Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
6 / 1 / 2024

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται μια έκφραση από σχεδόν όλους όσους έχουν να κάνουν με τηλέφωνα: Θα σε πάρω πίσω.

Ε; Πώς είπατε; Πίσω θα με πάρετε; Πού πίσω; Γιατί όχι μπροστά; Τι; Αααα... Οοο...

Φυσικά, εννοούν ότι θα σε πάρουν τηλέφωνο αργότερα. Είναι πολύ συνηθισμένο, πχ, κάποιος να σου απαντήσει: Θα το κοιτάξω και θα σας πάρω πίσω.

Αλλά, εντάξει, ρε παιδιά, βγάζει κανένα νόημα το Θα σε πάρω πίσω;

Δηλαδή, σκεφτείτε το δυο λεπτά. Τι θα πει – στα ελληνικά – Θα σε πάρω πίσω;

Το μόνο που μπορεί να σκεφτείς είναι το «Θα σε πάρω από πίσω», δηλαδή θα αρχίσω να σε ακολουθώ. (Για να μην αναφέρουμε και τίποτα πιο αισχρό από την αργκό που, το λιγότερο, δεν είναι δόκιμο.)

Δεν βγάζει νόημα αυτό το πράγμα. Δεν είναι σαν το «Θα σε πάρω τηλέφωνο» που, ναι μεν, δεν είναι κυριολεκτικό (δεν «παίρνεις» κανένα τηλέφωνο) αλλά είναι σχήμα λόγου που βγάζει κάποιο νόημα. Καταλαβαίνεις τι θέλει ο άλλος να πει, και δεν είναι και τελείως λάθος από γλωσσικής άποψης.

Το «Θα σε πάρω πίσω» είναι τελείως λάθος από γλωσσικής άποψης, και ούτε βγάζει και κανένα νόημα. Γιατί να μην πεις «Θα σε πάρω τηλέφωνο αργότερα» ή «Θα σε ξανακαλέσω» ή «Θα σε καλέσω πάλι μετά»;

Γιατί να πεις Θα σε πάρω πίσω; Τι πίσω και μπροστά; Τι είν’ αυτά; Σοβαρά τώρα...

Για να είμαι ειλικρινής, μου φαίνεται να είναι κακή μετάφραση του αγγλικού I will call you back. Και απορώ ποιος τετραπέρατος το ξεκίνησε και έχει εξαπλωθεί σαν meme, που λένε, σαν νοητικό/λεκτικό παράσιτο, μέσα σ’όλη την κοινωνία. Επίτηδες έγινε;

Κατά πρώτον, οι αυτολεξεί μεταφράσεις μερικές φορές δεν είναι καθόλου καλές. Κατά δεύτερον, αυτή δεν είναι καν αυτολεξεί μετάφραση· η αυτολεξεί μετάφραση θα ήταν: Θα σε καλέσω πίσω. Κι αυτό ίσως να έβγαζε περισσότερο νόημα. Αλλά το πίσω πάλι θα ήταν λάθος, αν όχι γελοίο. (Το «Θα σε πάρω πίσω» είναι τελείως γελοίο.) Το πίσω, στα ελληνικά, δεν χρησιμοποιείται όπως το back στα αγγλικά. Το back στα αγγλικά έχει πολλές φορές την έννοια του ξανά· στη γλώσσα μας, όμως, δεν έχει ποτέ αυτή την έννοια.

Στα αγγλικά υπάρχει εκείνος ο τίτλος μιας ταινίας Star Wars, το The Empire Strikes Back. Φανταστείτε κάποιος ιδιοφυής να το είχε μεταφράσει Η Αυτοκρατορία Χτυπά Πίσω! Ευτυχώς το μετέφρασαν Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται. Γιατί στα ελληνικά αυτό σημαίνει strike back.

Παρομοίως, το ξανά δεν χρησιμοποιείται στα αγγλικά πάντα όπως στα ελληνικά. Για παράδειγμα, εδώ μπορείς να πεις «Θα σε ξανακαλέσω» (ως I’ll call you back) αλλά στα αγγλικά δεν μπορείς να πεις I will recall you. Είναι γελοίο. Το recall (re-call, ξανά-καλώ) έχει τελείως άλλο νόημα στα αγγλικά. Είναι σαν να λες, στα ελληνικά, ανακαλώ.

Φαντάσου τώρα κάποιος «θεός του λόγου» όπως αυτός που μας κόλλησε το Θα σε πάρω πίσω να είχε κολλήσει στους αγγλόφωνους το I will recall you. Θα γελούσαν και οι πέτρες!

Αλλά εμείς απλά το έχουμε συνηθίσει.

Και εγώ, προσωπικά, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η γλώσσα (πρέπει να) εξελίσσεται, όχι να μένει στατική. Όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα που, αν τα κάνεις, είναι τραγικά. Δεν είναι εξέλιξη· είναι βιασμός της γλώσσας.

Αυτά...

...και σύντομα ελπίζω να σας ποστάρω πίσω άλλο κείμενο. Ή μπροστά.

(Τι θέλει τώρα να πει ο ποιητής;)

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)