(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα όταν γράφεις λογοτεχνία έχω διαπιστώσει πως είναι να μπορείς να οραματιστείς εκείνο που θέλεις να περιγράψεις προτού το περιγράψεις με λέξεις. Στάσου λίγο και φέρ’ το μπροστά στα μάτια του μυαλού σου. Δες το. Δες το πολύ καλά και πολύ προσεχτικά, από όλες τις μεριές. Άγγιξέ το. Μύρισέ το. Νιώσε το σαν πραγματικό.

Και μετά, περιέγραψέ το με λέξεις. Όσες λέξεις χρειάζονται.

Μπορεί να νομίζεις ότι ούτως ή άλλως έτσι θα το περιέγραφες, ακόμα κι αν δεν το οραματιζόσουν με προσοχή, αλλά υπάρχει διαφορά. Μέσα στο μυαλό σου η περιγραφή κυλά πιο φυσικά.