Η φαντασία – από την οποία ξεκινά κάθε είδους δημιουργικότητα – είναι ένας μυς που ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις να ατροφήσει. Πρέπει να τον εξασκείς κάθε μέρα, έστω και με κάποιο μικρό τρόπο: Γράψε ένα απλό ποίημα. Γράψε μια γραμμή με ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι. Κάνε ένα μικρό σκίτσο. Ή, αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά, απλά φαντασιοκόπησε για λίγο. Ναι, φαντασιοκόπησε. Αυτό είναι, από μόνο του, δημιουργική διαδικασία. Τα πάντα είναι νους.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής πολλές φορές μάς ωθεί να αφήνουμε τη φαντασία μας να ατροφήσει· αλλά αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Τότε, η σκέψη σου γίνεται επίπεδη, σχεδόν ρομποτοειδής, επαναλαμβανόμενη, χωρίς δημιουργικές διεξόδους.
Αλλά τι κάνεις αν πέσεις στην παγίδα; Είναι πολύ αργά; Ποτέ δεν είναι πολύ αργά. Απλά πρέπει να ξεμουδιάσεις πρώτα. Ξεκινά πάλι με κάτι μικρό, κάτι απλό. Σπάσε τον βράχο. Από τη ρωγμή στον βράχο αρχίζει να κυλά ένα ρυάκι, και μετά γίνεται χείμαρρος.