(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)
Όταν γράφεις για ένα βιβλίο, ποτέ δεν μπορείς να γράψεις τα πάντα γι’αυτό, όσο μεγάλη βιβλιοκριτική κι αν κάνεις. Πάντα θα είναι σαν, εν μέρει, να το έχεις αδικήσει – να το έχεις κάνει να φανεί καλύτερο ή χειρότερο ή απλά διαφορετικό. Επιπλέον, είναι αδύνατον να περιγράψεις την ίδια την εμπειρία της ανάγνωσης ενός βιβλίου. Η εμπειρία αυτή δεν περιγράφεται – το πώς σε έχει κάνει να αισθανθείς. Δεν έχεις παρατηρήσει ότι μπορεί ένα βιβλίο να φαίνεται “καλό γενικά” αλλά να μη σ’αρέσει; Και δεν έχεις παρατηρήσει ότι μπορεί ένα βιβλίο να σ’αρέσει παρότι δεν μοιάζει και τόσο καλό, αλλά δεν μπορείς να πεις γιατί ακριβώς σού αρέσει; Ή, αντιστρόφως, μπορεί να μην σου αρέσει και πάλι να μη μπορείς να πεις γιατί ακριβώς δεν σου αρέσει.
Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εμπειρία της ανάγνωσης, που, κατ’ουσίαν, δεν περιγράφεται. Γι’αυτό και είναι, μην αμφιβάλλεις, κάτι το μαγικό και μυστηριώδες.