Έτυχε να δω, τελευταία, σ’ένα λογοτεχνικό περιοδικό – τον Αναγνώστη, νομίζω – κάποιον να γράφει ότι η βιβλιοθήκη είναι ο καλύτερος ρουφιάνος. Λέει τα πάντα για σένα. (Δεν συμφωνώ.) Οπότε, είπα σήμερα να σας δείξω τον δικό μου ρουφιάνο. Ή, τουλάχιστον, ένα μέρος του – δεν μπορώ να τον φωτογραφήσω ολόκληρο.
Αυτό το μέρος της βιβλιοθήκης που βλέπετε παρακάτω περιέχει κυρίως βιβλία που έχω αγοράσει τα τελευταία χρόνια από παλαιοβιβλιοπωλεία, και τα περισσότερα δεν τα έχω διαβάσει ακόμα. Επίσης, πίσω από αυτά τα βιβλία κρύβονται κι άλλα βιβλία.
Βιβλία πίσω από βιβλία... (Ναι, απλά ήθελα να το γράψω αυτό!)
Επιτέλους, φαίνεται να έχει ανοίξει ο καιρός, και η χούντα φαίνεται να έχει πέσει (αν και εν μέρει και προσωρινά). Εύχομαι καλό μηνά σε όλους. Εκτός από όσους ακόμα επιμένουν σε εξαναγκαστικές ιατρικές πράξεις επάνω στους ανθρώπους.
