Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
9 / 7 / 2020

Μόλις επέστρεψα από διακοπές δύο εβδομάδων χωρίς άμεση πρόσβαση στο Διαδίκτυο, όχι επειδή δεν μπορούσα να έχω αλλά επειδή δεν ήθελα. Στις διακοπές κάνω διακοπή.

Ήμουν σ’ένα νησί που θεωρείται πολύ τουριστικό (και δεν λέω ποιο είναι, για να μη θεωρηθεί ότι προσπαθώ να διαφημίσω ή να δυσφημίσω) αλλά τώρα έμοιαζε σαν να είχε επιστρέψει 20 χρόνια προς το παρελθόν, από άποψη κίνησης τουλάχιστον. Δε θυμάμαι ποτέ ξανά να έχω δει τέτοια ερημιά σ’αυτό το μέρος.

Ο κορονοϊός έκανε κι εδώ τη δουλειά του.

Ο εσωτερικός τουρισμός που μας έλεγαν ότι θα κινηθεί έχει κινηθεί ελάχιστα – ίσως επειδή ο κόσμος ακόμα φοβάται πολύ, ή δεν έχει λεφτά – αλλά, ούτως ή άλλως, δεν φαίνεται να μπορεί να αναπληρώσει το κενό του διεθνή τουρισμού.

Τέλη Ιουνίου μπήκα μερικές φορές σε ΚΤΕΛ αυτού του νησιού και ήμουν ο μοναδικός επιβάτης – λες και το είχα νοικιάσει ολόκληρο! Παραλίες που άλλες φορές ήταν γεμάτες ξαπλώστρες με ξένους τουρίστες ήταν τώρα έρημες, κι έβλεπες έναν άνθρωπο κάπου στο βάθος...

Το μόνο καλό ήταν πως στο νησί ο κόσμος δεν φορούσε μάσκες παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αλλά γιατί να τις φορέσει; Από τι να προστατευτεί; Από μικρόβια στον θαλασσινό αέρα; Ακόμα και μέσα σε λεωφορείο με 2-3 επιβάτες είναι ανούσιες οι μάσκες όταν οι επιβάτες κάθονται ο ένας στην αρχή, ο άλλος στη μέση, κι ο άλλος στο τέλος.

Ξενοδοχεία που παλιά ήταν γεμάτα ξένους τουρίστες τώρα στοίχημα ήταν αν είχαν έναν άνθρωπο από το εξωτερικό. Τα καταστήματα άνοιγαν αργά και έκλειναν νωρίς.

Αρχές Ιουλίου, η κίνηση αυξήθηκε λίγο. Λίγο.

Μπορώ να πω ότι προσωπικά μού άρεσε αυτή η ερημιά. Υπήρχε μια ησυχία, μια άνεση. Ένα άπλωμα. Είχες την αίσθηση ότι όλος ο χώρος είναι δικός σου. Και εννοείται πως το σκηνικό θύμιζε βιβλίο του Ballard, αν και όχι το Vermilion Sands, που είναι και το αγαπημένο μου.

Όμως όλα αυτά δεν είναι καθόλου καλά για τους ανθρώπους που ζουν στο νησί – και σε πολλά άλλα ελληνικά νησιά ή τουριστικές περιοχές της Ελλάδας – και περιμένουν αυτό τον καιρό να βγάλουν μερικά λεφτά για να περάσουν τον χειμώνα. Ακόμα και τώρα αν ο τουρισμός αρχίσει να είναι όπως παλιά – πράγμα που αποκλείεται να συμβεί – πάλι θα έχουν πρόβλημα, πάλι θα έχουν χάσει.

Η κατάσταση είναι κακή με κεφαλαίο κάπα.

Και μετά, τα mainstream media δείχνουν ένα πανηγύρι που έγινε κάπου, από κάποιους «ανεύθυνους», και κράζουν προσοχή! μην κολλήσουμε πανούκλα...

Μη φοβάστε, δεν πρόκειται να κολλήσετε πανούκλα από αυτό. Έχει πέσει χειρότερη επιδημία από τον κορονοϊό, παγκοσμίως.

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Νοεμβρίου (12/11)


Χάρτης με τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους, εικόνες από το Bummer California, LocalSend (ασφαλή αποστολή αρχείων τοπικά), Sean Andrew Murray. Η Ιρλανδία καθιερώνει τη χορήγηση μισθού σε δημιουργούς, το Beowulf του Lynd Ward, Greek TV Live, The White Company του Arthur Conan Doyle. «Η πόλη των μαγισσών», Space Type Generator, ερωτικές ταινίες τρόμου. Halloween με Ε.Φ. από το ’70· The Sword of Shannara και αντιγραφές του Τόλκιν· The Fall of Mercury της Leslie F. Stone· Sean Connery και Zardoz. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ονειρεύεται.

 

Περί Γραφής: Νοοτροπίες Διορθώσεων


Πώς πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι προτού ξεκινήσεις να διορθώνεις τα κείμενά σου

Νομίζω πως έχω ήδη γράψει σε κάποιο άλλο άρθρο (δεν θυμάμαι ποιο, αυτή τη στιγμή) ότι η τακτική μου με τις διορθώσεις είναι η εξής: να γράφω ένα κομμάτι (κάποιες σελίδες, ίσως ένα κεφάλαιο) και μετά να το διορθώνω· και όταν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο, να το διορθώνω πάλι από την αρχή. Αυτή η τελευταία διόρθωση – αν και, ίσως, η λιγότερο σημαντική – είναι και η πιο κουραστική για εμένα, γιατί (α) θέλω να τη βγάλω σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν θέλω να αργήσω πολύ· (β) ασχολούμαι με λεπτομέρειες ουσιαστικά, τα βασικά τα έχω ήδη διορθώσει· και (γ) η συνεχόμενη εστίαση της προσοχής για πολλές ημέρες επάνω σε ένα κείμενο δημιουργεί μεγαλύτερη κόπωση από τη συνεχόμενη χειρονακτική εργασία.

Αλλά αυτή είναι απλώς η τακτική που ακολουθώ, και σ’αυτό το άρθρο την αναφέρω μόνο. Εκείνο για το οποίο θέλω να μιλήσω εδώ είναι η νοοτροπία με την οποία κάνει (πρέπει να κάνει;) κάποιος τις διορθώσεις σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και αναφέρομαι, κυρίως, στον συγγραφέα τον ίδιο, όχι σε διορθωτή. Για τον διορθωτή τα πράγματα πιθανώς να είναι αλλιώς – πιο επαγγελματικά, πιο ουδέτερα. Για τον συγγραφέα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ουδέτερα, και όταν ξαναβλέπει ένα κείμενο που έχει γράψει μπορεί – ανάλογα και με την ιδιοσυγκρασία του – να βλέπει πολλά. Μπορεί να βλέπει ακόμα και φαντάσματα – το οποίο είναι πολύ συνηθισμένο· δεν αστειεύομαι.

Γι’αυτό είναι πολύ σημαντική η νοοτροπία με την οποία κάνει κανείς διορθώσεις, ασχέτως τι τακτική ακολουθεί. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί τη δική μου τακτική· μπορεί να το γράφει όλο μονοκοπανιά και μετά να το διορθώνει από την αρχή. Ή μπορεί να το γράφει λίγο-λίγο διορθώνοντάς το στην πορεία. Δεν έχει σημασία αυτό. Όλα είναι, κατά βάθος, σωστά. Μεγαλύτερη σημασία έχει η νοοτροπία για τις διορθώσεις.

Και δεν υπάρχει μόνο μία νοοτροπία· υπάρχουν πολλές. Θα αναφέρω μερικές που θεωρώ καλές, και μερικές που πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον.

Δύο ακραίες καταστάσεις που πλήττουν τους συγγραφείς είναι οι εξής: Από τη μια, να βαριούνται να το διορθώσουν και να το αφήνουν όπως είναι· από την άλλη, να σκαλώνουν και να το κοιτάνε επ’άπειρον, αγωνιώντας ότι πάντα κάτι δεν πάει καλά, ποτέ δεν είναι αρκετά σωστό.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Οκτωβρίου (29/10)


Τι είναι ο ύπνος — Vampira, παλιό γερμανικό φιλμ για βρικόλακες — Οι πόλεμοι για το Νεκρονομικόν — Η κατάσταση με τα (ηλεκτρονικά) βιβλία στο εξωτερικό — Oblique Strategies, σουρεαλιστικές και παράξενες λέξεις/φράσεις — Ένα βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο που είχε περάσει στα αζήτητα; — Οι πραγματικοί Άγγελοι είναι εφιαλτικά τέρατα — Ένα απόφθεγμα του Τσέστερτον — Οι άνθρωποι-ζώα του Charles le Brun (1806) — O Alfred Hitchcock παρουσιάζει ιστορίες τρόμου — ClipGrab, δωρεάν πρόγραμμα που κατεβάζει βίντεο από παντού — Modern Pen Drawings (1901) — 10 γαλλικές ταινίες τρόμου — Οι σουρεαλιστικοί πίνακες του Lee Madgwick — &, φυσικά, έρχονται LinX...