Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
7 / 12 / 2020

Εφτά Δεκεμβρίου και οι άνθρωποι που μας αγαπάνε είπαν να επιτρέψουν να ανοίξουν τα μαγαζιά που πουλάνε μπάλες, αστεράκια, και δέντρα. Έτσι, βρε αδελφέ, για να ζήσει ο κόσμος τα Χριστούγεννα.

Ίσως, άλλωστε, να είναι τα τελευταία του.

*

Ύστερα από ανόητη καταναγκαστική μασκοφορία δεν-ξέρω-κι-εγώ πόσων μηνών, ύστερα από τόσες εβδομάδες καταστροφικού lockdown, η πανδημία καλά κρατεί. Και η χούντα επίσης.

Τυχαίο;

Όχι, βέβαια. Το εμβόλιο είναι κοντά. Έρχεται να σας σώσει!

Αλλά για βάστα λίγο μια στιγμή, ρε μάστορα. Ύστερα από τόση καραντίνα και κλειδαμπάρωμα των πάντων, πώς είναι δυνατόν να μη βλέπουμε καμιά αξιοσημείωτη μείωση των κρουσμάτων από Covid-19; Τι λογική έχει αυτό το πράγμα; Έχει τη λογική του σκύλου, που έλεγα τις προάλλες; – ότι όσο πιο πολύ το φοβάσαι τόσο περισσότερο αγριεύει γιατί μυρίζεται τον φόβο σου;

Ας μη δώσουμε στον κορονοϊό και τέτοιες μαγικορεαλιστικές δυνάμεις, εντάξει;

Αλλά η παραδοξότητα εξακολουθεί να υφίσταται. Lockdown, μάσκες, γενική καταπίεση και βαθιά τρομοκρατία, λογοκρισία και φασισμός...

...και η πανδημία καλπάζει σαν γυμνή πουτάνα επάνω σε φτερωτό άλογο...

...και τα εμβόλια έρχονται.

Πραγματικά τώρα, και μετά συγχωρήσεως, αλλά πρέπει να είσαι μαλάκας για να νομίζεις ότι είναι τυχαίο.

Ή οι αριθμοί είναι τρελά μαγειρεμένοι από εξαιρετικούς σεφ του τρόμου, ή όλα αυτά τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι τελείως άχρηστα, γιατί η πανδημία του κορονοϊού δεν εξαπλώνεται όπως νομίζουμε. Ίσως να συμβαίνει εκείνο που, με επιφύλαξη, έλεγα εξαρχής: Ίσως κάποιοι εσκεμμένα να δηλητηριάζουν τον κόσμο με το μικρόβιο. Οπότε, δεν έχει σημασία πόσο προσέχεις, ή πόσο κλείνεις τα καταστήματα. Σημασία έχει πού τυχαίνει να βρίσκεσαι όταν πέφτει η κορονοβόμβα μέσα σε ποτά ή φαγητά, ίσως, αν όχι στον αέρα του εσωτερικού κάποιου οικοδομήματος.

Αυτό μπορεί να φαίνεται «επιστημονική φαντασία». Αλλά ξανασκέψου το. Μπορεί και να μην είναι επιστημονική φαντασία. Και, όσο ο καιρός περνά και βλέπουμε τέτοια έκτροπα που βλέπουμε, εγώ το θεωρώ ολοένα και πιο πιθανό.

Εξαρχής, ο κορονοϊός χτυπούσε κάτι... παράξενους στόχους: κάτι κωλοπετεινίτσες, κάτι γάμους στου διαόλου τη μάνα, κάτι συγκεκριμένα εργοστάσια, κάτι συγκεκριμένες συγκεντρώσεις συγκεκριμένων σημαντικών προσώπων. Ήταν σχεδόν σαν εσκεμμένα να παρουσιαζόταν εκεί, όχι τυχαία ως μαζική εξάπλωση.

Και σήμερα τι γίνεται; Ο κορονοϊός εξαπλώνεται ενώ όλοι είναι κλειδαμπαρωμένοι! Ποια λογική έχει αυτό; Εσύ νομίζεις ότι βγάζει κανένα νόημα;

Εκείνο που φαίνεται πιο πιθανό είναι πως η πανδημία του Covid-19 δεν είναι, ουσιαστικά, πανδημία. Όχι, τουλάχιστον, με τη συνηθισμένη έννοια. Είναι ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ. Κι αφού οι πρώτοι στόχοι έχουν δηλητηριαστεί με το μικρόβιο, το εξαπλώνουν και σε όσους είναι γύρω τους οι οποίοι – οι άφρονες! – νομίζουν ότι κάτι πανιά επάνω στη μούρη τους μπορούν να τους προστατέψουν...

Και τώρα, αναρωτήσου ποιος διάολος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο: να εξαπλώνει εσκεμμένα το μικρόβιο μέσα σε (σχεδόν) όλες τις κοινωνίες αυτού του πλανήτη.

Σίγουρα αυτός που έχει κάτι να κερδίσει από τις μαζικές δηλητηριάσεις.

Εγώ θα δηλητηρίαζα κάποιον μόνο για δύο λόγους: (α) Επειδή θα ήθελα να τον ξεκάνω· (β) επειδή θα ήθελα μετά να του πουλήσω το αντίδοτο για το δηλητήριο που έχει καταπιεί.

*

Εδώ και καιρό οι φαρμακοβιομηχανίες έλεγαν πως χάνουν έσοδα από τα εμβόλια. Ο κόσμος δεν εμβολιάζεται πια τόσο όσο πριν.

Εδώ και καιρό οι φαρμακοβιομηχανίες έλεγαν πως ήθελαν να κάνουν κάτι για να εμβολιάζονται οι πάντες περισσότερο.

Εδώ και καιρό – προ-κορονοϊού – η Ε.Ε. έλεγε πως ήθελε να εμβολιάσει όλους τους πολίτες της.

Αυτές οι πληροφορίες υπάρχουν στο Διαδίκτυο για όποιον είναι πρόθυμος να ψάξει να τις βρει.

Τώρα, βγάλε το δικό σου συμπέρασμα ποιος δηλητηριάζει τη χώρα σου. Μάλλον είναι αυτός που μετά θέλει να πουλήσει στη χώρα σου τα γαμημένα φάρμακά του για να θεραπεύσει την αρρώστια που ο ίδιος δημιούργησε.

Και δεν φτάνει που πιθανώς έχουμε να κάνουμε με τέτοιους παγκόσμιους κακοποιούς, αλλά δεν έχουμε και κυβερνήσεις που μπορούν να τους αντισταθούν. Πάρε για παράδειγμα (προς αποφυγή) τη δική μας κυβέρνηση: Δεν αντιστέκεται· συνεργάζεται με αυτούς που, κατά πάσα πιθανότητα, σε φαρμακώνουν για να σε ξαναφαρμακώσουν μετά με το αντίδοτο.

Και το κακό είναι τόσο μεγάλο που αυτοί οι ανώμαλοι που μας διοικούν έχουν φτάσει στο σημείο να λένε πως μπορεί να κάνουν το εμβόλιο υποχρεωτικό.

Τι ακριβώς σημαίνει «υποχρωετικό» εμβόλιο, ρε παράσιτα;

Οι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί για να έχουν μια βασική κυριαρχία επάνω στο σώμα τους. Δεν είναι δημοκρατικό – δεν είναι καν λογικό ή ανθρώπινο – να επιβάλλεις στον άλλο τι θα βάλει μέσα στο σώμα του. Ουσιαστικά, έτσι τους κάνεις όλους ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ.

Υπάρχουν συνταγματικοί νόμοι που προστατεύουν τέτοια ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το να ορίζει ο ίδιος ο άνθρωπος το σώμα του και κανένας άλλος. Και έρχονται τώρα αυτά τα γαμημένα χουντικά παράσιτα του κερατά να τα καταργήσουν χρησιμοποιώντας μια δικαιολογία όπως αυτή την άθλια κωλοεπιδημία;

Ποιοι νομίζουν ότι είναι;

Ποιος είναι ο κύριος Μητσοτάκης, ο κύριος Τσιόρδας, ο κύριος Χαρδάλιας, και όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι, επειδή έχουν κάτσει σε μια καρέκλα, μπορούν να επιβάλλουν στους άλλους ανθρώπους ποιος θα πάρει φάρμακα και ποιος όχι;

Και δε μ’ενδιαφέρει αν οι ίδιοι κάνουν πρώτοι το εμβόλιο. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει με το σώμα του. Ο Μητσοτάκης μπορεί να πιάσει μια σύριγγα και να τη χώσει μέσα στο αριστερό του μάτι· δικαίωμά του είναι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και εγώ και εσύ και ο κάθε άλλος άνθρωπος να κάνει, καταναγκαστικά, το ίδιο.

Εκείνο που ξέρω εγώ είναι ότι, αν κάποιος ερχόταν με μια σύριγγα και μου έλεγε ότι είμαι υποχρεωμένος να κάνω εμβόλιο, θα έβρισκε ξαφνικά τη σύριγγα χωμένη αρκετά βαθιά μέσα στον κώλο του για να τρυπήσει το έντερό του.

Και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του στοιχειωδώς ελεύθερο θα έπρεπε να κάνει το ίδιο.

*

Αλλά εκείνο που φοβάμαι, αν τελικά γίνουν όντως καταναγκαστικά τα εμβόλια, είναι πως θα είναι εμμέσως καταναγκαστικά, όχι άμεσα. Δηλαδή, μπορεί να σε αποκλείει από το να μπεις, για παράδειγμα, σε αεροπλάνο αν δεν έχεις εμβολιαστεί, ή να σε υποχρεώνει να φοράς μάσκα μέσα σε κάποιους χώρους.

Ακόμα κι έτσι, είναι απαράδεκτο. Είναι κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι καταπάτηση κάθε φιλελεύθερου συντάγματος. Είναι Νόμος του Τρόμου.

Δεν έχει σημασία αν αυτά τα εμβόλια είναι «ελεγμένα» ή «δοκιμασμένα» ή εγκρίνονται από τον τάδε και τον δείνα επίσημο οργανισμό. Όσο ελεγμένα κι αν είναι, ποτέ δεν ξέρεις τι αντίδραση μπορεί να έχουν επάνω στον οργανισμό του καθενός. Γιατί ο οργανισμός του κάθε ανθρώπου δεν είναι ακριβώς ίδιος με του άλλου – πράγμα το οποίο είναι επιστημονική αλήθεια. Γι’αυτό κιόλας ο κάθε άνθρωπος έχει το αναφέρετο δικαίωμα να ορίζει τι γίνεται με το σώμα του. Κι αν κάποιος ζητά αυτό το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα να καταργηθεί ή εμμέσως να καταπατηθεί, είναι ουσιαστικά σαν να ζητά να χυθεί αίμα. Το δικό του αίμα.

*

Σήμερα, μας κλέβουν τα Χριστούγεννα και καταστρέφουν την οικονομία εδώ και μήνες. Αύριο, τι θα μας κλέψουν; Τι άλλο θα καταστρέψουν;

Δεν πρέπει να στήσουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα εφέτος. Κρεμάλες πρέπει να στήσουμε.

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)