Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
15 / 7 / 2021

Χτες, 14 Ιουλίου 2021, συνέβη το σημαντικότερο γεγονός σε αυτά τα δύο χρόνια της «πανδημίας». Ίσως, μάλιστα, να ήταν το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός τα τελευταία 20 χρόνια, γιατί δεν έγινε ούτε για κόμμα, ούτε για μια μερίδα της κοινωνίας. Έγινε για κάτι που μας αφορά όλους: για τα απάνθρωπα, δήθεν υγειονομικό μέτρα που επιβάλλονται εδώ και καιρό επάνω στους Έλληνες (και επάνω σε άλλους λαούς επίσης), το χειρότερο από τα οποία είναι ο καταναγκαστικός εμβολιασμός με μια ουσία αμφιβόλου ποιότητας, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, και πιθανώς επικίνδυνη.

Χτες, 14 Ιουλίου 2021, έγιναν διαδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Είχα την τύχη να βρεθώ στη διαδήλωση στην Αθήνα, και θα σας πω τι να μην πιστέψετε από τα ψέματα και τις παραποιήσεις που πιθανώς να ακούσετε από τα μισθοφορικά κανάλια, τους μισθοφόρους δημοσιογράφους, και τους στρατευμένους συνδικαλιστές του απεχθούς καθεστώτος της κορονοκρατίας.

Αν ακούσετε να λένε ότι η συγκέντρωση στην Αθήνα ήταν γύρω στα 300 άτομα, απλώς γελάστε. Αν κάποιος είδε εκείνο το πλήθος και τους υπολόγισε καμιά 300αριά, μάλλον δεν έχει βγάλει το δημοτικό σχολείο, γιατί σίγουρα δεν ξέρει να μετράει. Ήταν τουλάχιστον – τουλάχιστον – 10.000 άνθρωποι. Η πορεία, έχοντας ξεκινήσει από την Ομόνοια, είχε φτάσει ώς τα μέσα της Σταδίου και, κοιτάζοντας προς τα πίσω, έβλεπες μια απίστευτη λαοθάλασσα ώς εκεί που φτάνει το μάτι – ώς την Ομόνοια και ίσως ακόμα πιο πέρα. Και όταν η πορεία έφτασε στο Σύνταγμα, συνάντησε σχεδόν άλλους τόσους.

Αυτή δεν ήταν διαδήλωση· ήταν στρατός της ελευθερίας. Ήταν αληθινή έκφραση της οργής και της αγανάκτησης του κόσμου για τα απάνθρωπα μέτρα που παίρνονται εδώ και τόσο καιρό. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Ο κόσμος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει. Το σώμα του καθενός είναι δικό του και μόνο· δεν ανήκει σε κανένα συγκεχυμένο «σύνολο» και σε καμία κυβέρνηση.

Αν ακούσετε να λένε ότι η διαδήλωση ήταν από ακροδεξιούς, γελάστε ξανά. Στη διαδήλωση ήταν από ακροαριστεροί μέχρι ακροδεξιοί, και οτιδήποτε ανάμεσα. Σε τελική ανάλυση, κι εγώ ήμουν εκεί και δεν είμαι ακροδεξιός. Το πρόβλημα αυτό είναι κάτι που ενώνει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως πολιτικών παρατάξεων. Κανένας δεν θέλει να παραβιάζεται εξαναγκαστικά το σώμα του. Και όσοι προσπαθούν να εξαναγκάσουν τους άλλους σε υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, να ξέρουν ό,τι θα πληρώσουν πολύ βαρύ τίμημα. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω, που να χαλάσει ο κόσμος.

Αν δείτε κάτι φωτογραφίες με έναν παπά που κρατά έναν γιγάντιο σταυρό κι έναν άλλο τύπο πλάι του που κρατά μια εικόνα, δεν είναι ψεύτικες, αλλά είναι αλλοίωση της πραγματικότητας. Αυτός ο παπάς, ναι, ήταν εκεί. Εγώ προσωπικά δεν τον είδα ποτέ από τόσο κοντά, αν και ήμουν κοντά στην αρχή της πορείας. Ο παπάς αυτός ήταν ακριβώς μπροστά από τη Βουλή. Οι κάμερες που τον τράβηξαν ήταν κάμερες μέσα από τη Βουλή: και αυτό κάτι μάς λέει για τη συνεργασία των μεγάλων καναλιών με το σημερινό καθεστώς. Τράβηξαν εσκεμμένα φωτογραφίες αυτού του παπά, ο οποίος φαίνεται γραφικός, προκειμένου να δώσουν κακή εικόνα για την όλη διαδήλωση. Η όλη διαδήλωση δεν είχε καμία σχέση με παπάδες και σταυρούς. Ή, τουλάχιστον, όχι αποκλειστικά. Προφανώς ήταν μέσα στην πορεία και ακροχριστιανοί (για να το πούμε έτσι), αλλά το θέμα της διαδήλωσης δεν ήταν θρησκευτικό, ούτε φονταμενταλιστικό. Ήταν η ξεκάθαρη, αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου στα φασιστικά μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και όλων των άλλων κυβερνήσεων που παγκοσμίως παίρνουν παρόμοια φασιστικά μέτρα για την αντιμετώπιση ενός ιού που οι πιθανότητες να σε σκοτώσει είναι αστείες (μακράν μικρότερες του 1%).

Ελπίζω σύντομα να ξαναδούμε τέτοιες διαδηλώσεις, κι ακόμα μεγαλύτερες. Η αρχή έχει γίνει. Ο κόσμος έχει αρχίσει να ξυπνά και να καταλαβαίνει τι συμβαίνει.

Ο καθένας είναι κύριος του δικού του σώματος· το σώμα του δεν ανήκει σε κανέναν άλλο.

Οι διαχωρισμοί βάσει εμβολιασμού είναι απαράδεκτοι και φασιστικοί, και πρέπει να σταματήσουν χτες.

Όσοι έχετε λόγο – πραγματικό λόγο, όχι εκβιαστικό λόγο – να εμβολιαστείτε με το μη-εμβόλιο, να εμβολιαστείτε. Όσοι δεν έχετε λόγο να εμβολιαστείτε, μην εμβολιάζεστε. Δεν είναι σωστό, δεν είναι ηθικό, δεν είναι λογικό, κανένας να σε εξαναγκάζει να παίρνεις φάρμακα που αληθινά δεν θέλεις να πάρεις. Και όταν υποκύπτεις σε εκβιασμούς, απλά θα συνεχίσουν να σε εκβιάζουν επ’άπειρον.

Κανένας δεν είναι μόνος του. Είμαστε όλοι σαν Μία Γροθιά. Δεν θα ανεχτούμε να μας φέρονται σαν σκυλιά που τα εμβολιάζουν όποτε τους κατεβαίνει στο κεφάλι με όποια πειραματική ουσία τούς κατεβαίνει στο κεφάλι, χωρίς καμία ηθική συστολή, χωρίς καμία ανθρωπιά, μόνο για κερδοσκοπία και κοινωνικό έλεγχο.

Αυτό αφορά και όσους έχετε εμβολιαστεί. Γιατί μη νομίζετε ότι μετά από λίγο δεν θα σας ζητάνε να ξαναεμβολιαστείτε. Θα σας τρυπάνε με βελόνες μέχρι να σβήσει ο ήλιος, χρησιμοποιώντας ό,τι δικαιολογία μπορείς να φανταστείς.

Μέχρι πότε θα το ανέχεσαι αυτό;

*

(Δύο φωτογραφίες που δείχνουν πόσο μεγάλο ήταν το πλήθος. Τα πρόσωπα εσκεμμένα αλλοιωμένα από εμένα.)

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Ιουνίου (17/6)


A Book of Marionettes (1920) — Απεικονίσεις ακέφαλων (περ. 1175–1724) — Arent van Bolten — The Magician (W. Somerset Maugham) — Durenstein της Evelyn Waugh — Playing Catch, του Algernon Blackwood — Martin Monnickendam (1874–1943) — Βασικά βιβλία Sword & Planet (Don Wollheim, Edwin L. Arnold, Otis Adelbert) — Η Φαντασία ως το Κέντρο της Πραγματικότητας — Τρέιλερ ALIEN: EARTH του Ridley Scott — Jon Foreman — Το Sword & Sorcery του Pinnacle Books — Ιστορίες με ταξίδια στην τέταρτη διάσταση — Ο αρχαίος φόβος για τους ζωντανούς-νεκρούς

 

Φανταστικά Βιβλία


Όχι βιβλία φαντασίας· αυτά που είναι μόνο στο μυαλό μας

Υπάρχουν βιβλία φαντασίας, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και φανταστικά βιβλία. Φανταστικά βιβλία, επίσης, μπορούν να υπάρξουν και σε βιβλία συμβατικής λογοτεχνίας, αλλά αυτό είναι πιο σπάνιο.

Ένα από τα γνωστότερα φανταστικά βιβλία είναι, φυσικά, το Νεκρονομικόν. Σύμφωνα με κάποιους δεν είναι καν φανταστικό αλλά υπάρχει· έχω, μάλιστα, μία μεταφρασμένη έκδοσή του από τις εκδόσεις Κάκτος. Δεν ξέρω, όμως, αν όντως μπορείς να καλέσεις τους δαίμονες για τους οποίους γράφει· δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει. Οπότε, εδώ αναφέρομαι στο Νεκρονομικόν καθαρά ως φανταστικό βιβλίο, όπως το παρουσίαζε ο Lovecraft μέσα από τις αφηγήσεις του. Είναι ίσως το γνωστότερο φανταστικό βιβλίο σε αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας.

Αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα.

Κατ’αρχήν, όλα τα βιβλία που εμφανίζονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο είναι, προφανώς, φανταστικά. Όμως, όταν αναφερόμαστε σε φανταστικό βιβλίο, μιλάμε για κάτι που ξεχωρίζει μέσα στην αφήγηση, κάτι που έχει συγκεκριμένο τίτλο και χρησιμότητα. Κάτι που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα και καλτ, όπως το Νεκρονομικόν.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Ιουνίου (4/6)


Καταπληκτικά γκράφιτι & Φάρος (εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης στην Ελλάδα) & Ορολογία επιστημονικής φαντασίας από τα pulp & David Schleinkofer (1952-2025) & 366 παράξενες ταινίες & Ulrich Eichberger & «Παλιομοδίτικες» εικονογραφήσεις για το Hobbit (Tove Jansson) & Ο χάρτης της ξωτικοχώρας (Bernard Sleigh) & Δαιμονολογία & Unicodia (δωρεάν ο πιο ολοκληρωμένος πίνακας χαρακτήρων στον κόσμο) & Rafael Silveira & Ed Binkley & Οι Βίκινγκς στον Δρόμο του Μεταξιού & Citizen Sleeper: Spindlejack (δωρεάν σόλο roleplaying game) & Δαίδαλος (ο νέος ελληνικός υπερυπολογιστής) & Ατέρμονα links στο LinX (φυσικά)