Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
7 / 6 / 2025

Εφιαλτικές σκιές.

Μυστηριακές Οντότητες

 

19 / 5 / 2025

Ανοιξιάτικος παπαγάλος.

Μυστηριακές Οντότητες

 

5 / 5 / 2025

Δεν ξέρω αν αυτό είναι της μόδας, τυχαίο, ή απλά ύποπτο, αλλά έχετε προσέξει πόσοι «βιαστές» ξαφνικά ξεσκεπάζονται τα τελευταία χρόνια; Και είναι, ειδικά (και όλως τυχαίως), άτομα που μπορεί να ενοχλούν ή να έχουν ενοχλήσει κάποιους.

Δεν θυμάμαι όλες τις περιπτώσεις που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου (και ίσως κάποιες από αυτές να είναι πραγματικές – δεν μπορώ να ξέρω), και ούτε παρακολουθώ πολύ τα νέα, όμως κάτι μου βρωμάει γενικά.

Θυμάστε τι έλεγαν για τον Julian Assange – τον δημιουργό του Wikileaks – σε μια φάση; Ότι ήταν βιαστής έλεγαν, και βασίζονταν σε κάτι καταγγελίες.

Τελευταία, λένε το ίδιο για τον Neil Gaiman: αν όχι βιασμό, τουλάχιστον σεξουαλική παρενόχληση.

Και τώρα βλέπω να λένε τα ίδια και για τον Russell Brand.

Δεν έχω προσωπικά κανέναν λόγο να υποστηρίζω κάποιον από αυτούς τους τρεις ανθρώπους· και, για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο τον Assange συμπαθώ γιατί φαίνεται αγωνιστής. Ο Gaiman ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ως μορφή ή συγγραφέας – όχι πως έχω κανένα πρόβλημα με τον άνθρωπο, σημειωτέον. Και ο Russell Brand θα έλεγα απλώς ότι έχει ενδιαφέρον, υπό την έννοια τού να δούμε τι μπορεί να κάνει στο μέλλον.

Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω τόσο εύκολα ότι αυτοί οι τρεις κύριοι είναι βιαστές και σεξουαλικοί παρενοχλητές (sic).

Και θα μου πεις «Πού τον ξέρεις τον βιαστή; Έχει κέρατο στο κούτελο; Ένας “συνηθισμένος” άνθρωπος δεν είναι κι αυτός;»

Ναι, όντως, αλλά και πάλι... Έχει παραγίνει το πράγμα με διάφορες διασημότητες που ξαφνικά – και μάλλον επειδή φαίνεται να έχουν ενοχλήσει κάποιους – κατηγορούνται ως βιαστές. Και το μόνο που φαίνεται να χρειάζεται είναι μερικές καταγγελίες. Δηλαδή, επειδή βγήκαν 4-5 γυναίκες και είπαν ότι ο τάδε τις ενόχλησε ή τις εξανάγκασε, πάει να πει ότι είναι οπωσδήποτε βιαστής; Αποκλείεται αυτές να «τα παίρνουν» για να το ισχυρίζονται; Έχει γίνει πραγματική έρευνα; Υπάρχουν σοβαρές αποδείξεις; Το τι λέει ο καθένας, έτσι στον αέρα, δεν αποτελεί σοβαρή απόδειξη. Κι εγώ μπορώ να βγω αύριο και να γράψω εδώ ότι με βίασε η θειά μου. Αυτό δεν αποτελεί απόδειξη ότι όντως έγινε.

Κι αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρω παραπάνω σίγουρα δεν είναι οι μόνες. Θυμήθηκα τώρα άλλη μία περίπτωση: τον συγγραφέα φαντασίας Scott Lynch (που το τελευταίο βιβλίο του δεν μου άρεσε καθόλου· κυρίως το πρώτο μου άρεσε, το The Lies of Locke Lamora). Κι αυτόν τον είχαν κατηγορήσει για σεξουαλική παρενόχληση το λιγότερο, νομίζω. Το είχα διαβάσει στο Twitter του, όπου είχε γράψει μια «δημόσια συγνώμη» (προφανώς επειδή ο δικηγόρος του θα του το πρότεινε).

Φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια ο βιασμός έχει γίνει της μόδας. Ε, κυκλοφορείτε, λοιπόν, με τσίγκινο εσώρουχο.

 

1 / 5 / 2025

Power καταστάσεις.

Μυστηριακές Οντότητες

 

22 / 4 / 2025

Μυστηριακές Οντότητες

 

1η σελίδα από τις 176

Επόμενη σελίδα

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)