Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
24 / 3 / 2021

Θα αναφέρω μερικά πράγματα που θεωρώ «μύθους της πανδημίας». Τα έχω, μάλιστα, χωρίσει με επικεφαλίδες ώστε κάποιος να μπορεί να ανατρέξει κατευθείαν σε κάποιο από αυτά χωρίς να διαβάσει τα υπόλοιπα.

Δύο πράγματα μόνο θέλω να διευκρινίσω για αρχή.

Πρώτο: Έχω το κακό συνήθειο να κάνω αστική περιπλάνηση – δηλαδή, να βαδίζω κάθε τόσο τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα μέσα στην Αθήνα με τυχαίο τρόπο. Αυτό το συνήθειό μου δεν το άλλαξα λόγω πανδημίας, πράγμα που σημαίνει ότι βλέπω διάφορα πράγματα στους δρόμους αντί να περιμένω να τα μάθω είτε από τα μεγάλα ΜΜΕ (ήμαρτον!) είτε από το διαδίκτυο. (Για τους κορονοπαρανοϊκούς ξεκαθαρίζω ότι σε αυτές τις περιπλανήσεις μου δεν συνωστίζομαι πουθενά· δεν υπάρχει κίνδυνος να κολλήσω τίποτα από κανέναν ούτε κανένας να κολλήσει τίποτα από εμένα, αν υποτεθεί ότι είμαι «μολυσμένος».)

Δεύτερο: Οι μύθοι που αναφέρω παρακάτω είναι, κατά βάση, υποκειμενικοί, δηλαδή βασίζονται στη δική μου αντίληψη των πραγμάτων, σε αυτά που έχω δει εγώ. Δεν αποκλείεται κάποιος άλλος να έχει διαφορετικές εμπειρίες και, άρα, άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Δεν τα παρουσιάζω ως απόλυτες αλήθειες αλλά ως πιθανές αλήθειες.

Και ξεκινάμε...

 

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) είναι γεμάτα κόσμο, ο ένας πάνω στον άλλο, σαν σαρδέλες που κολλάνε τον ιό!

Μύθος που κυκλοφορεί πολύ και στο διαδίκτυο και αλλού. Προσωπικά, συνωστισμό σε ΜΜΜ έχω συναντήσει μόνο μια, δυο φορές ενδιάμεσα στα lockdown, τότε που η Αθήνα είχε ανοίξει λίγο. Κατά τα άλλα, έχει τύχει πολλές φορές να μπω σε ΜΜΜ όπου είμαι ο μόνος επιβάτης, ή εγώ κι άλλος ένας, ή εγώ κι άλλοι δύο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να έχει λίγο περισσότερο κόσμο αλλά κάθονται ή στέκονται αραιά. Δεν επικρατεί συνωστισμός.

 

Ο κορονοϊός κολλάει πολύ! Δεν μπορείς να βγεις από την πόρτα! Όπου κι αν πας, αν έχει λίγο περισσότερο κόσμο – πχ, σουπερμάρκετ, λαϊκή αγορά – μπορεί να κολλήσεις! Ακόμα και στον δρόμο μπορείς να κολλήσεις!

Μύθος· δεν κολλάει τόσο πολύ, και το έχω τεστάρει επάνω μου. Έχω γράψει όλο τον πειραματισμό επάνω στον εαυτό μου σ’ένα προηγούμενο post, αλλά επειδή είναι πολύ μεγάλο και μπορεί να δυσκολευτεί κάποιος να βρει το σημείο που αναφέρομαι σ’αυτό, το κάνω copy/paste εδώ για ευκολία.

Διαβάστε το.

Επίσης, βλέπω πωλητές στις λαϊκές που οι άνθρωποι έχουν κατεβασμένες μάσκες αλλά ποτέ δεν κολλάνε, δεν παθαίνουν τίποτα, παρά την τόση επαφή που έχουν με όλο αυτό τον κόσμο. Είναι μια χαρά. Το ίδιο και οι υπάλληλοι σε καταστήματα.

Δεν νομίζω, λοιπόν, ότι είναι τόσο κολλητικό όσο λένε αν είσαι λίγο προσεχτικός.

 

Τρομερός ο συνωστισμός στα μαγαζιά μόλις ανοίξουν! Ο ένας πάνω στον άλλο!

Ακόμα ένα παραμύθι. Όταν τα μαγαζιά είχαν ανοίξει για λίγο, γύρω στα Χριστούγεννα, εντάξει, είχε κάποια μικρή κίνηση, αλλά αυτό ήταν. Μια μικρή κίνηση. Σε άλλες περιπτώσεις θα διαμαρτυρόμασταν ότι δεν έχει κόσμο. Δεν ήταν συνωστισμός σε καμία περίπτωση· άδεια ήταν τα περισσότερα μαγαζιά, ή σχεδόν άδεια. Ακόμα και εκείνο το περιστατικό στην Ερμού για το οποίο φώναζαν κάποιοι παραμύθι επίσης μου φάνηκε, γιατί έτυχε εκείνη τη μέρα να περνάω από την Ερμού (αν και δεν ψωνίζω από εκεί). Δεν υπήρχε συνωστισμός γενικά· απλά δεν ήταν νεκρά. Κυκλοφορούσαν κάποιοι άνθρωποι αλλά μέσα σε λογικά πλαίσια. Ο μόνος σχετικός συνωστισμός που είδα ήταν μπροστά σε κάποια καταστήματα επειδή επέτρεπαν μόνο σε περιορισμένο αριθμό πελατών να εισέλθει. Δηλαδή, το μέτρο που υποτίθεται ότι πάρθηκε για να τους προστατέψει από την πανδημία δημιουργούσε συνωστισμό, ενώ σε διαφορετική περίπτωση απλά θα έμπαιναν, θα έβγαιναν, και τέλος.

 

Αστυνομία παντού! Δε μπορείς να βγεις από την πόρτα σου και σου ρίχνουν πρόστιμο!

Αν ίσχυε αυτό, τότε πώς κάνω αστική περιπλάνηση; Δεν ισχύει αυτό το πράγμα. Μάλιστα, πολλές φορές, βάδισα πολύ μεγάλες αποστάσεις χωρίς να δω αστυνομικούς καθόλου. Μόνο τώρα τελευταία είδα περισσότερες περιπολίες επάνω σε μοτοσικλέτες, ίσως λόγω των επεισοδίων που έχουν γίνει.

Δεν αμφισβητώ την απαράδεκτη αστυνομική βία που έχουν αποκαλύψει πολλοί. Δεν αμφισβητώ ότι έχουν πέσει άδικα, πολύ άδικα πρόστιμα. Απλώς λέω εκείνο που εγώ, προσωπικά, έχω δει στους δρόμους. Δεν έχω κανέναν λόγο να υπερασπίζομαι την Αστυνομία, αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτό προσπαθώ να κάνω.

 

Σύγκριση μάσκας της πανδημίας με τις μάσκες που φοράνε στην Ανατολή.

Εντάξει, αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το τι βλέπω στους δρόμους, αλλά το έχω ακούσει αρκετές φορές και μου μοιάζει αστείο: ότι, επειδή στην Ανατολή αρκετοί λαοί φοράνε ένα πανί μπροστά στο πρόσωπό τους, αυτό είναι «φυσιολογικό». Στην Ανατολή, όμως, δεν φοράνε ένα πανί μπροστά στο πρόσωπό τους για να μην κολλήσουν ένα μικρόβιο· το φοράνε, κυρίως, για δύο λόγους: (α) επειδή είναι μέσα στα έθιμα ή στη θρησκεία τους, (β) επειδή δεν αφήνει την άμμο από τις ερήμους να γεμίσει τη μύτη και το στόμα τους σε περίπτωση που φυσάει άνεμος. Οι μάσκες αυτές είναι όντως καλές για να σταματάνε τη σκόνη. Για το αν σταματάνε τα μικρόβια που βρίσκονται στον αέρα, πραγματικά το αμφιβάλλω πολύ, όπως και πολύς άλλος κόσμος, ανάμεσα στους οποίους και υγειονομικοί.

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)