Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
20 / 2 / 2022

Είναι πολλά, τελευταία, που θέλω να πω για την κορονοχούντα που πλήττει τη χώρα μας και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όμως δεν με παίρνει ο χρόνος. Θα αναφέρω μόνο τα πιο χυδαία και τραγελαφικά.

Βγήκε τις προάλλες ο Βασιλακόπουλους στον ΣΚΑΪ και είπε ότι οι μάσκες στον δρόμο μόνο από το κρύο προστατεύουν. (Δε με πιστεύετε; Δείτε τον.) Αποφάσισε, δηλαδή, επιτέλους να μας πει την αλήθεια... τώρα, ύστερα από τόσο καιρό. Ισχυριζόμενος πως, πριν, εκείνος και η παρέα του έλεγαν ψέματα ώστε ο κόσμος να πάρει πιο σοβαρά τα μέτρα και να φορά τις μάσκες και εκεί όπου έχει πολύ συνωστισμό.

Μέχρι στιγμής, όσοι λέγαμε πως η (υφασμάτινη) μάσκα δεν προστατεύει μας αποκαλούσαν «συνωμοσιολόγους» και μας έβριζαν.

Μέχρι στιγμής, τρομοκρατούσαν οι τηλε-ειδικοί τον κόσμο ότι «φονικός ιός» είναι στον αέρα και, για να βγεις από το σπίτι σου, πρέπει να φοράς μάσκας (έστω και αποκριάτικη για να κάνεις τον καραγκιόζη καλύτερα).

Μέχρι στιγμής, κόσμος είχε πληρώσει ακόμα και πρόστιμα επειδή δεν φορούσε μάσκα μες στη μέση του δρόμου (η οποία είναι άχρηστη)!

Και βγαίνει τώρα ο Τηλε-λακόπουλος και μας λέει ότι... μας έκαναν πλάκα!

Δηλαδή, τι μας λέει ο άνθρωπος; Ότι θεωρεί πως οι πολίτες αυτής της χώρας είναι ηλίθιοι και δεν πρέπει να τους λέμε την αλήθεια; Αλλά πρέπει να τους λέμε ανόητα ψέματα, σαν να είναι μικρά παιδιά, προκειμένου να «προστατευτούν»; Αυτό είναι εγκληματικό γιατί, εκτός των άλλων, δημιουργεί στους ευκολόπιστους μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας (αφού, βέβαια, τους έχουν προκαλέσει μια εξίσου υπέρμετρη, υπερβολική αίσθηση τρόμου). (Ψυχολογική είναι η πανδημία, κατά βάθος· εσείς απλά δεν το έχετε ακόμα συνειδητοποιήσει.)

Και γιατί αποφάσισε να μας κάνει αυτή την τρομερή αποκάλυψη τώρα ο κ. Βασιλακόπουλος; Τώρα, που η Όμικρον, αυτή η σκληρή κυρά του θανάτου, «θερίζει», παρακαλώ...

Το λέει τώρα γιατί δεν έχει κανένα νόημα. Ο κόσμος είναι τόσο τρομοκρατημένος που απλά συνεχίζει να φορά μάσκες ακόμα και στον ανοιχτό δρόμο. Τις έχουν συνηθίσει πια. Και οι κακές συνήθειες κόβονται δύσκολο. (Ναι, είναι κακιά συνήθεια να έχεις συνέχεια ένα κομμάτι πανί μπροστά στη μούρη σου· δεν βοηθά την υγεία σου, καθόλου. Το αντίθετο ίσως.)

Μια κυρία που ξέρω, η οποία φορά μάσκα συνεχώς απέξω, τη ρώτησα αν άκουσε τον Βασιλακόπουλο. Δεν τον είχε ακούσει, και δυσκολευόταν να το πιστέψει.

Δεν έχει σημασία πια τι θα πεις σ’αυτούς τους ανθρώπους. Ό,τι και να τους πεις, απλά θα συνεχίσουν την ανθυγιεινή, τρομοκρατική συνήθεια.

Οι μάσκες ήταν ανέκαθεν, και είναι, η διαφημιστική εκστρατεία της προπαγάνδας του κορονοϊού. Το είπε και ο Βασιλακόπουλος με άλλα λόγια: για να τις βλέπουν και να θυμούνται. Όταν εγώ το έλεγα από τις πρώτες μέρες, ήμουν, φυσικά, «συνωμοσιολόγος».

Και έρχεται τώρα – αυτές τις μέρες πάλι – το ακόμα πιο αστείο:

Βγαίνει ο Μαγιορκίνης και, μες στη σοφία του, μας λέει πως, αν καταργηθούν οι μάσκες στους εξωτερικούς χώρους, αυτό θα αφορά μόνο εμβολιασμένους.

Πρόσεξε: παρότι οι μάσκες (ειδικά σε εξωτερικούς χώρους) είναι τελείως άχρηστες.

Ωστόσο, μόνο οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να τις βγάλουν.

Γιατί;

Ε, κάπως πρέπει να τιμωρήσουμε ξανά εκείνους τους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους που δεν δέχτηκαν να φάνε τη σύριγγα των λαμόγιων της Μεγάλης Φάρμας, με ό,τι συνέπειες μπορεί αυτό να συνεπαγόταν γι’αυτούς.

Πολύ... επιστημονική τακτική ακολουθούν οι «ειδικοί» αυτής της χώρας.

Υποκλίνομαι μπροστά στην «ειδικότητά» τους: η οποία μάλλον είναι «πλασιέ της Μεγάλης Φάρμας» ή «Επόπτης της Pfizer», για να μην πούμε τίποτα χειρότερο.

Αλλά, έτσι κι αλλιώς, δεν έχει σημασία τι λένε. Όσοι καταλαβαίνουν φυσικά και δεν φοράνε μάσκα μες στη μέση του δρόμου.

*

Τι άλλο γελοίο – ή, ίσως, τραγικό – έχουμε να πούμε σήμερα;

Α, ναι... Είπα να αγοράσω παπούτσια. Βαδίζω πολύ όταν κάνω αστική περιπλάνηση, και τα παπούτσια που να με βολεύουν είναι το αιώνιο πρόβλημα. Μέχρι να βρω καλά, πρέπει ν’αλλάξω δυο, τρία ζευγάρια. Κι όταν βρω τα καλά, μετά από κάνα χρόνο έχουν πια χαλάσει και πρέπει να βγω προς αναζήτηση καινούργιων.

Πάω σε κατάστημα υποδημάτων και, στην πόρτα, λέω στην κυρία που ήταν μέσα ότι θέλω ένα ζευγάρι που να είναι έτσι. Κανείς άλλος δεν ήταν μες στο κατάστημα, παρεμπιπτόντως – και δεν ήταν καν καθημερινή. Πάει να βγάλει το κινητό της για να με σκανάρει. Της λέω «Δεν έχω υγειονομικά χαρτιά. Μπορώ να τα δοκιμάσω χωρίς υγειονομικά χαρτιά;»

«Απέξω,» μου λέει.

«Εδώ, στην πόρτα;»

«Ναι.»

«Εντάξει.»

Μου φέρνει το υπόδημα, το κοιτάζω, και μου εξηγεί ότι πρέπει να το δοκιμάσω όχι ακριβώς στην πόρτα αλλά έξω από την πόρτα.

«Θα μου φέρετε ένα σκαμνί;» ρωτάω.

«Δεν γίνεται,» μου λέει, «δεν μπορώ.»

Κοιτάζω τριγύρω· ήμασταν σε δρόμο που δεν υπήρχε πουθενά να καθίσεις. «Και πώς θα το δοκιμάσω;»

«...Οι άλλοι που έρχονται το δοκιμάζουν έτσι, απέξω.»

Δηλαδή, σαν πελεκάνοι, υποθέτω...

«Να το πάρω και να πάω λίγο εδώ παραδίπλα;» δείχνοντας ένα δρομάκι και ελπίζοντας εκεί να έχει κανένα σκαλοπάτι για να καθίσεις. «Δε σας το κλέβω.»

«Όχι, δεν μπορώ. Αν κάνετε το ράπιντ τεστ....»

«Να πληρώσω 10 ευρώ για να έρθω να δοκιμάσω παπούτσι;»

«Δε μπορώ να κάνω κάτι άλλο· είναι ο νόμος.»

(Ο νόμος ο παράνομος – αυτός ο νόμος.)

«Ε, συγνώμη, ούτε εγώ μπορώ να το πάρω χωρίς να το δοκιμάσω.»

Και με κοίταζε περίεργα.

Διώχνει τον πελάτη και μετά τον κοιτάζει και περίεργα.

Πηγαίνω παρακάτω, σε κάτι άλλους δρόμους, σκεπτόμενος ότι πρέπει κάπου να υπάρχουν και πιο λογικοί άνθρωποι. Μπαίνω τελικά σ’ένα κατάστημα και ούτε πιστοποιητικά μού ζήτησαν ούτε τίποτα, όπως και σε αρκετά άλλα που έχω μπει ώς τώρα – άλλωστε, δεν νομίζω ότι γίνεται και κανένας έλεγχος, οπότε είναι πλέον θέμα τού πόσο λογικός θέλει να είναι ο άλλος, νομίζω. Αυτό το συγκεκριμένο κατάστημα δεν το είχε καν Ελληνίδα. Ήταν αλλοδαπή μέσα.

Λοιπόν, οι Κινέζοι τελικά αποδεικνύονται πιο δημοκράτες και φιλελεύθεροι από τους Έλληνες. Αλίμονο! Και δεν το λέω καθόλου ρατσιστικά αυτό, ούτε προς τη μία μεριά ούτε προς την άλλη. Ίσως απλά οι Κινέζοι να έχουν μάθει τι θα πει να ζεις μέσα σε δικτατορίες. Ξέρουν από τέτοιες.

Πάντως, γενικά, βλέπω πως υπάρχει αρκετή υπόγεια αντίσταση σχετικά με τα πιστοποιητικά, όπως έχω ξαναγράψει. Ακόμα και σε κάποιο κατάστημα που στις αρχές είχα πάει και με είχαν διώξει, τώρα απλά μπαίνεις ελεύθερα.

Οι έξυπνοι καταλαβαίνουν ότι οι περιορισμοί μάς βλάπτουν όλους. Οι ανόητοι πιστεύουν ό,τι τους λένε στον ΣΚΑΪ και στα άλλα βοθροκάναλα.

Δεν χρειάζεται καν να είσαι καλά πληροφορημένος για να καταλάβεις ότι αυτό που συμβαίνει είναι λάθος. Απλά χρειάζεται να έχεις λίγο μυαλό στο κεφάλι σου, και να μη σ’το έχουν ληστέψει από την πολύ τρομοκρατία και τον κοινωνικό αποπροσανατολισμό.

Αλλά η underground επανάσταση πρέπει να γίνει above ground επανάσταση, για να δούμε και κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα.

Μέχρι πότε θα συνεχίζεται αυτή η αηδία;

Οι λακέδες της Μεγάλης Φάρμας και οι πανδημιοκάπηλοι, πιστέψτε με, θα το τραβήξουν όσο μπορούν. Μην περιμένετε αυτοί να το τελειώσουν.

Έχω κι άλλα να πω αλλά είναι αδύνατον να τα πω όλα τώρα. Επιφυλάσσομαι.

*

Οι Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας αντιστέκονται – και πραγματικά τους θαυμάζω και είμαι, από καρδιάς, μαζί τους. Οι πάντες θα πρέπει να κάνετε το ίδιο με αυτούς.

Εικόνες από τον «καταυλισμό» των υγειονομικών της επανάστασης έξω από το Υπουργείο Υγείας:

Και ένα αυτοκόλλητο από τυχαίο δρόμο το οποίο τα λέει όλα κοντολογίς:

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)