Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
18 / 3 / 2020

Πέρα από τη γενική παράνοια, πάντως, οφείλεις να παρατηρήσεις ότι τα περισσότερα μέτρα ασφαλείας που έχουν παρθεί είναι καλά. Η αντίδραση του κόσμου είναι ακραία σε πολλές περιπτώσεις. Σε τελική ανάλυση, ποιος τους είπε να λεηλατήσουν τα σουπερμάρκετ; Το αντίθετο τούς είπαν, αν δεν κάνω λάθος.

Αλλά ίσως αυτές οι αντιδράσεις να μην είναι παράλογες όταν οι κυβερνήσεις επιμένουν να φέρονται σαν οι πολίτες να είναι μικρά παιδιά. Για παράδειγμα, ήταν πραγματικά ανάγκη να κλείσει η κυβέρνηση τις καφετέριες και άλλα εμπορικά καταστήματα; Δεν χρειάζεται κλείσιμο· χρειάζεται απλά ενημέρωση. Ο κάθε πολίτης να καταλάβει από μόνος του ότι είναι πολύ επικίνδυνο να συγκεντρώνονται πάρα πολλά άτομα σε πολύ κλειστό χώρο. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να καταλάβεις.

Τα καρτελάκια στα σουπερμάρκετ είναι, επιπλέον, καθαρά γελοία υπόθεση που δεν βοηθά και σε τίποτα ουσιαστικά. Πάλι πάνε και λεηλατούν τα πάντα. Και πάλι μπορείς κατά τύχη να πλησιάσεις κάποιον...

Εν τω μεταξύ, τα μέσα μαζικής μεταφοράς κυκλοφορούν· κι αν ήταν να φοβηθείς έναν χώρο, εγώ αυτόν θα φοβόμουν περισσότερο (παρότι προσωπικά μπαίνω σε ΜΜΜ). Μέσα στα τρένα και τα λεωφορεία ο χώρος είναι στενός, και ο κόσμος πολύς ακόμα κι όταν είναι λίγος. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν νομίζω ότι κανείς αρρώστησε επειδή μπήκε σε ΜΜΜ...

Το πιο λογικό που έκαναν είναι ότι έκλεισαν τα σχολεία, επειδή εκεί έχεις όντως να κάνεις με παιδιά. Κι επιπλέον, επιτέλους κατάλαβαν ότι τα σχολεία δεν χρειάζονται σε τίποτα. Από καιρό έπρεπε να τα είχαν κλείσει.

Το θέμα της Εκκλησίας, ακόμα μια τραγελαφική υπόθεση. Το πιο εντυπωσιακό, δε, ότι κάποιοι φαίνεται να πιστεύουν πως άλλα πράγματα είναι επικίνδυνα αλλά η θεία μετάληψη, όπου ένα κουτάλι μπαίνει σε πολλά στόματα, δεν είναι επικίνδυνη! Εντάξει, αν είσαι ο Βούδας ή ο Ιησούς Χριστός και μπορείς να αλλάζεις τον μεταβολισμό σου κατά βούληση για να διώχνει τα δηλητήρια, ναι, τότε δεν είναι επικίνδυνο. Αλλά, κατά κανόνα, κάτι τέτοια πράγματα είναι τα πιο επικίνδυνα ενώ άλλα που θεωρούνται επικίνδυνα δεν είναι και τόσο επικίνδυνα, απλά είναι θέμα εξαπλωμένης παράνοιας.

Δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτα επειδή άγγιξε μερικά χαρτονομίσματα και μετά ήταν προσεχτικός να μη βάζει τα χέρια του στο στόμα του ή στα μάτια του. Έτσι κι αλλιώς, οι πιθανότητες να σε επηρεάσει ο κορονοϊός είναι πολύ μικρές, και οι πιθανότητες και να σε επηρεάσει και να πεθάνεις από αυτόν είναι ακόμα μικρότερες. Και σε τελική ανάλυση μπορεί να σε πιάσει αλλά να μην ξέρεις γιατί ακριβώς σε έπιασε. Δεν υπάρχει μέθοδος απόλυτης προστασίας για τίποτα σ’αυτό τον κόσμο.

Όπως λένε τελευταία, Stay Safe. Ναι, σίγουρα. Αλλά επίσης, Stay Sane. Και το δεύτερο φαίνεται να είναι πιο δύσκολο από το πρώτο...

Έχουμε καταντήσει να πλησιάζουμε σε μια κατάσταση που θα έλεγες Χούντα της Μεγάλης Πανούκλας. Και ποιος φταίει γι’αυτό; Η ίδια μας η νοοτροπία, ίσως;

 

 

Επίσης . . .

Επιλογές Νοεμβρίου (12/11)


Χάρτης με τους αρχαίους ρωμαϊκούς δρόμους, εικόνες από το Bummer California, LocalSend (ασφαλή αποστολή αρχείων τοπικά), Sean Andrew Murray. Η Ιρλανδία καθιερώνει τη χορήγηση μισθού σε δημιουργούς, το Beowulf του Lynd Ward, Greek TV Live, The White Company του Arthur Conan Doyle. «Η πόλη των μαγισσών», Space Type Generator, ερωτικές ταινίες τρόμου. Halloween με Ε.Φ. από το ’70· The Sword of Shannara και αντιγραφές του Τόλκιν· The Fall of Mercury της Leslie F. Stone· Sean Connery και Zardoz. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ονειρεύεται.

 

Περί Γραφής: Νοοτροπίες Διορθώσεων


Πώς πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι προτού ξεκινήσεις να διορθώνεις τα κείμενά σου

Νομίζω πως έχω ήδη γράψει σε κάποιο άλλο άρθρο (δεν θυμάμαι ποιο, αυτή τη στιγμή) ότι η τακτική μου με τις διορθώσεις είναι η εξής: να γράφω ένα κομμάτι (κάποιες σελίδες, ίσως ένα κεφάλαιο) και μετά να το διορθώνω· και όταν έχω τελειώσει όλο το βιβλίο, να το διορθώνω πάλι από την αρχή. Αυτή η τελευταία διόρθωση – αν και, ίσως, η λιγότερο σημαντική – είναι και η πιο κουραστική για εμένα, γιατί (α) θέλω να τη βγάλω σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν θέλω να αργήσω πολύ· (β) ασχολούμαι με λεπτομέρειες ουσιαστικά, τα βασικά τα έχω ήδη διορθώσει· και (γ) η συνεχόμενη εστίαση της προσοχής για πολλές ημέρες επάνω σε ένα κείμενο δημιουργεί μεγαλύτερη κόπωση από τη συνεχόμενη χειρονακτική εργασία.

Αλλά αυτή είναι απλώς η τακτική που ακολουθώ, και σ’αυτό το άρθρο την αναφέρω μόνο. Εκείνο για το οποίο θέλω να μιλήσω εδώ είναι η νοοτροπία με την οποία κάνει (πρέπει να κάνει;) κάποιος τις διορθώσεις σε ένα λογοτεχνικό κείμενο. Και αναφέρομαι, κυρίως, στον συγγραφέα τον ίδιο, όχι σε διορθωτή. Για τον διορθωτή τα πράγματα πιθανώς να είναι αλλιώς – πιο επαγγελματικά, πιο ουδέτερα. Για τον συγγραφέα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ουδέτερα, και όταν ξαναβλέπει ένα κείμενο που έχει γράψει μπορεί – ανάλογα και με την ιδιοσυγκρασία του – να βλέπει πολλά. Μπορεί να βλέπει ακόμα και φαντάσματα – το οποίο είναι πολύ συνηθισμένο· δεν αστειεύομαι.

Γι’αυτό είναι πολύ σημαντική η νοοτροπία με την οποία κάνει κανείς διορθώσεις, ασχέτως τι τακτική ακολουθεί. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί τη δική μου τακτική· μπορεί να το γράφει όλο μονοκοπανιά και μετά να το διορθώνει από την αρχή. Ή μπορεί να το γράφει λίγο-λίγο διορθώνοντάς το στην πορεία. Δεν έχει σημασία αυτό. Όλα είναι, κατά βάθος, σωστά. Μεγαλύτερη σημασία έχει η νοοτροπία για τις διορθώσεις.

Και δεν υπάρχει μόνο μία νοοτροπία· υπάρχουν πολλές. Θα αναφέρω μερικές που θεωρώ καλές, και μερικές που πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον.

Δύο ακραίες καταστάσεις που πλήττουν τους συγγραφείς είναι οι εξής: Από τη μια, να βαριούνται να το διορθώσουν και να το αφήνουν όπως είναι· από την άλλη, να σκαλώνουν και να το κοιτάνε επ’άπειρον, αγωνιώντας ότι πάντα κάτι δεν πάει καλά, ποτέ δεν είναι αρκετά σωστό.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Οκτωβρίου (29/10)


Τι είναι ο ύπνος — Vampira, παλιό γερμανικό φιλμ για βρικόλακες — Οι πόλεμοι για το Νεκρονομικόν — Η κατάσταση με τα (ηλεκτρονικά) βιβλία στο εξωτερικό — Oblique Strategies, σουρεαλιστικές και παράξενες λέξεις/φράσεις — Ένα βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο που είχε περάσει στα αζήτητα; — Οι πραγματικοί Άγγελοι είναι εφιαλτικά τέρατα — Ένα απόφθεγμα του Τσέστερτον — Οι άνθρωποι-ζώα του Charles le Brun (1806) — O Alfred Hitchcock παρουσιάζει ιστορίες τρόμου — ClipGrab, δωρεάν πρόγραμμα που κατεβάζει βίντεο από παντού — Modern Pen Drawings (1901) — 10 γαλλικές ταινίες τρόμου — Οι σουρεαλιστικοί πίνακες του Lee Madgwick — &, φυσικά, έρχονται LinX...