Το σωστό και το λάθος είναι κάτι που πρέπει να το ανακαλύψεις

Πρόσφατα έλαβα από δύο διαφορετικά media ένα παρόμοιο μήνυμα. Ήταν κάποιος που μου ζητούσε να διαβάσω αυτά που γράφει και να του δώσω συγγραφικές συμβουλές. Ίσως να ήταν το ίδιο άτομο με διαφορετικά ψευδώνυμα, ίσως να ήταν διαφορετικά άτομα· συμβαίνουν και παράξενες συμπτώσεις μέσα σε μικρά χρονικά διαστήματα, είναι γνωστό.

Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς διαβάζουν Σκιώδη Παραλειπόμενα, αλλά, όπως και νάχει, σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν καλά να γράψω εδώ μια διευκρίνιση για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο:

Έχω γράψει κάποια άρθρα για τη λογοτεχνική γραφή τα οποία μπορεί να φανούν χρήσιμα σε συγγραφείς. Μπορείτε να τα βρείτε όλα εδώ. Και κάθε καινούργιο άρθρο "Περί Γραφής" που θα γράφω, πάλι εκεί θα εμφανίζεται· οπότε, αυτή είναι γενικά μια πλήρης λίστα. Τα άρθρα αυτά τα γράφω απλά επειδή αισθάνομαι πως ξέρω κάτι το οποίο θα [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (19)

Αυτή τη φορά η Ωρόρα είχε βάλει μέσα στο βιβλίο και παλιές ασπρόμαυρες εικόνες από το Weird Tales. Καθόλου άσχημα.

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (18)

Κόναν, από τις εκδόσεις Space.

Και – μπόνους – δισέλιδος παρακμιακός χάρτης στο εσωτερικό.

Κάνε κλικ επάνω του για να τον δεις μεγαλύτερο. (Στη μέση είνα λιγάκι θολός λόγω του σκαναρίσματος, δυστυχώς, καθώς πιέζονταν οι σελίδες.)

G plus ανωμαλίες ξανά; Ή επιθανάτιος ρόγχος;

Το dlvr.it (το οποίο χρησιμοποιώ για να στέλνω το feed αυτού εδώ του blog στο προφίλ μου στο G+) λέει πως το G+ θα σταματήσει να υποστηρίζει το dlvr.it και παρόμοιες υπηρεσίες από τις 6 Μαρτίου (ή 7 – δεν θυμάμαι καλά αυτή τη στιγμή). Αλλά εγώ από τώρα δεν μπορώ να στείλω τίποτα στο G+. Το dlvr.it δεν δείχνει κανένα error, επομένως υποθέτω πως ίσως το G+ να άρχισε ξανά τις παλιές του μαλακίες – δηλαδή, να σβήνει τα posts μου χωρίς λόγο και αιτία, όπως είχε ήδη κάνει δύο, τρεις φορές μέσα στον τελευταίο χρόνο – πράγμα τελείως απαράδεκτο και κατακριτέο.

Τώρα, δεν αξίζει ούτε καν να πας να τους τραβήξεις το αφτί. Σε δυο βδομάδες κλείνουν την πρόσβαση και τον μεθεπόμενο μήνα κλείνουν γενικά. Είναι ήδη νεκροί.

Αν κάποιος εσκεμμένα μπλοκάρει το προφίλ μου ξανά, το μόνο που έχω να πω είναι: ένα κωλοδάχτυλο προς τη μούρη του. Τέτοιοι μίζεροι [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (17)

Αυτά τα μαγικά χαλιά με πεθαίνουν…

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (16)

Πάντως, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, μέσα στο παλιό Χόμπιτ είχε κάποιες πολύ όμορφες ασπρόμαυρες εικόνες φτιαγμένες από τον ίδιο τον Τόλκιν…

Δύο πράγματα είναι σημαντικά, ξέρεις

Τελικά, έφτασα να διαβάζω το 15^ο βιβλίο της σειράς του Dray Prescot, το Secret Scorpio (εντάξει, το κάθε βιβλίο είναι σχετικά μικρό, είν’ η αλήθεια). Η σειρά σίγουρα δεν είναι αριστουργηματική από λογοτεχνικής άποψης, και τα πρώτα πέντε βιβλία έχουν πολλές αδυναμίες, όπως έχω ήδη γράψει. Αλλά τα επόμενα γίνονται πολύ καλύτερα. Και εννοώ, ΠΟΛΥ καλύτερα: η διαφορά ανάλογη του μεγέθους των κεφαλαίων γραμμάτων σε σχέση με των μικρών, κυριολεκτικά.

Για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να ξεκολλήσω από αυτή τη σειρά ό,τι κι αν κάνω· πάντα κάτι με τραβάει να διαβάσω το επόμενο. Και τι είναι εκείνο που με τραβάει; αναρωτιέμαι. Σίγουρα όχι η τρομερά λογοτεχνική γραφή – αν και είναι καλύτερη σε σχέση με τα πρώτα πέντε βιβλία. Ούτε είναι ο κεντρικός χαρακτήρας – αν και ακόμα κι αυτός είναι καλύτερος σε σχέση με τα πρώτα πέντε βιβλία. Εκείνο [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (15)

Αυτό το εξώφυλλο δεν μοιάζει απελπιστικά παιδικό; Δε λέω ότι είναι άσχημο ‒ ειλικρινά, μου αρέσει αρκετά ‒ όμως μοιάζει παιδικό, νομίζω.

Και δες, μετά, τι γράφει εκεί στην επάνω δεξιά μεριά του εξωφύλλου, μέσα σ’εκείνο το κυκλικό πραγματάκι. Τι λέει; “Παγκόσμια Λογοτεχνία για Παιδιά”…

Πάλι τα ίδια. Στο Ελλαδιστάν, οτιδήποτε είναι φαντασίας πρέπει, συνήθως, να είναι “για παιδιά”… Ευτυχώς που υπάρχουν και μεγάλα παιδιά, γιατί δεν νομίζω ότι τα μικρά παιδιά μπορούν πραγματικά να διαβάσουν κάτι σαν το Χόμπιτ. Δεν είναι γραμμένο σαν παιδικό βιβλίο. Δεν προορίζεται για παιδιά. Και ο Κέρδος ούτε μια περίληψη στο οπισθόφυλλο… Τσκ, τσκ, τσκ…

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (14)

Ακολασία η υπόθεση…

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Κυνήγησε κι εσύ το μέλλον, με τον Γιορ!

Τις προάλλες είδα το Yor, the Hunter from the Future. Δεν ήταν η πρώτη φορά· το είχα δει και παλιότερα, αλλά μου είχε καρφωθεί να το ξαναδώ, και το ξαναείδα.

Η ταινία είναι αρκετά φριχτή ως ταινία, φυσικά. Τα ειδικά εφέ θα μπορούσαν να θεωρηθούν καλά, ίσως, μόνο για την εποχή της. Αλλά τότε δεν μπορούσαν να κάνουν και τίποτα καλύτερο. Το χειρότερο, όμως, είναι η ηθοποιία. Ειδικά ο πρωταγωνιστής. Και οι διάλογοι δεν είναι πολύ καλύτεροι. Οι χαρακτήρες, ως χαρακτήρες, σκέτοι – χωρίς να υπολογίζεις ηθοποιία και διάλογο – μπορείς να πεις ότι έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Και η πλοκή είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρουσα, ειδικά σε σύγκριση με άλλες ταινίες φαντασίας της εποχής.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ταινία, παρότι είναι καταφανώς κακή, να μη σου φαίνεται και τόσο κακή αλλά από εκείνα τα πράγματα που θα μπορούσες να [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (13)

Σκελετοί και κακό. Τρομαχτικά πράγματα.

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (12)

Δε νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις για τις περιπέτειες του Edgar Rice Burroughs.

Ερπετοειδείς λέξεις

Όπως είχα αναφέρει πρόσφατα, τελευταία γράφω μια σειρά όπου τα ερπετά παίζουν αρκετά βασικό ρόλο· το ίδιο και οι άνθρωποι-ερπετά, και ελπίζω πως αυτό, έτσι όπως το έχω δομήσει μέσα στην ιστορία, είναι πολύ λιγότερο κλισέ απ'ό,τι ακούγεται. (Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, διαβάστε το προηγούμενο post.)

Αναπόφευκτα, έπρεπε να χρησιμοποιήσω και τη λέξη ερπετοειδής. Τίποτα το ιδιαίτερο ως λέξη. Κλίνεται όπως η λέξη ανθρωποειδής. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με το αρσενικό, "ο ανθρωποειδής". Στη γενική είναι "του ανθρωποειδούς". Το λεξικό του Μπαμπινιώτη έτσι λέει, και το ίδιο γράφει και το Wiktionary. Και αυτό είναι, σίγουρα, το σωστό βάσει της Αρχαίας Ελληνικής. Όμως μέσα στη χρήση στη Νέα Ελληνική δεν ακούγεται καλά. Απλώς αυτές οι λέξεις θεωρούνται "εξεζητημένες" (για κάποιους, τουλάχιστον) και δεν έχουν απλοποιηθεί.

Αλλά [...]

Το ερπετό. Τόσο παρεξηγημένο πλάσμα.

(Αυτό το post είναι επανάληψη από το παλιό blog, αλλά ακόμα γράφω αυτή τη σειρά, οπότε δεν είναι και τόσο παλιό.)

Στον Δυτικό Κόσμο τα φίδια θεωρούνται γενικά σύμβολο του κακού. Το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς είναι ότι αυτό ξεκίνησε από τη Χριστιανική μυθολογία – ότι ο Σατανάς πήρε μορφή φιδιού για να εξαπατήσει τους πρωτόπλαστους και τα λοιπά. Επομένως, τα φίδια έκτοτε πρέπει υποχρεωτικά να είναι όλα “του διαβόλου, παιδί μου”· και βλέπουμε στα παραμύθια και πολλούς ιππότες να σφάζουν καημένους δράκους (= γιγάντια φίδια = κάτι το ΠΟΛΥ κακό).

Αλλά αυτό είναι, φυσικά, μια σαχλαμάρα. Τα ερπετά δεν έχουν τίποτα το κακό· είναι κάποια ζώα απλώς. “Του Θεού”, θα μπορούσες να πεις, άνετα. Ναι, μπορεί να σε τσιμπήσει φίδι και να πεθάνεις από το δηλητήριο. Αλλά και τι μ’αυτό; Τι άλλο τρόπο έχει να αμυνθεί; Και ένα [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (11)

Αυτό το εξώφυλλο είναι παλιό, και φαίνεται.

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (10)

Όπως είχα υποσχεθεί – το δεύτερο εξώφυλλο του Άμπερ. Απ’ό,τι ξέρω, δεν μεταφράστηκαν τα επόμενα βιβλία στα ελληνικά.

Και, για να είμαι ειλικρινής, ο τίτλος αυτού του βιβλίου δεν μου αρέσει και τόσο. Όχι πως είναι λάθος. “Τα Όπλα του Άβαλον” μπορεί να αποτελέσει μετάφραση του “The Guns of Avalon”. Αλλά δεν είναι, νομίζω, σωστό για την αίσθηση που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας. Θέλω να πω… Guns? In Avalon?… Είναι παραδοξότητα. Το Άβαλον είναι ένα μεσαιωνικό φανταστικό νησί στην ιστορία του Βασιληά Αρθούρου. Τι θέση έχουν τα guns σε τέτοιο μέρος;

Η λέξη “όπλο” είναι ουσιαστικά η αγγλική λέξη “weapon”. Σημαίνει οποιοδήποτε όπλο – σπαθί, τόξο, τουφέκι, λόγχη, μπαζούκας, πυρηνικός πύραυλος… Το “The Guns of Avalon” θα ήταν καλύτερα να είχε μεταφραστεί ως “Τα Πυροβόλα του Άβαλον”, που θα δημιουργούσε την ίδια αίσθηση παραδοξότητας [...]

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (9)

Δυστυχώς, πέρα από το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο του Amber (Nine Princes in Amber και The Guns of Avalon), άλλα δεν ξέρω να έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα.

Σύντομα, και το επόμενο εξώφυλλο…

Εν τω μεταξύ, διαβάστε μια βιβλιοκριτική μου για ολόκληρη την καταπληκτική σειρά Amber του Roger Zelazny, η οποία με είχε μαγέψει από μικρός και ακόμα συνεχίζει να με μαγεύει.

Δες πόσα πουλώ! Δες!

Πριν από κάποια χρόνια, σε μια διαφήμιση σε ένα περιοδικό, έγραφαν για ένα βιβλίο ότι έχει πουλήσει 100.000 αντίτυπα στην Ελλάδα. Όχι, δεν κάνω πλάκα. Έγραφαν όντως εκατό χιλιάδες γαμημένα αντίτυπα. Και ήταν ένα μεταφρασμένο βιβλίο φαντασίας. (Περισσότερα δεν λέω, για ευνόητους λόγους. Δεν θέλω κανείς να νομίσει ότι προσπαθώ να δυσφημίσω άτομα ή εκδόσεις. Κι εξάλλου ο σκοπός μου δεν είναι αυτός· είναι απλά να καυτηριάσω νοοτροπίες που θεωρώ τελείως λάθος.)

Εντάξει τώρα. Αν ένα βιβλίο φαντασίας πουλήσει στο εξωτερικό, στη διεθνή αγορά, 100.000 αντίτυπα θεωρείται πως έχει κάνει σοβαρή επιτυχία. Στην Ελλάδα, πολύ απλά, αυτό είναι αδύνατον. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν ψιλογνωστό, πάλι αποκλείεται να είχε πουλήσει τόσα αντίτυπα. Άντε να είχε πουλήσει καμιά χιλιάδα, ή δύο· αυτό μπορεί και να [...]

Προσοχή βιαστής

Δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει ή όχι – ο τύπος στη φωτογραφία μού φαίνεται ψιλοαγαθός – αλλά το κείμενο έχει αληθινά σουρεαλιστική αξία!

(Όχι πως δεν είναι σημαντικό, κατακριτέο, και απαράδεκτο αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο.)

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (8)

Ναι, Ωρόρα ξανά. Σύντομα, όμως, θα ανεβάσω και άλλα πράγματα.

Αυτός ο τύπος στο εξώφυλλο, αν δεν κάνω λάθος, υποτίθεται πως είναι ο Kane του Karl Edward Wagner. (Είχα γράψει γι’αυτά τα βιβλία παλιότερα.) Είναι από έναν αρκετά παλιό πίνακα.

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (7)

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Πρόσεξε το στοιχείο το τραγελαφικόν

Πρόσφατα έλαβα ένα email που έλεγε για βραβεία (δεν λέω πιο συγκεκριμένα τι είναι, γιατί δεν υπάρχει λόγος), και... πώς μπορείς να μην προσέξεις την υποκρισία του λογοτεχνικού κόσμου; Φαίνεται ότι αν τα έχεις "σκάσει" σε κάποιον μεγαλοεκδότη για να εκδώσει το βιβλίο σου σε παίρνουν σοβαρά, αλλά αν έχεις δώσει μόνος σου λεφτά για να εκδόσεις το βιβλίο σου δεν σε παίρνουν σοβαρά, δεν σε θεωρούν ότι είσαι "σωστός". (Για ηλεκτρονικές εκδόσεις, φυσικά – φυσικά – ούτε λόγος. Είναι... άνευ λόγου.)

Τρομεροί δεν είναι;

Ε, γι'αυτό πάμε τόσο μπροστά, ρε γαμώτο, και βλέπεις τέτοια εξέλιξη και πρωτοπορία στις τέχνες σήμερα. Πάντα το έλεγα. Πάντα.

Σε ωφελεί η αυτοματοποίηση;

Φτιάχνοντας αυτό εδώ το blog έτυχε (αναπόφευκτα, ίσως) να σκεφτώ κάποια πράγματα για την αυτοματοποίηση στο σημερινό Διαδίκτυο.

Αυτό το blog είναι πλήρως αυτοματοποιημένο – το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να γράψω το post – σε αντίθεση με το κεντρικό μου site το οποίο είναι μερικώς αυτοματοποιημένο και πρέπει να το ενημερώνω κάθε φορά με το χέρι· η βάση δεδομένων από πίσω είναι απλά για διευκόλυνση, καθώς και κάποιες ιδιότητες της PHP.

Αναρωτιόμουν, λοιπόν: τι προτιμάς – ένα site πλήρως αυτοματοποιημένο, ή ένα site μερικώς αυτοματοποιημένο; Σήμερα, βέβαια, στο Διαδίκτυο η γενική προτίμηση φαίνεται να είναι προς το πλήρως αυτοματοποιημένο. Αλλά, ξέρεις κάτι, και τα δύο έχουν τα υπέρ και τα κατά τους, αν το σκεφτείς.

Το αυτοματοποιημένο site, φυσικά, είναι πιο γρήγορo. Αν βιάζεσαι, είναι ό,τι πρέπει. Αν θες να κάνεις [...]

Εικονικά αδιέξοδα

Αρκετές φορές γράφεις μια ιστορία και φτάνεις σ'ένα σημείο στην πλοκή που αναρωτιέσαι "Και τι γίνεται τώρα; Πού πηγαίνουμε;" Και σου μοιάζει ότι δεν πηγαίνουμε πουθενά, ότι το θέμα δεν προχωρά, ή ότι εξελίσσεται σε κάτι ανούσιο.

Αλλά αυτό πάντα είναι ψέμα. Όλες οι ιστορίες οδηγούν κάπου, και όλες οι ιστορίες έχουν κάποια ουσία – φτάνει να τη βρεις, να την ξεθάψεις με τον σωστό τρόπο.

Όταν νομίζεις ότι έχεις φτάσει σε αδιέξοδο, αρκεί, συνήθως, να κάνεις μια ερώτηση προκειμένου να συνεχίσεις: Τι θέλουν οι χαρακτήρες; (Και όχι απαραίτητα οι βασικοί χαρακτήρες, οι πρωταγωνιστές.) Πάντα σε οδηγεί στη σωστή κατεύθυνση. Χωρίς θέληση δεν υπάρχει δρόμος.

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (6)

Πάμε πάλι σε ένα της Ωρόρας…

Αυτός ο τύπος στο εξώφυλλο μοιάζει πολύ άγριος. Και τι συμβαίνει εδώ; Η θεά στο βάθος τον βασανίζει με κάποιο μυστηριακό τρόπο; Δαιμονικά πράγματα, τέκνον μου… Τελείως δαιμονικά…

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (5)

Ένα παλιό εξώφυλλο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Δεν είναι τρομερός αυτός ο πίνακας με το Μπάλρογκ και τον Γκάνταλφ;

Όπως βλέπετε, το εξώφυλλο είναι πραγματικά πολυκαιρισμένο: Φαίνονται ρωγμές επάνω του σαν να ήταν παλιό μάρμαρο. Και η τιμή στο οπισθόφυλλο έχει σβήσει – δεν την έσβησα εγώ με ηλεκτρονικό τρόπο.

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (4)

Αυτό είναι εκδόσεις Σύμπαν.

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (3)

Πολλά από τα εξώφυλλα της Ωρόρας είχαν επάνω ζωγραφική από γνωστούς ζωγράφους του φανταστικού, όπως Chris Achilleos και Frank Frazetta. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν ποτέ πληρωθεί για τη συγκεκριμένη εμπορική χρήση της δουλειάς τους. Μάλλον όχι. Αλλά ίσως να μην έχει και μεγάλη σημασία αυτό, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι πρότινος, σε πολλές περιπτώσεις, γίνονταν μεταφράσεις χωρίς πληρωμές για τα πνευματικά δικαιώματα. Επιπλέον, πόσα λεφτά να έβγαζε η Ωρόρο απ’αυτά τα πράγματα; Δε νομίζω να ήταν και πολλά, ακόμα και τότε που είχες περισσότερη ανάγκη να αγοράσεις τέτοια βιβλία αν σου άρεσε το είδος.

(Όλα τα Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα (από 1 έως 29) πρωτοεμφανίστηκαν στο παλιό blog: http://skiodi-paralipomena.tumblr.com)

Ο Μάρτιν επέστρεψε, και δεν κάνει πλάκα

Έχω ώς τώρα διαβάσει παραπάνω από το μισό Fire & Blood του Martin, και υποπτεύομαι ότι ίσως να είναι το καλύτερο βιβλίο που θα διαβάσω μέσα στο 2019. Ή, αν όχι το καλύτερο, σίγουρα ένα από τα καλύτερα. Με κάθε σελίδα που διαβάζεις, αποκτά και περισσότερο ενδιαφέρον.

Ο ίδιος ο Martin είχε πει (κάπου στο blog του, νομίζω) ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι μυθιστόρημα· είναι φανταστική Ιστορία (με κεφαλαίο γιώτα, υπό την έννοια του ιστορικού βιβλίου). Αλλά διαφωνώ. Σε τελική ανάλυση, η ελληνική λέξη μυθ-ιστόρημα τα λέει όλα. Η αγγλική λέξη novel, βέβαια, δεν λέει τίποτα. ("Novel" σημαίνει "καινούργιο". Πώς κατέληξε να σημαίνει "μυθιστόρημα", δεν το ξέρω, και φαίνεται παράξενο.) Αλλά στη διεθνή φανταστική λογοτεχνία έχουν τόσο πολύ συνηθίσει όλα τα μυθιστορήματα να είναι γραμμένα σε μια μονολιθική περιορισμένη οπτική γωνία 3ου προσώπου [...]