Φυσικά, έχει επικρατήσει η αναμενόμενη παράνοια με τον κορονοϊό. Και δεν λέω πως το θέμα δεν είναι σημαντικό, ή ότι δεν πρέπει να βρεθεί θεραπεία το συντομότερο δυνατό. Όμως έχει επικρατήσει η αναμενόμενη παράνοια που επικρατεί σε όλες αυτές τις περιπτώσεις που κάτι μαζικό και εχθρικό προς τον άνθρωπο εμφανίζεται αλλά δεν ξέρουμε ακόμα πώς να το αντιμετωπίσουμε. Αρχίζουν όλοι να φοβούνται ότι θα επηρεάσει εκείνους προσωπικά... ασχέτως αν οι πιθανότητες να τους επηρεάσει είναι ελάχιστες. Ασχέτως αν υπάρχουν δεκάδες άλλα, εξίσου επικίνδυνα, ή και επικινδυνότερα, πράγματα με μεγαλύτερες πιθανότητες να μας επηρεάσουν. Πάω στοίχημα ότι είναι πιο πιθανό να σκοτωθεί κανείς σε τροχαίο, ή να πάθει καρκίνο, απ’το να προσβληθεί από τον κορονοϊό και να πεθάνει από αυτόν.

Ωστόσο, ο φόβος εξαπλώνεται με ταχύτητα xⁿ.

Θυμάμαι παλιότερα μια περίπτωση με έναν κομήτη που υποτίθεται ότι μπορεί να συγκρουόταν με τη Γη. Έβλεπα μια εκπομπή τότε για το θέμα· ναι, όταν ήμουν μικρός έβλεπα κάπου-κάπου και τηλεόραση. Και σ’αυτή την εκπομπή έτυχε να είναι ένας τύπος που είπε κάτι πολύ σωστό. Είπε ότι οι πιθανότητα να πέσει αυτός ο κομήτης στη Γη είναι ένα στα δεν-θυμάμαι-τώρα-πόσα εκατομμύρια· αλλά, από μελέτες που έχουν γίνει, η πιθανότητα να πεθάνεις από τροχαίο είναι αυτή, η πιθανότητα να πεθάνεις από πυρκαγιά είναι αυτή, η πιθανότητα να πάθεις καρκίνο είναι αυτή, η πιθανότητα να σε σκοτώσει ληστής είναι αυτή – και συνέχισε με μια αρκετά μεγάλη λίστα κακών πραγμάτων. Καταλήγοντας ότι, φυσικά, θα έπρεπε να ανησυχείς πολύ περισσότερο μήπως σου συμβεί κάτι από αυτά παρά αν ο κομήτης πέσει στη Γη. Ή, καλύτερα, μπορείς να μην ανησυχείς για τίποτα, να είσαι προσεχτικός, και απλά να ζεις.

Το πρόβλημα με εμάς τους Δυτικούς (αλλά και με τους Ανατολίτες πλέον, πάω στοίχημα) είναι ότι έχουμε φτάσει να νομίζουμε ότι τα έχουμε εξηγήσει όλα για τον κόσμο, ότι ξέρουμε τα πάντα, και τώρα μπούμε να κλειστούμε σ’ένα κουτί ασφαλείας και τίποτα καινούργιο δεν πρόκειται να παρουσιαστεί για να μας αιφνιδιάσει. Αλλά μετά, κατά καιρούς, έρχεται το Χάος, μας χτυπά την πόρτα, και μας λέει Hello, World, χαιρετώντας μας με το μεσαίο δάχτυλο υψωμένο.

Διότι η αλήθεια είναι πως δεν τα ξέρουμε όλα, δεν τα έχουμε συστηματοποιήσει όλα, και μάλλον ποτέ δεν θα το καταφέρουμε. Ο κόσμος είναι πολύ πιο παράξενος και μυστηριώδης απ’ό,τι νομίζουμε. Όταν φτιάχνεις ένα σύστημα για να εξηγήσεις τον κόσμο, πρέπει πάντα να τελειώνεις σε ερωτηματικό, πρέπει πάντα να τελειώνεις στο πεδίο όπου τα πράγματα γίνονται μυστηριώδη και ανεξήγητα. Γιατί κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο. Κάπου πρέπει να βάλεις την ένδειξη Here There Be Dragons, όπως έκαναν στους παλιούς χάρτες για να δείξουν ότι αποκεί και πέρα δεν ξέρεις τι υπάρχει – μπορεί να είναι οτιδήποτε.

Τώρα εμφανίστηκε ένας νέος ιός και έχουν προσβληθεί κάποιοι άνθρωποι από αυτόν. Έψαξες να μάθεις πόσοι άνθρωποι προσβάλλονται καθημερινά από διάφορες άλλες ασθένειες; Πολύ περισσότεροι. Το μόνο που δεν κάνει αυτές τις περιπτώσεις αξιοσημείωτες, και δεν προκαλεί την αντίστοιχη παράνοια, είναι το γεγονός ότι ξέρουμε τι είναι αυτές οι ασθένειες και ξέρουμε πώς μπορούν (περίπου) να αντιμετωπιστούν. Αλλά αυτό δεν τις καθιστά λιγότερο επικίνδυνες ή σημαντικές.