αυτά.

Ακόμα κι αν είχαμε μερικά κρούσματα παραπάνω, δεν είναι τραγωδία. Ρώτησε κανείς αυτό τον καιρό πόσοι άνθρωποι πέθαναν από άλλα πράγματα πέρα από τον κορονοϊό; Όχι; Έψαξε κανείς να βρει ποια είναι όλα αυτά τα κρούσματα και ποια ακριβώς η σοβαρότητά τους, πέρα από κυβερνητικούς υπαλλήλους; Για τους θανάτους, ερεύνησε κανείς να δει πόσοι ήταν πραγματικά από κορονοϊό και πόσοι από αυτούς που πέθαναν απλά έτυχε να έχουν και τον κορονοϊό; Έψαξε κανείς να δει μήπως – μήπως – τα στατιστικά είναι λιγάκι παραφουσκωμένα;

Από τη στιγμή που δεν γίνεται κανένας έλεγχος από ανεξάρτητους ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς – από τη στιγμή που τέτοιος έλεγχος είναι δύσκολο να γίνει – εγώ είμαι πολύ καχύποπτος με όλα αυτά. Σε τελική ανάλυση, μέχρι στιγμής δεν ξέρω ούτε έναν άνθρωπο που να ξέρει έναν άνθρωπο που να ξέρει έναν άνθρωπο που να τον έχει πιάσει ο κορονοϊός... Απλά λέω.

Και στο Λονδίνο και στο Βερολίνο άρχισαν ήδη να διαμαρτύρονται – μαζικά – ότι «η μάσκα είναι φίμωτρο» και να δέρνονται με την αστυνομία σε διαδηλώσεις. Στην Αθήνα δεν είδα να γίνεται τίποτα τέτοιο. Αισθάνομαι ντροπή.

Σοβαρά τώρα, τι θα πουν οι Αρχαίοι Θεοί;

Κοιτάζω στον μαγικό μου καθρέφτη και βλέπω την Αθήνα να ξεπουπουλιάζει την κουκουβάγια της, τον Ερμή να χάνει το δεξί του φτερωτό σανδάλι και να παίρνει τούμπα, τον Δία να χάνει τη στύση του και λίγο σπέρμα να τρέχει στο γόνατό του, την Αφροδίτη να αυνανίζεται μαστουρωμένη με φύλλα δάφνης... Και ο Άγιος Γεώργιος αρχίζει να φοβάται ότι ίσως τελικά να αστόχησε όταν εκτόξευσε εκείνο το δόρυ εναντίον του δράκου.

Ακολουθεί φωτογραφία από τους δρόμους της Αθήνας εν ώρα αιχμής...

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)