Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Τα Βιβλία που Διάβασα Μέσα στο 2015 Μια ανασκόπηση στη λογοτεχνία
The Lavalite World του Philip Jose Farmer
Το πέμπτο βιβλίο του World of Tiers. Από τα καλύτερα της
σειράς, νομίζω. Έχω γράψει εκτεταμένα για το World of Tiersεδώ.
Μια Μηχανή για Κινούμενα Τοπία του Δημήτρη Καλοκύρη
Μια συλλογή σουρεαλιστικών μικρών διηγημάτων. Τα πρώτα διηγήματα είναι πολύ λιγότερο σουρεαλιστικά από άλλα που έχει γράψει ο Καλοκύρης. Τα τελευταία είναι πιο σουρεαλιστικά αλλά δεν μου άρεσαν και τόσο. Γενικά, αυτό το βιβλίο δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, τόσο παράξενο όσο άλλα του Καλοκύρη και τον Καλοκύρη τον διαβάζω πάντα για να διαβάσω κάτι
πολύ παράξενο.
Against the Day του Thomas Pynchon
Έχω γράψει ολόκληρη
βιβλιοκριτική γιαυτό το βιβλίο. Τι άλλο να πω; Πολύπλοκο, πολύ περίεργο. Κάπου το παραξηλώνει, ίσως.
The Coming of the Voidal του Adrian Cole
Μια νουβέλα (ακόμα και διήγημα θα μπορούσες να το αποκαλέσεις)
με έναν καταραμένο ήρωα που θυμίζει τον Έλρικ του Moorcock, και γενικά
στοιχειωμένους ταξιδευτές και τα λοιπά. Η ιστορία έχει τρομερή ατμόσφαιρα και
από άποψη γραφής και από άποψη πλοκής κι επίσης το βιβλίο περιλαμβάνει πολύ
συμπαθητικές γκραβούρες, όπως αυτήν.
More Than Fire του Philip Jose Farmer
Το τελευταίο βιβλίο του World of Tiers και, κατά τη γνώμη μου,
το χειρότερο. Διαβάστε τη βιβλιοκριτική
μου.
Lord of Slaughter του M. D. Lachlan
Αυτό είναι το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας που άρχισε με το
Wolfsangel και συνεχίστηκε με το Fenrir. Είναι θεματική τριλογία, όχι άμεσες συνέχειες. Το κάθε βιβλίο διαδραματίζεται, μάλιστα, σε άλλη εποχή, αλλά συνδέονται από μια γενική πλοκή που αφορά τους νορβηγικούς θεούς. Τα βιβλία είναι όλα πολύ καλά. Δημιουργούν ατμόσφαιρα, έχουν αληθοφανείς χαρακτήρες, πιστευτούς διαλόγους. Και ο συγγραφέα τολμά να χρησιμοποιεί γενική οπτική γωνία τρίτου προσώπου σε αντίθεση με το μεγαλύτερο ποσοστό των σημερινών εκβιομηχανισμένων βιβλίων που παραμένουν προσκολλημένα στην περιορισμένη οπτική γωνία τρίτου προσώπου, με αποτέλεσμα να καταλήγει το ύφος του ενός συγγραφέας να μοιάζει με του άλλου. Το
Lord of Slaughter μπορώ να πω ότι ήταν λιγάκι βιαστικό σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία της τριλογίας, όμως δεν θα έλεγα πως δεν ήταν ικανοποιητικό. Απλώς το
Fenrir μού άρεσε πολύ περισσότερο. Κι αυτή η ιστορία δεν έχει καμια σχέση με τις κλασικές ιστορίες λυκανθρώπων που έχετε συνηθίσει. Ούτε έχει καμια σχέση με τη συνηθισμένη, βαρετή αναπαράσταση των νορβηγικών θεών. Πρέπει να το διαβάσεις για να δεις τι είναι.
The Lies of Locke Lamora του Scott Lynch
Βιβλίο αρκετά πρωτότυπο με δικό του ιδιαίτερο ύφος. Παρουσιάζει έναν φανταστικό κόσμο με μπόλικες λεπτομέρειες και ενδιαφέρον, και οι πρωταγωνιστές είναι κλέφτες που κάνουν κάποια πολύ έξυπνα κόλπα. Σε μερικά σημεία ίσως να είναι λιγάκι κουραστικό επειδή επικεντρώνεται πάρα πολύ σε μια κατάσταση που δεν φαίνεται να είναι και τόσο σημαντική (όπως, πχ, πώς κάποιοι κατεβαίνουν έναν πύργο). Και το φινάλε με χάλασε κάπως. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Locke θα έκανε κάτι τόσο βιαστικό· μου έμοιαζε στημένο για να γίνει η κλασική «μεγάλη μονομαχία». Αλλά, και πάλι, καλό βιβλίο, γραμμένο με έξυπνο τρόπο. Δεν θα ήθελα, με τίποτα, να μην το έχω διαβάσει.
The Soft Machine, The Ticket That Exploded, Nova Express του William S. Burroughs
Δεν γράφω ένα-ένα γιαυτά τα βιβλία γιατί, πραγματικά, δεν θα ήξερα τι να γράψω. Ούτε και τώρα ξέρω. Το ύφος είναι τελείως πειραματικό. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, στο 80% του κάθε βιβλίου δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, απλά διαβάζεις παράξενες προτάσεις. Το υπόλοιπο 20% βγάζει νόημα και έχει, μάλιστα, κάποιες τρομερές ιδέες όπως ιερείς που μεταμορφώνονται σε γιγάντια έντομα, πιστόλια-κάμερες, και άλλα τρελά πράγματα. Σίγουρα είχε ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα, επίσης, δεν θα ήθελα να διαβάζω συνέχεια κάτι τέτοιο. Η λεκτική αποδόμηση που κάνει ο Burroughs δεν είναι απλά πειραματική· δεν μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα στην ιστορία. Εκτός, ίσως, αν προσπαθήσεις να βάλεις τις προτάσεις στη σωστή σειρά. Δεν ξέρω, δεν το επιχείρησα. Αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν και εύκολο.
Helliconia Winter του Brian Aldiss
Το τελευταίο βιβλίο της θεματικής τριλογίας του Brian Aldiss
που διαδραματίζεται στον φανταστικό πλανήτη Helliconia. Όπως και στα προηγούμενα
βιβλία, έτσι κι εδώ παρουσιάζονται πολλές λεπτομέρειες για τον πλανήτη την εποχή
του μεγάλου χειμώνα, και το ύφος του συγγραφέα είναι λογοτεχνικότατο και
ιδιαίτερο. Ωστόσο, η πλοκή αν και όχι κακή δεν είναι τόσο σπουδαία, και δεν
δίνεται αρκετό περιθώριο στους χαρακτήρες να αναπτυχθούν. Προτιμώ πολύ
περισσότερο το Helliconia Summer, για το οποίο έχω γράψει
στα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2014.
The City of Towers του Keith Baker
Ορισμένα βιβλία που είναι γραμμένα για κόσμους του Dungeons & Dragons είναι πολύ καλύτερα από άλλα, και το
City of Towers είναι ένα από αυτά. Ο κόσμος του Eberron, κατά πρώτον, δεν είναι ο κλασικός κόσμος D&D. Υπάρχουν βέβαια κάποια κλασικά, χιλιοειπωμένα πράγματα, όπως ξωτικά, goblins, ogres, και τα λοιπά· αλλά δεν πνίγουν την ιστορία και παρουσιάζονται έτσι που ταιριάζουν μες στο βιβλίο. Τα υπόλοιπα στοιχεία του Eberron είναι που παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο οι warforged, οι Dragonmarked, και τα λοιπά. Ακόμα και η μαγεία λειτουργεί με πιο ενδιαφέροντα τρόπο από,τι στους περισσότερους κόσμους του D&D. Οι χαρακτήρες είναι αρκετά καλοφτιαγμένοι, αν και μοιάζουν με rpg-ίστικη ομάδα, και η πλοκή δεν είναι απλοϊκή· είναι μπερδεμένη. Το βιβλίο αναφέρει διάφορα πράγματα για την πόλη Sharn και για ολόκληρο τον κόσμο του Eberron, κάνοντας το σκηνικό αληθοφανές. Δεν είναι απλώς μια περιπέτεια που τη διαβάζεις μες στη βαρεμάρα για να τελειώσει και οι ήρωες να έχουν εν τω μεταξύ σκοτώσει μερικά τέρατα και πετάξει μερικές ανόητες ατάκες. Από άποψη γραφής, το βιβλίο δεν είναι και πολύ καλό έχει κάμποσες επαναλήψεις και προτάσεις που δεν θα τις έλεγες ακριβώς
λογοτεχνικά γραμμένες. Αλλά ούτε και κακογραμμένο είναι· διαβάζεται άνετα, ευχάριστα ό,τι θέλεις από ένα τέτοιο βιβλίο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν τα τυπογραφικά λάθη. Έχει
πολλά, και ορισμένα μάλιστα ήταν κραυγαλέα: πχ, δύο διαφορετικά ρήματα, το ένα πλάι στο άλλο, για το ίδιο πράγμα. Σου δίνει την εντύπωση ότι δεν το κοίταξε διορθωτής, ή ούτε καν ο συγγραφέας για δεύτερη φορά. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν κάτι που με εμπόδισε απτο να το απολαύσω.
Transit to Scorpio, The Suns of Scorpio, Warrior of Scorpio, Swordships of Scorpio, Prince of Scorpio του Alan Burt Akers
Τα πρώτα πέντε βιβλία της σειράς του Dray Prescot. Πρόκειται
για περιπέτειες sword & planet, περίπου σαν του Edgar Rice Burroughs, αλλά το
σκηνικό είναι πολύ διαφορετικό. Έχω γράψει βιβλιοκριτική γιαυτά τα βιβλία:
διαβάστε την. Γενικά, είναι βιβλία με πολλά άσχημα πράγματα, αλλά και αρκετά καλά. Ή θα σου αρέσουν ή θα τα μισήσεις.
That Book Your Mad Ancestor Wrote της K.J. Bishop
Μια συλλογή από σουρεαλιστικά και φανταστικά διηγήματα. Τα πρώτα (ώς τη μέση του βιβλίου) μου άρεσαν περισσότερα, τα υπόλοιπα λιγότερο. Κάποια με άφησαν αδιάφορο. Η γραφή πάντα είναι καλή· αρκετά λογοτεχνική.
Jehad του Nicholas Yermakov
Αυτό το βιβλίο μπορείς να πεις ότι, ώς ένα σημείο, θυμίζει Dune, για τις φιλοσοφικές του προεκτάσεις. Είναι μικρό αλλά, κάπως, καταφέρνει και περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες και τους κάνει όλους να μοιάζουν αληθινοί. Επιπλέον, στην αρχή, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος ακριβώς είναι ο πρωταγωνιστής ή
οι πρωταγωνιστές. Πολύ απλά, είναι αδύνατον να είσαι σίγουρος. Προς το τέλος αποκρυσταλλώνεις. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο· θυμίζει κάτι το
πραγματικό, σε αντίθεση με κάτι το σκηνοθετημένο.
Schismatrix Plus του Bruce Sterling
Αυτό το βιβλίο είναι, αναμφίβολα, κλασικό. Θα έλεγα ότι είναι συνδυασμός cyberpunk με space opera και κάτι ακόμα παραπάνω. Καθώς διαβάζουμε για τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή μας σαυτό τον παράξενο μελλοντικό κόσμο του διαστήματος και των τεχνολογική επαυξημένων ανθρώπων, συγχρόνως μαθαίνουμε πάρα πολλά και για τον κόσμο τον ίδιο. Και αυτή είναι, κυρίως, η μαγεία του συγκεκριμένου βιβλίου. Όχι πως οι χαρακτήρες του δεν είναι καλοφτιαγμένοι· είναι αρκετά καλοφτιαγμένοι, ο διάλογος δεν είναι άσχημος, και το ίδιο ισχύει για την πλοκή. Αλλά το κύριο θέμα του μυθιστορήματος νομίζω πως είναι ο κόσμος του Schismatrix· καθώς η ιστορία εξελίσσεται περνάνε πολλά χρόνια, και ο κόσμος αλλάζει: κι αυτό έχει ενδιαφέρον να το παρακολουθείς. Το βιβλίο, επίσης, περιλαμβάνει κάποια διηγήματα που συμπληρώνουν το βασικό μυθιστόρημα, και μου άρεσαν όλα.
Ο Άνθρωπος του Τείχους του Κώστα Βαξεβάνη
Προτού πιάσω να διαβάσω αυτό το βιβλίο, ήξερα βέβαια ότι ο Βαξεβάνης είναι δημοσιογράφος. Περίμενα, επομένως, ότι θα είχε κάνει την έρευνά του καλά. Και όντως, αμέσως καταλαβαίνεις ότι σαυτό το μυθιστόρημα ο συγγραφέας έχει κάνει την έρευνά του
πολύ καλά. Παρουσιάζει πολλά στοιχεία για το πώς δρουν οι πραγματικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς και πολλά ιστορικά στοιχεία. Μέσα σόλα αυτά περιλαμβάνει και κάμποσα κομμάτια γραμμένα ως ψυχογραφήματα των κεντρικών χαρακτήρων του. Το πρόβλημα είναι ότι η πλοκή είναι ελάχιστη. Το πρώτο μισό του βιβλίου είναι αφιερωμένο πλήρως σε ιστορικά στοιχεία και σε ψυχογραφικές πληροφορίες. Μας γράφει πώς είναι ψυχολογικά οι δύο βασικοί χαρακτήρες της ιστορίας, αλλά δεν τους βλέπουμε να δρουν, να κάνουν πράγματα μέσα στην πλοκή, στο παρόν. Η ιστορία είναι στατική. Και το βιβλίο δεν είναι μικρό· είναι 500 σελίδες. Από τη μέση και μετά, κάτι αρχίζει να κινείται από άποψη πλοκής. Αλλά ποτέ η πλοκή δεν γίνεται αρκετά μπλεγμένη, ούτε και πολύ ενδιαφέρουσα. Ο διάλογος, επίσης, είναι κυρίως πληροφοριακός· δεν είναι εκείνος ο έξυπνος, φυσικός διάλογος που εκτιμώ σένα λογοτεχνικό βιβλίο. Έχει και τις καλές του στιγμές, αλλά δεν είναι πολλές. Ωστόσο, δεν απογοητεύτηκα. Το περίμενα ότι θα ήταν κάπως έτσι. Αν θέλεις να το διαβάσεις για τον πλούτο των πληροφοριών του, αυτό το βιβλίο αξίζει και με το παραπάνω. Αν θέλεις να το διαβάσεις για λογοτεχνικούς λόγους, εκεί ίσως και να απογοητευτείς. Δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και κάτι περισσότερο από μέτριο από λογοτεχνικής άποψης.
High Rise του J. G. Ballard
Έχω ακούσει να λένε ότι αυτό είναι από τα καλύτερα του Ballard. Προσωπικά, δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Το
Crystal World, για παράδειγμα, μου άρεσε περισσότερο. Απλώς οι κοινωνικές προεκτάσεις του
High Rise έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Παρουσιάζει μια γιγάντια πολυκατοικία και πώς μπορούν οι ένοικοι να φτάσουν σε μια κατάσταση μαζική παραφροσύνης εκεί μέσα. Επιδίδεται σε σκηνές με συντρίμμια, σκουπίδια, ερήμωση, και απανθρωπιά. Κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι συμπαθητικός. Όλοι τους είναι αρκετά φρικτοί ως άτομα, ειδικά έτσι όπως εξελίσσονται. Είναι, βέβαια, λογοτεχνικά γραμμένο· δεν μπορείς να το αμφιβάλλεις. Και έχει μια ιδιαίτερη αισθητική. Αλλά η γενική αίσθηση που σου αφήνει;... Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να πω πως μου άρεσε. Όμως δεν μετάνιωσα που το διάβασα. Είναι από τα βιβλία που θέλεις να διαβάσεις γιατί είναι ακριβώς αυτό που είναι.
The Shattered Land του Keith Baker
Αυτή είναι η συνέχεια του The City of Towers, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας. Ό,τι ίσχυε για το πρώτο ισχύει και γιαυτό. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται με τρόπους που συνέχεια σού κεντρίζουν το ενδιαφέρον, η ιστορία δεν είναι ποτέ βαρετή, η πλοκή ποτέ δεν σταματά να κάνει παράξενα πράγματα, και ο κόσμος είναι μυστηριώδης και ευφάνταστος. Ακόμα και τα ξωτικά που παρουσιάζει μού άρεσαν· αγνόησε ότι είναι ξωτικά και θα μπορούσαν απλά να ήταν μαυρόδερμες φυλές βαρβάρων μέσα σε μια ζούγκλα. Τελειώνει σε τρομερό cliff-hanger, πράγμα που δεν με πείραξε καθόλου. Απλά θα διαβάσω πιο σύντομα το τρίτο βιβλίο της τριλογίας.