(Σημείωση 1: Μεγάλο κείμενο, συγκεντρωτικό για πολλές σκέψεις μου σχετικά με τα πάντα ώς τώρα. Συγχωρέστε τυχόν τυπογραφικά λάθη.)
(Σημείωση 2: Αυτό το κείμενο γράφτηκε χτες.)

*

Αισθάνομαι τελείως αποκαρδιωμένος.

Χτες βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Αν και γενικά κοιμάμαι λίγο (έχω πολλά πράγματα να κάνω), όταν αποφασίσω να πέσω για ύπνο, απλά γυρίζω τον διακόπτη μέσα στο μυαλό μου και κοιμάμαι. Αϋπνία είχε να με πιάσει από... Δεν είμαι σίγουρος, αλλά ήταν παλιά.

Καθόμουν και αναρωτιόμουν: Πώς σκατά φτάσαμε εδώ;

Ανακοινώθηκε επίσημα από την κυβέρνηση ότι θα ισχύσουν τα πιστοποιητικά εμβολιασμού σε τρένα, αεροπλάνα, και πλοία. (Δεν είμαι σίγουρος αν είπαν τίποτα και για τα λεωφορεία.) Και είδα να έχουν ήδη ξεκινήσει ακόμα και συζητήσεις για το τι θα έπρεπε να «επιτρέπεται» στους εμβολιασμένους και τι στους μη-εμβολιασμένους. Ξεκάθαρος διχασμός της κοινωνίας.

Πώς σκατά φτάσαμε εδώ;

Παρότι γενικά η ΕΕ, αν κατάλαβα καλά, είναι εναντίον της χρήσης του πιστοποιητικού εμβολιασμού για ταξίδια, παρότι οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων φωνάζουν επίσης εναντίον του πιστοποιητικού εμβολιασμού, παρότι τόσοι πολίτες μέσα σ’αυτή τη χώρα φωνάζουν εναντίον της χρήσης πιστοποιητικού εμβολιασμού για να διαχωρίζονται οι πολίτες, η κυβέρνησή μας αγνόησε τους πάντες και το έκανε.

Αναρωτιέμαι αν παραδειγματίζεται από το Ισραήλ όπου χρειάζεσαι πιστοποιητικό εμβολιασμού για να μπεις σε αστικό λεωφορείο και σουπερμάρκετ. Δηλαδή, τι θα κάνουν όσοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν; Θα ληστέψουν; Θα κάνουν πειρατεία σε λεωφορείο; Θα βγουν στο βουνό; Θα αυτοκτονήσουν;

Αν κάποιος νομίζει ότι αυτά είναι λογικά πράγματα, κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τη λογική του.

Πώς σκατά φτάσαμε εδώ;

Μετά, ξυπνάω το πρωί (γιατί, ναι, τελικά κοιμήθηκα και λίγο) και κοιτάζω τα νέα και τα σφυρίγματα στο Twitter, και αυτά που βλέπω είναι ακόμα χειρότερα από τα χτεσινά.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, λέει, αποφάσισε ότι δεν είναι λογικό οι γονείς να διαμαρτύρονται αν δεν θέλουν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Πρέπει όλα τα παιδιά να εμβολιάζονται, αλλιώς θα διώχνονται από τα σχολεία. Καταναγκασμός, δηλαδή, στα παιδάκια να πάρουν ένα φάρμακο. (Συγνώμη, έχετε τον Θεό σας, ή δεν τον έχετε καθόλου;)

Ύστερα, βλέπω ότι ο Βασιλέας Κούλης ΧΙΙ, ο Κουλός, αποφάσισε ότι πρέπει να αστυνομεύονται τα social media, κι αν κάποιος γράψει κάτι για εκείνον ή την κυβέρνησή του πρέπει να διώκεται ποινικά. Φίμωση των κοινωνικών δικτύων, δηλαδή. (Συγνώμη, έχετε τον Θεό σας, ή δεν τον έχετε καθόλου;)

Ύστερα, βλέπω ότι χτες βράδυ (αν δεν κάνω λάθος στην ημερομηνία – που δεν έχει και μεγάλη σημασία) ήρθαν τρία περιπολικά της Αστυνομίας, περικύκλωσαν το σπίτι του Γιώργου Τράγκα, και δεν τον άφηναν το πρωί να βγει από το σπίτι του και να πάει στο ραδιόφωνο, υπό την απειλή ότι θα τον συλλάβουν. Ο ίδιος, μιλώντας σ’έναν άλλο δημοσιογράφο ραδιοφωνικά, είπε ότι ήρθε «ο γαλατάς», όπως έλεγαν στη Χούντα...

Και, εντάξει τώρα, ό,τι κι αν είπε ο Τράγκας στην εκπομπή του, τι μπορεί να ήταν ώστε να δικαιολογεί να περικυκλωθεί το σπίτι του από ένοπλες δυνάμεις; Τι είναι ο Τράγκας; Κανένας κακοποιός; Αν είπε κάτι που έθιξε κάποιους, μπορούσαν να του κάνουν μήνυση όπως γίνεται στις πολιτισμένες κοινωνίες. Ο Τράγκας είναι άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας και 55 χρόνια δημοσιογράφος (όπως είπε ο ίδιος)· όταν αυτός έκανε δημοσιογραφία, ο Βασιλέας Κούλης ΧΙΙ, ο Κουλός, έπινε ακόμα το γαλατάκι του. (Συγνώμη, έχετε τον Θεό σας, ή δεν τον έχετε καθόλου;)

Το επόμενο που μπορεί να περιμένει κανείς είναι να στείλουν κάποιο μπράβο τους να συλλάβει κι εμένα, που είμαι ένας απλός πολίτης που λέει τη γνώμη του, επειδή τόλμησα να αμφισβητήσω τις επιταγές της Ιεράς Κορονοκρατίας. Και πάω στοίχημα πως ο μόνος λόγος που δεν το έχουν κάνει ακόμα είναι επειδή ξέρουν πως το κοινό μου και η επιρροή μου είναι σχετικά μικρά (δεν το αμφιβάλλω ότι βρίσκομαι υπό παρακολούθηση).

Δηλαδή, τώρα, τι κοινωνία είναι αυτή στην οποία έχουμε καταλήξει; Σας αρέσει εσάς;

*

Έβαλα, λοιπόν, ένα μικρό poll στο Twitter (το οποίο μπορεί ο καθένας να δει εδώ και να πάει να ψηφίσει) όπου ρωτάω τον οποιονδήποτε τι νομίζει πως οφείλουμε, ως άνθρωποι, να κάνουμε για την κατάσταση που επικρατεί.

Και τώρα που το κοιτάξω ξανά, βλέπω πως πάλι υπερισχύει η απάντηση «Όπλα!»

Αυτό είναι θλιβερό. Γιατί, όταν σε μια δημοκρατική κοινωνία ρωτάς «τι πρέπει να κάνουμε» και παίρνεις απάντηση «Όπλα!», σημαίνει ότι κάποιοι αισθάνονται πως η δημοκρατία έχει ήδη καταλυθεί. Αισθάνονται αρκετά απεγνωσμένοι για να απαντήσουν ότι είναι καλύτερα να πάρουν τα όπλα, γιατί αλλιώς αισθάνονται σαν αιχμάλωτοι εδώ.

Αυτό είναι αποτυχία της δημοκρατίας.

Τώρα, μπορεί κάποιος να πει: «Τι ήθελες, ρε φίλε, και έβαλες να υπάρχει απάντηση “Όπλα!” εκεί μέσα;» Μα, ακριβώς γι’αυτό την έβαλα: για να φανεί αν, και κατά πόσο, μια μερίδα του κόσμου είναι πραγματικά οργισμένη, ή απεγνωσμένη, ή αισθάνεται πως δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη βία.

Στα σχόλια ώθησα αυτούς που ψηφίζουν «Κάποια καλύτερη ιδέα» να μας λένε την ιδέα τους, και αρκετοί όντως έγραψαν κάποια πράγματα. Όμως, χωρίς να θέλω να τα υποβιβάσω, τα περισσότερα μού φάνηκαν σχόλια... σχολιαστικά. Δεν είδα κάποιος να λέει ότι εγώ προτείνω αυτό το συγκεκριμένο πράγμα να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση.

Καταλήγεις, οπότε, πάλι στο ότι η δημοκρατία έχει αποτύχει σ’αυτή τη χώρα. Είμαστε σε μια κατάσταση – και συγνώμη αν αυτός ο χαρακτηρισμός προσβάλλει κάποιους – μεσαιωνική. Κι αν όχι μεσαιωνική, τότε σίγουρα νεομεσαιωνική.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα μού θυμίζει κάτι ιστορίες με τυράννους και παρανόμους. Είναι σαν να διαβάζεις για μια χώρα όπου ο Βασιλέας Κούλης ΧΙΙ, ο Κουλός, αποφασίζει ότι όλοι πρέπει να πηγαίνουν στον Ναό του Θεού Κουλ και να πίνουν από την ιερή πηγή όπου οι ιερείς χύνουν μια ψυχοτρόπο αλχημική ουσία της (υποτιθέμενης) αθανασίας· και όποιος δεν δέχεται να το κάνει αυτό, ή πιστεύει σε άλλη θρησκεία, διώκεται από την Ιερά Εξέταση του Κουλ και πουθενά δεν μπορεί να σταθεί μέσα στο βασίλειο. Πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μέλη άλλων θρησκειών και διάφοροι άλλοι να ξεσηκωθούν, να γίνουν παράνομοι, να αρχίσουν να σκοτώνουν βασιλικούς φρουρούς, και να καταληστεύουν την ύπαιθρο. Robin Hood καταστάσεις...

Και αυτό μπορεί να έχει πλάκα να το διαβάζεις σαν φανταστική ιστορία, ή να το δεις σε ταινία, αλλά δεν έχει πλάκα να το ζεις.

Η σημερινή αδιαλλαξία που δείχνει η κυβέρνηση, η παντελής έλλειψη πραγματικού διαλόγου, το γεγονός ότι δεν έχει καμία διάθεση να κάνει παραχωρήσεις, αλλά ακολουθεί μια μονολιθική νοοτροπία «Ή Αυτό Ή Θάνατος», δεν την κάνουν να μοιάζει με δημοκρατική κυβέρνηση αλλά με μοναρχικό καθεστώς.

Το γεγονός, επίσης, ότι δεν δέχεται να ακούσει καμία εναλλακτική επιστημονική άποψη πέρα από των συγκεκριμένων επιστημόνων που είναι στους κόλπους της, θυμίζει πάλι ή ολιγαρχικό ή μοναρχικό καθεστώς. Δεν υπάρχει διάλογος, δεν υπάρχει συζήτηση. Υπάρχουν απλά διαταγές.

Μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή μεσαιωνικούς βασιλιάδες που ήταν πιο διαλλακτικοί, συζητήσιμοι, και καλοί για τον λαό τους από τον Βασιλέα Κούλη ΧΙΙ, τον Κουλό.

Τελικά, η δημοκρατία δεν σου εγγυάται και καλύτερους ηγέτες. Δυστυχώς.

Τι άνθρωποι είναι αυτοί;

Πώς σκατά φτάσαμε εδώ;

Είμαστε σε μια χώρα όπου η παράνοια και ο φόβος κυριαρχούν. Ο λαός, τρομοκρατημένος από εικόνες στις οθόνες και λόγια στον αέρα, τρέμει τον Φονικό Ιό – κάτι το αόρατο που μπορεί να είναι παντού· τρέμει να βγει στον δρόμο. Κάποιοι άλλοι φοβούνται τι θα πάθουν επειδή δεν θα εμβολιαστούν. Κάποιοι άλλοι φοβούνται τι μπορεί να πάθουν επειδή θα εμβολιαστούν. Κάποιοι άλλοι φοβούνται να μιλήσουν για να μην τους στιγματίσουν ως αντιρρησίες. Κάποιοι άλλοι φοβούνται ότι θα τους φιμώσουν. Κάποιοι άλλοι φοβούνται ότι θα έρθει η Αστυνομία και θα τους συλλάβει. Κάποιοι άλλοι φοβούνται ότι δεν θα έχουν λεφτά να ζήσουν. (Εγώ που δεν αισθάνομαι να φοβάμαι κάτι θα πρέπει να είμαι τρελός.)

Τι είναι αυτό αν όχι νεομεσαίωνας;

Μέχρι πότε θα τραβήξει; Και τι ουλές θ’αφήσει πίσω του;

*

Τα εμβόλια προσπαθούν να τα επιβάλλουν με τρόπο εκβιαστικό. Δεν ξέρω γιατί (αν και έχω υποψίες)· πάντως, όταν βλέπεις τέτοια, δεν μπορεί να είναι τίποτα το καλό. Δε μ’αρέσει να με εκβιάζουν. Πάω στοίχημα ότι και σε πολλούς άλλους δεν αρέσει να τους εκβιάζουν.

«Ή θα το κάνεις, ή... εεεε, δεν ξέρουμε, ίσως και να μη σ’αφήνουμε να μπεις στο λεωφορείο. Τα κρούσματα θα το δείξουν, τα κρούσματα...»

Και το lockdown που συνεχίζεται, ακατάπαυστα, τόσους μήνες – το lockdown που, ουσιαστικά, ποτέ δεν διακόπηκε (όταν άνοιξαν τα καταστήματα για λίγο ήταν σαν κακόγουστο αστείο, γελοία υπόθεση: με το ζόρι μπορούσες να μπεις – και τα μπαρ και τα εστιατόρια ποτέ δεν άνοιξαν κανονικά) – είναι άλλο ένα μέρος του όλου εκβιασμού για εμβολιασμό.

«Ελάτε να εμβολιαστείτε για να ζήσετε σαν κανονικοί άνθρωποι. Αλλιώς ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ να ζήσετε σαν κανονικοί άνθρωποι.»

Ασκούν πιέσεις, αποδώ, αποκεί. Από την τηλεόραση, από το ραδιόφωνο, από τα social media, από τους γιατρούς. Μέχρι να τους βάλουν όλους να εμβολιαστούν.

Κάνουν ό,τι κάνει ένας καλός εκβιαστής.

Και ο μόνος τρόπος να απαντήσεις σε έναν εκβιαστή είναι να μην ενδίδεις στον εκβιασμό του. Γιατί όσο ενδίδεις στον εκβιασμό του τόσο περισσότερα πράγματα θα σου ζητάει· όσο πιο δεκτικός γίνεσαι τόσο περισσότερο πέφτεις μέσα στον έλεγχό του.

Τώρα εδώ μπορεί να υπάρξει ένας αντίλογος τον οποίο δεν θεωρώ αμελητέο παρά τα όσα λέω. Μπορεί κάποιος να μου πει: Μα θα ήθελες να στερήσεις από τον κόσμο το εμβόλιο που θα τους σώσει; Γιατί; Επειδή εσύ δεν το γουστάρεις;

Η απάντηση είναι η εξής:

Δεν μπορείς να επιβάλλεις σε άνθρωπο να βάλει μέσα στο σώμα του μια ουσία. Το σώμα του είναι δικό του, όχι δικό σου.

Επιπλέον, δεν θεωρώ ότι η πανδημία Covid-19 είναι τόσο σοβαρή υπόθεση ώστε να δικαιολογεί τέτοιο καταναγκασμό (αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε ποτέ να δικαιολογηθεί τέτοιος καταναγκασμός). Η πιθανότητα να πεθάνεις από τον ιό είναι μικρότερη του 1%, κι αυτό αν έχεις υποκείμενα νοσήματα ή είσαι μεγάλης ηλικίας· αλλιώς, η πιθανότητα είναι σχεδόν 0%. Αυτό είναι επιστημονικό δεδομένο – υπάρχει στο διαδίκτυο· ψάξτε λίγο, επιτέλους – δεν είναι κάτι που το λέω εγώ από το κεφάλι μου.

Επίσης, αυτά τα εμβόλια για Covid είναι, στην καλύτερη περίπτωση, πειραματικά φάρμακα. Δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί σε άνθρωπο. Δε με πιστεύεις εμένα επειδή δεν είμαι «ειδικός»; Ρίξε μια ματιά στις τελευταίες Επιλογές στο website μου όπου παραθέτω links από ειδικούς. Κι αυτό – το γεγονός ότι είναι πειραματικά φάρμακα – συνεχώς αποκρύπτεται.

Κατά τρίτον, το εμβόλιο – αν πήγες να δεις τα links μου – έχει αποδεδειγμένες παρενέργειες: από παράλυση προσώπου μέχρι τύφλωση. Θα μου πεις, Όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες. Πράγματι, αλλά δεν σε εξαναγκάζουν να τα πάρεις. Θα μου πεις, Οι πιθανότητες φαίνονται μικρές να υποστείς τις παρενέργειες. Όντως· αλλά σκέψου το εξής: Αυτό το φάρμακο το ρίχνουν μέσα στον γενικό πληθυσμό. Δεν το παίρνουν 5.000 ή 10.000 άνθρωποι. Πρέπει να το πάρουν εκατομμύρια άνθρωποι. Τώρα, εγώ σου λέω ότι η πιθανότητα για σοβαρές παρενέργειες (πχ, τύφλωση) είναι 0,001% συνολικά (τυχαία το βγάζω αλλά δεν έχει σημασία· εκεί γύρω φαίνεται να είναι, από τα δεδομένα που έχουμε ώς τώρα – ή ίσως να είναι λίγο μεγαλύτερος αριθμός). Σε πληθυσμό 10.000.000 ανθρώπων αυτό το 0,001% αντιστοιχεί σε 100 ανθρώπους. Δηλαδή, αυτοί οι 100 άνθρωποι είναι «για πέταμα»;

Κατά τέταρτον, ήδη τα εμβόλια έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι πλήρως αποτελεσματικά, και κάποιοι μιλάνε για «μεταλλάξεις του ιού», και τα λοιπά και τα λοιπά.

Κατά πέμπτον, αποκρύπτεται ότι κάθε 6 μήνες θα πρέπει να ξαναεμβολιάζονται οι πληθυσμοί. Και ποιος ξέρει τι παρενέργειες μπορεί να δούμε τότε; Κανείς δεν το ξέρει, γιατί το φάρμακο είναι πειραματικό.

Αυτή είναι η απάντησή μου σε όσους πιστεύουν ότι προσπαθώ να «σαμποτάρω» τον εμβολιασμό επειδή απλά δεν αρέσει σ’εμένα.

Επιπλέον, οι απόψεις του κ. Ιωαννίδη με βρίσκουν πλήρως σύμφωνο σχετικά με τα εμβόλια (και με άλλα θέματα), οπότε και θα σας προέτρεπα να ακούσετε αυτόν καλύτερα.

*

Πρόσφατα είδα πάλι τον Εισαγγελάτο να χύνει την προπαγάνδα του σαν δηλητήριο από τις τηλεοράσεις. Αυτό εδώ. «Αρνητής κορονοϊού κόλλησε κορονοϊό» μπλα, μπλα, μπλα. Αρκετά εντυπωσιακό για να τρομάξει τις μαμάδες, ή τον οποιονδήποτε είναι προσκολλημένος στην τηλεόραση. Είναι σήμα για: ΧΩΘΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ, ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ· ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ, ΜΑΣΚΕΣ – ΚΑΙ ΜΕΤΑ: ΕΜΒΟΛΙΟ!

Δηλαδή, τώρα θέλει ο Εισαγγελάτος να πιστέψουμε ότι υπάρχουν πολλοί που πραγματικά νομίζουν ότι «δεν υπάρχει» ο ιός; Αλλά εγώ δεν θα σου πω ότι το παλληκάρι εκεί είναι ηθοποιός ή ότι ψεύδεται (που ίσως και να συμβαίνει). Θα σου πω ότι είναι μια περίπτωση που όντως δεν πίστευε στον ιό και όντως κόλλησε.

Και τι έγινε;

Θέλει κανείς να μετρήσουμε τώρα τις περιπτώσεις των ανθρώπων που πίστευαν στον ιό, φορούσαν μάσκα, κουκούλα, και σκάφανδρο, αλλά, για κάποιο λόγο, πάλι το κόλλησαν το μικρόβιο;

Διαλέγει όμως να μας δείξει ο κ. Εισαγγελάτος τον «αρνητή», τον «χωρίς μάσκα παράνομο», που κόλλησε. Γι’αυτό και είναι προπαγάνδα. Είναι η επιλογή και ο τρόπος παρουσίασης της «είδησης».

Και θα σας πω τώρα για ένα άλλο περιστατικό που δεν είναι προπαγάνδα, και το ξέρετε: γιατί είμαι εγώ.

Όχι, δεν κόλλησα Covid.

Δώσε βάση, όμως.

Ποτέ δεν κλείστηκα σπίτι περισσότερο από ό,τι γενικά κλείνομαι λόγω (υποτιθέμενα) «αντικοινωνικού» χαρακτήρα.

Πηγαίνω στη λαϊκή αγορά συστηματικά.

Πηγαίνω σε σουπερμάρκετ συστηματικά.

Πηγαίνω σε τράπεζες.

Πηγαίνω σε διάφορα άλλα κατάστημα από αυτά τα ελάχιστα που έχουν μείνει ανοιχτά.

Βαδίζω χιλιόμετρα κάνοντας αστική περιπλάνηση (και προσέχοντας να μη με πιάσει η Αστυνομία για παράνομο).

Μπαίνω και βγαίνω στα μέσα μαζικής μεταφοράς όποτε μου κατεβαίνει. Δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω μηχανάκι, δεν έχω ποδήλατο.

Το καλοκαίρι πήγα δύο φορές στο «μολυσμένο νησί, ΜΗΝ ΠΑΤΑΤΕ ΕΚΕΙ, ΕΧΕΙ ΠΑΝΟΥΚΛΑ!» της Πάρου. Δύο φορές. Έμπαινα στο λεωφορείο κάθε μέρα, πήγαινα στα παντοπωλεία, πήγαινα στις παραλίες, πήγαινα όπου ήθελα να πάω.

Μάσκα στην Πάρο φορούσα μόνο μέσα στα καταστήματα όταν επέβαλλαν εκεί τη χούντα. Μάσκα, αλλού, στην αρχή της πανδημίας, φορούσα συστηματικά μέσα στα ΜΜΜ, νομίζοντας ότι είχε κάποιο νόημα. Μάσκα φοράω ακόμα, αλλά, για να μην πάθω καμιά χολέρα, έχω τη μύτη μου απέξω (και ελάτε να με συλλάβετε για παράνομο). Δεν μπορώ να βαδίζω με τη μύτη μέσα, θα σκάσω· πιο πολλές πιθανότητες να πάθω κάτι από αυτό, παρά να αρπάξω τον κορονοϊό. Επιπλέον, ήθελα να πειραματιστώ – ναι, ακόμα και μέσα στα ΜΜΜ – και πού αλλού μπορείς να πειραματιστείς καλύτερα αν όχι επάνω στον εαυτό σου; Δεν είναι η πρώτη φορά που το έχω κάνει. Δικό μου σώμα είναι, ό,τι θέλω κάνω μαζί του.

Ξέρετε πόσες φορές αρρώστησα αυτό τον τελευταίο χρόνο της τρομερής πανούκλας;

Μία φορά. Στην Πάρο. Και μάλλον δεν ήταν Covid· γιατί, αν ο Covid είναι αυτό, τότε γελάω. Γελάω. Στο πόδι το πέρασα, κάνοντας βουτιές στη θάλασσα. Ας πούμε, όμως, ότι δεν ήταν ο Covid – όπως και μάλλον δεν ήταν.

Όλα αυτά τι δείχνουν σ’εσένα;

Ότι δεν υπάρχει ο ιός επειδή δεν τον κόλλησα;

Όχι, φυσικά. Ο ιός υπάρχει. Εννοείται πως υπάρχει.

Εκείνο που όλα αυτά δείχνουν – όλο αυτό το πείραμα επάνω στον εαυτό μου – είναι ότι δεν είναι και τόσο μεγάλες οι πιθανότητες να τον κολλήσεις. Γιατί, αν οι πιθανότητες ήταν τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ όσο θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε – αν έπρεπε μες στη μέση του άδειου δρόμου να κρύβεις τη μούρη σου πίσω από δύο μάσκα – τότε σίγουρα θα τον είχα κολλήσει. Δεν είναι δυνατόν. (Εκτός αν έχω μαγικές δυνάμεις, οπότε και δεν χρειάζομαι το εμβόλιό τους ούτως ή άλλως.)

Τώρα θα μου πεις: Καλομελέτα κι έρχεται. Μπορεί να το κολλήσεις αύριο, μαλάκα!

Ναι, μπορεί. Αλλά το ίδιο κι αυτός που φοράει δύο μάσκες ώς το κούτελο και το τρέμει κάθε ώρα και στιγμή.

Επίσης, μπορεί κάποιος να με δηλητηριάσει με το μικρόβιο. Είναι κι αυτή μια θεωρία που έχω ακούσει από ορισμένους, αν και τελείως αναπόδεικτη: ότι πολλά περιστατικά ξεκινάνε από δηλητηριάσεις.

Επίσης, μπορεί να πεθάνω από πολλά άλλα πράγματα· τίποτα δεν μου εγγυάται ότι δεν θα πεθάνω. Μπορεί ακόμα και ο Βασιλέας Κούλης ΧΙΙ, ο Κουλός, να στείλει φονιάδες να με καθαρίσουν. Τίποτα δεν αποκλείεται.

Αλλά, εν τω μεταξύ... Fear is the mind killer. Kαι: If we have to fear something, it’s fear itself.

Δεν ωφελεί να μένεις κουκουλωμένος μέσα στο μπαούλο. Θα πεθάνεις από κάτι που είναι κι αυτό μέσα στο μπαούλο.

*

Καταλήγω επιτέλους γιατί κουράστηκα να γράφω.

Η χώρα είναι σε άθλια κατάσταση· είναι αίσχη αυτά που συμβαίνουν. Ποτέ δεν θεωρούσα ότι η χώρα μας ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό.

Ανέκαθεν ήμουν οριακά outsider· κανονικά θα έπρεπε να τα έχω όλα γραμμένα σ’αυτή την πανδημία. Όμως, για κάποιο λόγο, από την αρχή, κάτι με ενοχλούσε. Γιατί από την αρχή μπορείς να το καταλάβεις όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Πρώτη φορά που είδα να ερημώνουν έτσι τους δρόμους, κάτι αντέδρασε αρνητικά μέσα μου.

Και από τότε ώς τώρα; Από το κακό στο χειρότερο...

Όλο αυτό που συμβαίνει, όμως, δεν αποκλείεται τελικά να οδηγήσει σε κάτι το καλό... στο τέλος. Πες ότι έχω αυτή την αίσθηση: ότι στο τέλος θα βγει κάτι καλό. Τώρα είναι σκοτάδι. Μαύρο σκοτάδι. Πίσσα. Άδης. Μια ερεβώδης κόλαση. Μια συνεχόμενη παράνοια όπου όλοι νομίζουν πως κάτι τούς κυνηγά, είτε είναι ο ιός είτε κάτι άλλο. Είναι η σκοτεινή νύχτα της ψυχής (dark night of the soul) για όσους ξέρουν αυτή τη μυστικιστική ορολογία. Είναι για όλη την Ελλάδα. Είναι για όλο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι παρά ένα σκοτεινό πέρασμα μέσα στο οποίο πρέπει να παλέψουμε με ημιορατούς δαίμονες· και στο πέρας του, στην έξοδο, κάτι μάς περιμένει: μια νέα αφύπνιση, ένα νέο φως, μια καινούργια συνειδητοποίηση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας. Αλλά δεν θα φτάσουμε εκεί αν αφήσουμε τον φόβο να μας καταβροχθίσει.

Αυτός δεν είναι πραγματικά επίλογος. Ούτε είναι νίκη της κορονοκρατίας.

Είπα ψέματα· δε θα λένε ψέματα μόνο από τις τηλεοράσεις.

Αυτός είναι πρόλογος.

Δώσε μάχη ενάντια σε ό,τι προσπαθεί να σε καταπιέσει.