Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
14 / 3 / 2021

Αυτή είναι πρόσφατη φωτογραφία από το Αθήναιον, τον γνωστό κινηματογράφο στο Τέρμα Αμπελοκήπων, στην Αθήνα. Το μέρος είναι εγκαταλειμμένο εδώ και καιρό. Στην είσοδο, αν προσέξεις τη φωτογραφία, έχει στρώσει ένας άστεγος τα πράγματά του για να κοιμάται. Έτσι κι αλλιώς, το σινεμά δεν προβλέπεται ν’ανοίξει.

Βλέπουμε εδώ, ξεκάθαρα, τα «θετικά» αποτελέσματα του lockdown: οι άστεγοι βρίσκουν σπίτι στα ερείπια της Αθήνας!

Πρέπει να είναι κάποιο σχέδιο των κυρίων Κούλη και Χαρνταλιάν για να στεγάσουν επιτέλους τους άστεγους...

Υποθέτω πως αυτοί που, παλιότερα, μας έλεγαν ότι το lockdown είναι καλό επειδή κατέβηκαν αρκούδες στους επαρχιακούς δρόμους και σκίουροι χοροπηδάνε πάνω στις ταράτσες της Αθήνας μπορεί να νομίζουν τώρα ότι κυριολεκτώ, ότι όντως είναι καλό που διαλύονται τα πάντα και οι άστεγοι πάνε να μείνουν μες στα ερείπια...

Athens, slum city...

Το λογικό, βέβαια, θα ήταν, εδώ και χρόνια, οι κυβερνήσεις να είχαν φροντίσει για τους αστέγους. Να είχαν φροντίσει, γενικά, κανένας άνθρωπος να μην μπορεί να πέσει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό σημαίνει να έχεις σοσιαλιστικό κράτος, όχι οι άλλες σαχλαμάρες που λένε. Σοσιαλιστικό κράτος είναι να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας κάτω από τον πολίτη που να μην τον αφήνει να εξαθλιωθεί.

Δεν έχεις εισόδημα; Σου δίνει ένα βασικό εισόδημα.

Δεν έχεις σπίτι; Σου δίνει μια γκαρσονιέρα άμα είσαι μόνος, ή ένα δυάρι αν έχεις οικογένεια.

Έγιναν ποτέ τέτοια πράγματα; Ποτέ. Πού πάνε όλα τα λεφτά που δίνουμε στους φόρους;

Και, αντί να μεριμνήσουν για τον πολίτη, τι κάνουν;

Lockdown.

Για να βγουν, στο τέλος, κι άλλοι στον δρόμο.

*

Πριν από κανένα χρόνο είχα σχολιάσει πάλι για τους κινηματογράφους. Λίγο πριν από το πρώτο lockdown είχα πάει σινεμά, και ήταν ελάχιστος κόσμος στην αίθουσα. Όταν έπεσε το lockdown, σκέφτηκα: Και τι θα συμβεί τώρα με τους κινηματογράφους; Και είχα προτείνει κάτι που θα μπορούσε όντως να γίνει. Συμπεριλάμβανε, μάλιστα, και μάσκες το σχέδιο. Τώρα λέω: γάμα τις μάσκες· δεν χρειάζονται. Μόνο καλός εξαερισμός μέσα στην αίθουσα χρειάζεται· οι θεατές να κάθονται με δυο θέσεις κενές ανάμεσά τους (εκτός αν ήρθαν μαζί)· και να προσέχουν να εισέρχονται και να εξέρχονται αραιά από τον κινηματογράφο προς αποφυγή συνωστισμού.

Είναι αυτό επικίνδυνο για την υγεία μας;

Δες τώρα, με το lockdown, τι γίνεται έξω από τα σουπερμάρκετ, έξω από τις τράπεζες, έξω από τα ταχυδρομεία. Δεν είναι αυτό πιο επικίνδυνο για την υγεία, αν υποθέσεις πως κυκλοφορεί «φονικός ιός» εφάμιλλος του Μαύρου Θανάτου;

Αλλά έχουμε πει ότι δεν υπάρχει λογική. Υπάρχει μόνο κορονοχούντα.

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)