Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα
26 / 11 / 2022

Αυτό σίγουρα είναι ένα παλιό εξώφυλλο, αλλά η έκδοση δεν είναι παλιά. Πρόσφατα το αγόρασα. Είναι ανατύπωση. Δεν έχουν αλλάξει τίποτα από το παλιό βιβλίο, δεν έχει γίνει καινούργια στοιχειοθεσία. Τα πάντα όπως τότε. Τα πάντα ρετρό. Που σημαίνει ότι απλά έγινε εκτύπωση και μεταφορά. Ωστόσο, ο εκδότης το χρεώνει περίπου 10 ευρώ (9,90 για την ακρίβεια). Και θα μου πεις, είναι πολύ; Ναι, είναι, για ένα βιβλιαράκι με σελίδες μικρού μεγέθους οι οποίες δεν είναι ούτε καν 80 στο σύνολο. Πόσο θα έπρεπε να πωλείται; Δύο ευρώ, ίσως; Εγώ σού λέω πέντε ευρώ. Δέκα μού φαίνονται πολλά.

Αλλά από την άλλη, έχοντας κάνει εκδόσεις κι ο ίδιος, ξέρω πώς είναι η αγορά του βιβλίου. Χάλια, τουτέστιν. Ουσιαστικά, εξαναγκάζεσαι να πουλήσεις πιο ακριβά γιατί αλλιώς παίζει να μη βγάλεις ούτε το κόστος.

Αυτά. (Τα συμπεράσματα δικά σας.)

Και αυτό είναι το οπισθόφυλλο.

Και αυτή είναι μια εικόνα, του ίδιου του Κόντογλου, από τις σελίδες του βιβλίου.

Δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά επιφυλάσσομαι να το διαβάσω σύντομα.

Εκτός των άλλων, φαίνεται πολύ περίεργο. Και μετά λένε κάποιοι ότι δεν έχουμε φαντασία και μαγικό ρεαλισμό παλιά στο Ελλάντα. Ελάτε τώρα, μην κρύβεστε άλλο πίσω από το δάχτυλό σας: πείτε απλά ότι θέλετε να το θάψετε επειδή δεν σας βολεύει στη στείρα αντίληψη των πραγμάτων που έχετε.

Και αναρωτιέμαι και ποιος να είναι αυτός ο θεός Κόνανος. Μπα... Μη μου πεις ότι ο Κόντογλου διάβαζε Robert E. Howard και αντέγραψε το όνομα του Κόναν, γιατί θα τρελαθώ!

Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

 

6 / 11 / 2022

Αυτό το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, ούτε στα ελληνικά ούτε στα αγγλικά.

Οπισθόφυλλο δεν έχει! Είναι λευκό, χωρίς τίποτα επάνω.

Επίσης, ούτε ISBN έχει. Προφανώς, είναι από εκείνα τα πολύ παλιά βιβλία. Δεν θυμάμαι πού ακριβώς το είχα βρει, αλλά κάπως κατέληξε στη βιβλιοθήκη μου – δια μαγείας, ίσως.

Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

 

9 / 10 / 2022

Αυτό είναι το εξώφυλλο για το δεύτερο βιβλίο του Corum που είχε μεταφράσει ο Αίολος. Συγκρίνετέ το με το πρώτο.

Κατά τη γνώμη μου, ούτε κλαίει ούτε γελάει, που λένε.

Αλλά πιο πολύ μού αρέσει το οπισθόφυλλο σ’αυτό το βιβλίο. Είναι τρομερό, δεν είναι;

Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

 

25 / 4 / 2022

Αυτό είναι ένα από τα λίγα βιβλία που όντως έχω διαβάσει στη μετάφρασή τους, κι απ’ό,τι θυμάμαι μου άρεσε. Βέβαια, το πώς ο αρχικός τίτλος – Jitterbug Perfume – μεταφράζεται ως Το Άρωμα του Ονείρου είναι ένα θέμα... Από την άλλη, όμως, πώς να τον μεταφράσεις;

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι, καταφανώς, Boris Vallejo (και παραδόξως το Google δεν μπορούσε να τον εντοπίσει μέσα στο ίδιο το website του ζωγράφου!), αλλά δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του βιβλίου. Και μιλάμε τώρα για ΚΑΜΙΑ σχέση.

Εντάξει, είναι ωραίος όμως...

Από τότε που διάβασα αυτό το μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς, όλο λέω πως θα διαβάσω και κανένα άλλο από τα βιβλία του... και όλο το ξεχνάω, όλο κάτι άλλο έχω να διαβάσω και ο Τομ φεύγει απ’το μυαλό μου. Κάποια στιγμή, όμως, θα τον πιάσω. Από τα μαλλιά. Γιατί μου φαίνεται ότι, όντως, έχει ενδιαφέρον ως συγγραφέας. Το Άρωμα του Ονείρου ήταν τελείως σουρεαλιστικό, τελείως μαγικορεαλιστικό. Πολύ παράξενο.

Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

 

13 / 4 / 2022

Απορώ που δεν είχα ακόμα βάλει αυτό το εξώφυλλο. Είναι κλασικό. Όπως κλασικός είναι και αυτός ο πίνακας του John Howe που απεικονίζει τον Γκάνταλφ τον Γκρίζο.

Το Σιλμαρίλλιον είναι, νομίζω, από τις καλύτερες εκδόσεις του Αίολου, και είχε κυκλοφορήσει, μάλιστα, μια εποχή που, αν δεν κάνω λάθος, υπήρχε μια κάποια άνθιση και στον χώρο των εκδόσεων και στα βιβλία φαντασίας. Ή ίσως εμένα να μου φαινόταν έτσι επειδή ήμουν αρκετά μικρός τότε και τέτοια πράγματα μού έμοιαζαν μαγικά· αλλά δεν πιστεύω ότι ήταν μόνο αυτό.

Ο Αίολος είχε, συγχρόνως, κυκλοφορήσει το Σιλμαρίλλιον και με άλλο εξώφυλλο, το οποίο δεν έχω, αλλά ο πίνακας ήταν αυτός και απεικόνιζε τον Ούλμο, τον Κύριο των Υδάτων στη Μέση-Γη. Του John Howe πάλι.

Επίσης, το βιβλίο περιλάμβανε έναν μεγάλο χάρτη της παλιάς εποχής της Μέσης-Γης διπλωμένο ανάμεσα στις σελίδες του· τον ακόλουθο:

(Δεν τον έχω σκανάρει ολόκληρο, γιατί δεν χωρούσε στο σκάνερ.)

Εκτός από χάρτη, ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου ήταν και κάτι χαρτάκια με γενεαλογικά δέντρα· ορίστε δύο από αυτά:

Όπως είπα, ήταν από τις καλύτερες εκδόσεις που έχει κάνει ο Αίολος, αν όχι η καλύτερη. Και είναι και ένα από τα μεταφρασμένα βιβλία φαντασίας που όντως έχω διαβάσει. Το Σιλμαρίλλιον δεν το έχω ακόμα διαβάσει στο πρωτότυπο· επιφυλάσσομαι για το μέλλον (αν και, μάλλον, όχι το άμεσο). Η ελληνική μετάφραση, απ’ό,τι θυμάμαι, δεν ήταν καθόλου κακή, αν και ήμουν μικρός όταν το διάβασα. Εκείνο που δεν θυμάμαι είναι τι ακριβώς έγραφε το βιβλίο. Το Σιλμαρίλλιον περιλαμβάνει τόσες πολλές ιστορίες που δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να τις συγκρατήσεις μετά την ανάγνωση. Απλώς σου μένει ότι διάβασες κάτι το μυθικό. Αντιθέτως, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, που τον είχα διαβάσει ακόμα πιο μικρός (και έκτοτε δεν τον έχω ξαναδιαβάσει), τον θυμάμαι πολύ πιο καθαρά.

Παλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

 

1η σελίδα από τις 11

Επόμενη σελίδα

 

Επίσης . . .

Περί Γραφής: Και Περί Πλοκής


Το μυθιστόρημα με, και χωρίς, πλοκή

Εκείνο που συνήθως ακούς για τα μυθιστορήματα – ή για τις ταινίες, ή για οποιοδήποτε αφηγηματικό έργο – αλλά κυρίως για τα μυθιστορήματα – είναι ότι έχουν πλοκή. Η πλοκή είναι μια σειρά από γεγονότα μέσα στην αφήγηση τα οποία ξεκινούν από την αρχή της ιστορίας και συνεχίζονται, το ένα κατόπιν του άλλου, με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνουμε σε μια κατάληξη που βγάζει κάποιο νόημα βάσει του πώς είναι δομημένη η ιστορία.

Για παράδειγμα, αν γράφεις ένα παραμύθι όπου ένας ιππότης ξεκινά να σώσει μια πριγκίπισσα από έναν δράκο, περιμένεις ότι στο τέλος ο ιππότης ή θα σώσει την πριγκίπισσα από τον δράκο ή (πολύ πιο απίθανο) θα σκοτωθεί από τον δράκο. Από την αρχή ώς το τέλος, όμως, θα υπάρξουν κάποια γεγονότα που θα είναι το ταξίδι του ιππότη προς τον δράκο. Αυτή είναι η πλοκή. Τα γεγονότα αυτά οδηγούν, το ένα μετά το άλλο, τον ιππότη προς τον δράκο – είτε ως εμπόδια που πρέπει να υπερβεί είτε ως συναπαντήματα που τον βοηθούν να φτάσει στον προορισμό του – και το φινάλε περιμένουμε να είναι η συνάντηση με τον δράκο, και με την πριγκίπισσα.

Σίγουρα, δεν περιμένουμε ότι ο ιππότης, καθώς ταξιδεύει, θα πέσει από το άλογό του, θα κατρακυλήσει σ’ένα γκρεμό, θα σπάσει το κεφάλι του, και θα σκοτωθεί.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαρτίου (19/3)


>| Ένα Μπαούλο γεμάτο παλιά ελληνικά κόμιξ (pdf) & Ιστορίες με παράξενες και μαγικές γραφομηχανές & Πρόβλεψη από το 1963 για τα κινητά & Η πριγκίπισσα που δολοφονήθηκε από κουνούπι & Τεράστια συλλογή με street art του Banksy & Μάθε να ζωγραφίζεις μια ψυχεδελική οφθαλμαπάτη & Ένα μαγευτικό εργοστάσιο ηλιακής ενέργειας & Valentine Hugo (σουρεαλιστική τέχνη) & Retro-Forteana (blog για τα παράξενα του παρελθόντος) & Laurence Schwinger (φανταστική τέχνη) & Άρθουρ Μάχεν & Stephen Fabian (μακάβρια ζωγραφική βασισμένη στον Lovecraft) & Το Dune του Jodorowsky & Ο Μιχαήλ Άγγελος της δερματοστιξίας στη Βικτοριανή Εποχή & Συνέντευξη του Frank Herbert (Dune) από το 1969 & Fletcher Hanks (1939-1941), outsider comic book artist & Spencer Hansen (τρελή τέχνη) |<

 

Ψυχολογώντας τον Συγγραφέα


Τι «δείχνει» αυτό, ή εκείνο, ή το άλλο, από το βιβλίο του;

Ίσως αυτό να είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις μέρες μας: το να προσπαθούμε να ψυχολογήσουμε τον συγγραφέα (παλιότερο ή σύγχρονο) από αυτά που έχει γράψει. Το να προσπαθούμε να καταλάβουμε κάτι γι’αυτόν, για την προσωπικότητά του, για τη ζωή του, για τα βίτσια του – για το οτιδήποτε δεν θα έπρεπε κανονικά να μας ενδιαφέρει, γιατί μπορεί και να ήταν προσωπικό δεδομένο, ουσιαστικά.

Πολύ συχνά πέφτουμε έξω. Κάνουμε τραγικά λάθη. Τραγελαφικά, ορισμένες φορές.

Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ψυχολογήσεις τον συγγραφέα από αυτά που γράφει. Ειδικά τον συγγραφέα λογοτεχνίας. Δεν αναφέρομαι σε αρθρογράφους, δημοσιογράφους, δοκιμιογράφους, και λοιπούς. Μιλάω μόνο για λογοτέχνες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τους ψυχολογήσεις από τα γραφόμενά τους, να καταλάβεις πράγματα γι’αυτούς.

Μα, είναι δυνατόν; Από όσα γράφει ο άλλος δεν φαίνεται κάτι για εκείνον;

[Συνέχισε να διαβάζεις]