Πραγματική ιστορία των δρόμων.

Έψαχνα για μια οδό ώστε να στρίψω εκεί και να φτάσω κάπου αλλού. Τη βρήκα στο κινητό μου, στο χάρτη του Google, και είδα ότι λεγόταν «Αμίσου». Με τέτοιο όνομα, αμέσως σκέφτηκα: Αμίσου... γαμήσου. Τι άλλο να σκεφτείς, δηλαδή; Όχι, πες μου.

Φτάνω, μετά, στον δρόμο και αντικρίζω φάτσα-κάρτα αυτή την πινακίδα...

Μάλλον, δεν ήμουν ο μόνος που το είχα σκεφτεί!

Γαμήσου... Θα τρελαθούμε.

Πάω λίγο παρακάτω και, προς το τέλος του δρόμου, βλέπω αυτή την πινακίδα:

Ε, λοιπόν, ένα είναι το σίγουρο: Κάποιοι δρόμοι στην Αθήνα, αναμφίβολα, _αμιούνται...

(Και εγώ είχα τόσο καιρό πια να γράψω κάτι στα Σκιώδη Παραλειπόμενα που αισθανόμουν κάτι να έχει αρχίσει να μου λείπει.)