Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Ο Υπεράνθρωπος στη Σύγχρονη Λογοτεχνία Είναι ο υπεράνθρωπος μια παρωχημένη ιδέα;
Τελευταία οι ιστορίες που γράφω (και, όχι, δεν μπορείτε ακόμα να τις βρείτε πουθενά στο Διαδίκτυο) περιλαμβάνουν έναν υπεράνθρωπο. Ήταν κάτι που παλιά δεν ήθελα ποτέ να χρησιμοποιήσω γιατί δεν νόμιζα ότι οι υπεράνθρωποι έχουν ενδιαφέρον. Τι νόημα έχει να γράφεις για κάποιον που πανεύκολα αντιμετωπίζει κάθε κίνδυνο; Είναι βαρετό, δεν είναι; Αποφάσισα να το αμφισβητήσω αυτό, και να βρω το ενδιαφέρον στον υπεράνθρωπο.
Έτυχε, επίσης, να πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο: Ο Υπεράνθρωπος των Μαζών. Μου τράβηξε την προσοχή και, αν και δεν το έχω διαβάσει προσεχτικά ολόκληρο, έχω ρίξει μια επισταμένη ματιά σε όλο και έχω καταλάβει τι λέει. Το βρήκα ενδιαφέρον, όμως ο Έκο φαίνεται πως έχει μια αρκετά διαφορετική εικόνα για τον υπεράνθρωπο απ’ό,τι εγώ. Για τον Έκο, ο Κόμης Μοντεχρίστος είναι υπεράνθρωπος, όπως και οι Τρεις Σωματοφύλακες, ο Φαντομάς, ο Ταρζάν, και ο Τζέιμς Μποντ. Για εμένα, αυτοί δεν είναι υπεράνθρωποι· απλά υπερβατικοί. Για εμένα υπεράνθρωποι είναι ήρωες όπως ο Ηρακλής, ο Σαμψών, ο Σούπερμαν, ο Χι-Μαν.
Ως υπεράνθρωπο ορίζω κάποιον που έχει δυνάμεις (όχι απαραίτητα σωματικές) οι οποίες εμπίπτουν στη σφαίρα του υπερφυσικού. Ο υπεράνθρωπος βρίσκεται αρκετά μακριά από τον συνηθισμένο, συμβατικό άνθρωπο ώστε να μπορεί, οριακά, να θεωρηθεί ακόμα και άλλο είδος.
Χαρακτήρες όπως Τζέιμς Μποντ, Ταρζάν, Κόμης Κοντεχρίστος είναι, σίγουρα, εκείνο που στα αγγλικά λένε larger-than-life, αλλά δεν είναι πραγματικά υπεράνθρωποι. Μπορεί οι δυνάμεις τους να υπερβαίνουν αυτές του συμβατικού ανθρώπου, όμως βρίσκονται μέσα στα πλαίσια του φυσιολογικού, αν και στα όρια του. Είναι απλώς υπερβατικοί. Είτε επειδή έχουν εκπαιδεύσει τις ικανότητές τους στο μέγιστο, είτε επειδή μεγάλωσαν σε άγρια περιβάλλοντα, είτε επειδή είναι αληθινά απεγνωσμένοι, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Δεν μπορούν, όμως, να γκρεμίσουν με κλοτσιές μια πόρτα φτιαγμένη από βαρύ ατσάλι. Ούτε μπορούν να δουν με γυμνό μάτι πίσω από τοίχους. Είναι κανονικοί άνθρωποι, αλλά όσο πιο ισχυρός μπορεί να είναι ένας κανονικός άνθρωπος σε ορισμένους τομείς. Σε πολλούς τομείς, ίσως.
Οι πραγματικοί υπεράνθρωποι γκρεμίζουν πόρτες από βαρύ ατσάλι, γκρεμίζουν ακόμα και τείχη, πετάνε, βλέπουν πίσω από τοίχους, γίνονται αόρατοι, δεν επηρεάζονται από το κρύο, δεν κοιμούνται, μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους για εξωφρενικά μεγάλα χρονικά διαστήματα... και άλλα. Αλλά όχι, φυσικά, όλα αυτά μαζί. Συνήθως, ισχύουν μερικά πράγματα μόνο για τον κάθε υπεράνθρωπο.
Οι υπεράνθρωποι, επίσης, μπορεί να είναι αρκετά βαρετοί ως χαρακτήρες μέσα σε μια ιστορία. Δες, για παράδειγμα, τι γίνεται στα επεισόδια της σειράς Masters of the Universe: Ο Χι-Μαν συνήθως αντιμετωπίζει πολύ εύκολα τους εχθρούς του. Μερικές φορές καταντά ανούσιο το θέμα.
Ωστόσο, η λογοτεχνική παράδοση είναι γεμάτη υπεράνθρωπους, από πολύ παλιά. Και ένα από τα παλιότερα παραδείγματα που μπορεί κανείς να συναντήσει είναι, φυσικά, ο Ηρακλής. Είναι ημίθεος και έχει τρομερή σωματική δύναμη. Την ανθρωπότητα ανέκαθεν φαίνεται να τη γοήτευαν οι ήρωες που έχουν τρομερή σωματική δύναμη. Ίσως επειδή όλοι, κατά βάθος, θα θέλαμε να είμαστε πάνω από οτιδήποτε καθημερινό. Η Ελληνική Μυθολογία έχει αρκετούς υπεράνθρωπους, αν και κανέναν σαν τον Ηρακλή. Έχει, επίσης, και αρκετούς υπερβατικούς ήρωες, όπως τον Οδυσσέα, που δεν είναι υπεράνθρωπος, δεν έχει υπερφυσικές δυνάμεις, όμως καταφέρνει εξωφρενικά πράγματα.
Οι Δώδεκα Άθλοι του Ηρακλή δεν είναι βαρετοί, παρότι ο Ηρακλής είναι υπερφυσικά δυνατός. Σε κάποιους άθλους, μάλιστα, πρέπει να χρησιμοποιήσει και το μυαλό του, όχι μόνο το ρόπαλό του: όπως σ’εκείνη την υπόθεση με τους κόπρους του Αυγεία. Αυτό, από μόνο του, αποτελεί απόδειξη ότι μπορείς, ακόμα και σήμερα, να γράψεις ιστορίες με υπεράνθρωπο πρωταγωνιστή οι οποίες δεν είναι βαρετές και επαναλαμβανόμενες.
Και ο υπεράνθρωπος δεν είναι κάτι που φαίνεται να μπορεί να ξεπεραστεί. Είναι μια συναρπαστική ιδέα, αν το σκεφτείς προσεχτικά. Έχουμε υπεράνθρωπους από τον καιρό της Αρχαίας Ελλάδας μέχρι σήμερα. Έχουμε υπεράνθρωπους σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε εποχή. Στη φανταστική λογοτεχνία έχουν παρουσιαστεί υπεράνθρωποι συχνά. Κάποιες φορές έτσι που δεν έχουν κανένα νόημα· κάποιες φορές επιτυχημένα, δημιουργώντας ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Ας δούμε το Amber του Zelazny. Εκεί όλοι οι βασικοί χαρακτήρες είναι υπεράνθρωποι. Έχουν, κατά πρώτον, μεγαλύτερη δύναμη από των συνηθισμένων ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για τον πρωταγωνιστή μας. Ωστόσο, οι υπερφυσικές του δυνάμεις δεν κλέβουν το ενδιαφέρον από την ιστορία. Γιατί; Διότι έχει να αντιμετωπίσει πράγματα και καταστάσεις που οι δυνάμεις του δεν επαρκούν για να τα ξεπεράσει απλά και γρήγορα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις ιστορίες του Dray Prescot. O Dray Prescot, αν και ίσως όχι με τόσο καλή αιτιολογία, έχει υπερφυσική δύναμη και είναι καλύτερος στη μάχη από κάθε άλλο αντίπαλο. Και, ομολογουμένως, τα πρώτα πέντε βιβλία της σειράς δεν είναι και πολύ σπουδαία. Όμως αποκεί και πέρα η πλοκή γίνεται μακράν καλύτερη. Και, παρά τα μειονεκτήματά της, μπορεί να σε διδάξει κάτι βασικό για το πώς να κάνεις τους υπεράνθρωπους ενδιαφέροντες μέσα σε μια ιστορία: Δώσε τους προβλήματα που δεν μπορούν να λύσουν με τη δύναμή τους ή με τις εξωφρενικές μαχητικές τους ικανότητες. Κάνε τον κόσμο γύρω τους πολύπλοκο. Γιατί ο κόσμος είναι πολύπλοκος. Επειδή κάποιος έχει υπερφυσική δύναμη, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μπορεί κατευθείαν να λύσει όλα του τα προβλήματα με τη δύναμή του και μόνο, ή με τις άλλες υπερφυσικές ιδιότητές του.
Και νομίζω πως όλες οι καλές ιστορίες με υπεράνθρωπους βασίζονται στο ενδιαφέρον που δημιουργείται παρότι είναι υπεράνθρωποι ή επειδή είναι υπεράνθρωποι.
Μπορείς, λοιπόν, σήμερα να γράψεις ενδιαφέρουσες ιστορίες με υπεράνθρωπους, ή είναι κάτι το παρωχημένο; Αρχικά, πίστευα το δεύτερο, ότι είναι κάτι που πλέον δεν έχει κανένα νόημα. Μετά, όμως, αποφάσισα να το δοκιμάσω, και διαπίστωσα ότι έκανα λάθος. Οι υπεράνθρωποι μπορούν να έχουν ενδιαφέρον, ακόμα και σήμερα.
Αν βέβαια γράφεις για κάποιον τρομερά δυνατό ήρωα που ξεπερνά πανεύκολα όλα τα εμπόδια, αυτό είναι όντως ανούσιο. Μπορεί κάποτε να θεωρείτο αποδεκτό ίσως, αλλά σήμερα... τι να διαβάσεις από κάτι τέτοιο; Ή, από την προοπτική του συγγραφέα, πώς να παρακινηθείς να γράψεις για κάτι τέτοιο;
Τι μπορείς να κάνεις, οπότε, για να δώσεις ενδιαφέρον στους υπεράνθρωπους;
Κάποιοι βρίσκουν την απάντηση στο «κοινωνικό μήνυμα», όπως γίνεται σε αρκετά σύγχρονα κόμιξ με σουπερήρωες αλλά και σε ταινίες. Μπορεί οι ήρωες να είναι υπερφυσικοί και οι πλοκές αστείες, όμως λένε Κάτι Σημαντικό για την κοινωνία.
Προσωπικά, αυτό δεν μου αρέσει. Μου φαίνεται κιτς, μπανάλ, και ανόητο. Σε τελική ανάλυση, αν θες να πεις κάτι για την κοινωνία, γράψε άρθρο, γράψε δοκίμιο. Γιατί να κάνεις κάτι άλλο; Και οι πλοκές εξακολουθούν να είναι κακές σ’αυτές τις περιπτώσεις. Οι ιστορίες ως ιστορίες είναι βαρετές – ασχέτως κοινωνικού μηνύματος. Το κοινωνικό μήνυμα, στην καλύτερη περίπτωση, θα πρέπει να είναι παράπλευρο αποτέλεσμα· τίποτα περισσότερο. Αν ρίξεις εκεί το βάρος, τότε αγνοείς εκείνο που έχει πραγματική ουσία: η ίδια η ιστορία, η ίδια η αφήγηση.
Αυτός, λοιπόν, δεν είναι ένας δρόμος που εγώ ποτέ θα ακολουθούσα. Αν βγαίνουν κοινωνικά μηνύματα μέσα από τις ιστορίες που γράφω βγαίνουν κατά τύχη, όχι εκ προθέσεως.
Υπάρχουν, όμως, άλλοι τρόποι για να δώσεις ενδιαφέρον στους υπεράνθρωπους. Έναν από αυτούς τον ανέφερα ήδη: φέρε τους αντιμέτωπους με προβλήματα που δεν μπορούν να λύσουν απλά και μόνο με τις υπερφυσικές τους δυνάμεις. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι ο βασικός χαρακτήρας στο Amber, ο Corwin, έχει ενδιαφέρον παρότι είναι υπεράνθρωπος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή προσπαθεί να λύσει ένα περίπλοκο πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί με υπερφυσικές δυνάμεις και μόνο. Είναι σαν μυστήριο φόνου σχεδόν, σε ορισμένες περιπτώσεις.
Επομένως, ένας βασικός τρόπος για να δώσεις ενδιαφέρον στους υπεράνθρωπους είναι αυτός: Το πρόβλημα να μη λύνεται εύκολα με τις υπερφυσικές τους δυνάμεις. Να είναι κάποια πλεκτάνη, ή κάποια αναζήτηση. Κάτι με το οποίο δεν μπορείς απλά να συγκρουστείς κατά μέτωπο για να το νικήσεις.
Ένας άλλος τρόπος είναι το πρόβλημα που παρουσιάζεται να μη μπορεί να αντιμετωπιστεί εκτός αν κάποιος έχει υπερφυσική δύναμη και πάλι να μην είναι εύκολη η αντιμετώπισή του. Για παράδειγμα, ένας υπεράνθρωπος με μεγάλη δύναμη που αντιμετωπίζει ένα θηρίο με εξίσου μεγάλη δύναμη είναι σαν ένας συμβατικός αλλά δυνατός άνθρωπος που αντιμετωπίζει ένα λιοντάρι· οπότε η σύγκρουση έχει πάλι ενδιαφέρον.
Το να είσαι υπεράνθρωπος, επίσης, μπορεί να είναι πρόβλημα από μόνο του. Μπορεί διάφοροι να θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον υπεράνθρωπο για τους δικούς τους σκοπούς, ή να τον υποπτεύονται επειδή είναι αυτός που είναι, ή να τον φοβούνται και να θέλουν να τον εξαφανίσουν, ή να μη θέλουν να τον συναναστρέφονται. Τα αρνητικά τού να είσαι υπεράνθρωπος μπορεί να είναι πολλά, αναλόγως πάντα και την περίπτωση του υπεράνθρωπου.
Και υπάρχουν και τα παράπλευρα πράγματα.
Ορισμένες ιστορίες έχουν ενδιαφέρον όχι εξαιτίας του ίδιου του υπεράνθρωπου ήρωα αλλά εξαιτίας όσων των περιστοιχίζουν. Το σκηνικό, ο φανταστικός κόσμος μέσα στον οποίο κινείται ο ήρωας, μπορεί να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνον και την πλοκή. Ή μπορεί να έχει τόσο ενδιαφέρον όσο και η πλοκή. Δεν έχει σημασία που ο ήρωας, εκτοξεύοντας ενεργειακές ριπές από τα χέρια του, καταστρέφει όλα τα θηρία που προσπαθούν να τον φάνε στον Πλανήτη Ζαρ· σημασία έχει ο ίδιος ο Πλανητής Ζαρ, η παράξενη χλωρίδα και πανίδα του, οι ιδιόρρυθμοι κάτοικοί του και τα οικοδομήματά τους με τη μυστηριώδη αρχιτεκτονική, και τα αινιγματικά ερείπια κάτω από τους λόφους που είναι γεμάτοι ανθούς ράιντ’λ. Ο υπεράνθρωπος μπορεί να είναι πανίσχυρος, αλλά το σκηνικό μάς μαγεύει και μας κρατάει κολλημένους στην ιστορία.
Εκτός από το σκηνικό, εξίσου σημαντικοί μπορεί να είναι οι άλλοι χαρακτήρες. Οι υπεράνθρωποι πολλές φορές, από την ίδια τους τη φύση, αποτελούν κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται διάφορα πρόσωπα που το καθένα έχει τη δική του ζωή και τους δικούς του σκοπούς. Αυτοί οι χαρακτήρες από μόνοι τους πιθανώς να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον υπεράνθρωπο, ή να συμβάλλουν για να κάνουν την ιστορία πιο γεμάτη. Διαβάζεις, ή γράφεις, για να μάθεις τι θα γίνει τελικά μαζί τους. Ανησυχείς γι’αυτούς – αν θα επιβιώσουν από τις περιπέτειές τους, αν θα καταφέρουν τους σκοπούς τους – όταν δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τη ζωή του υπεράνθρωπου (που το ξέρεις ότι θα τα καταφέρει).
Τώρα, σκεφτείτε τι μπορείς να κάνεις αν συνδυάσεις όλα τα προαναφερθέντα σε διάφορες αναλογίες μέσα σε μια ιστορία. Ο υπεράνθρωπος δεν μπορεί να λύσει το γενικό πρόβλημα απλά και μόνο με τις υπερφυσικές του δυνάμεις αλλά, συγχρόνως, παρουσιάζονται καταστάσεις που μόνο εκείνος θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπίσει· και υπάρχουν διάφοροι επιτήδειοι που προσπαθούν να τον εκμεταλλευτούν για δικό τους όφελος, ενώ ο ήρωάς μας ταξιδεύει μέσα σ’ένα φαντασμαγορικό σκηνικό γεμάτο παράξενα πλάσματα και πολιτικές ίντριγκες ανάμεσα σε αρχαϊκά βασίλεια, και συναντά μια πληθώρα από χαρακτήρες που ο καθένας έχει τις δικές του νοοτροπίες και τα δικά του προβλήματα που προσπαθεί να λύσει, τα οποία μπλέκονται με τα προβλήματα του υπεράνθρωπου ήρωα.
Ένας τέτοιος υπεράνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να είναι βαρετός, ούτε για τον συγγραφέα ούτε για τον αναγνώστη.