ΣΚΕΨΕΙΣ

18/10/2014

Κοινωνικές Βλασφημίες: Πνευματικότητα και Δόγματα
Το δόγμα δεν εξαφανίστηκε· το πρόσωπο του τέρατος φόρεσε άλλη μάσκα

 

Ζούμε σε μια εποχή που προσπαθεί να καταργήσει κάθε είδους πνευματικότητα, και όχι μόνο αυτό αλλά βλέπει και την πνευματικότητα, οποιασδήποτε μορφής, με καχυποψία. Είναι η εποχή του νεοδούλου: δούλευε, κατανάλωνε, και μη σκέφτεσαι και πολύ γιατί μπορεί να τρελαθείς· δούλευε, κατανάλωνε, παντρέψου και κάποια στιγμή για να δώσεις και κάτι για τη διαιώνιση του είδους, και μη σκέφτεσαι και πολύ γιατί μπορεί να τρελαθείς. Αυτές οι μαλακίες περί πνευματικότητας και υπερβατισμού δεν υπάρχουν. Μόνο ο τροχός και το χαρτονόμισμα υπάρχει.

Αυτή είναι η βασική φιλοσοφία που σήμερα προσπαθούν να επιβάλουν στον κόσμο.

Τα πάντα βασίζονται σε μια ξερή, ανέμπνευστη επιστήμη που βασίζεται σε ξερές, ανέμπνευστες εξισώσεις. Προσπαθούν ακόμα και τους ανθρώπους να τους βασίσουν επάνω σε εξισώσεις παρά τις δυσκολίες που, ομολογουμένως, παρουσιάζονται εκεί. Τη θρησκεία την «ανέχονται» ακόμα ως κατάλοιπο που πρέπει να ξεπεραστεί – αλλά σιγά-σίγα, μη μας έρθει κι απότομα!

Όλο αυτό το κίνημα – αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο – προήλθε από τα λάθη μιας προηγούμενης εποχής που είχε τη θρησκεία ως ιερό νόμο. Ο κόσμος αισθανόταν, δικαιολογημένα, καταπιεσμένος από αυτήν. Δεν ήθελε να του λένε κάποιοι πιο ιεροί από εκείνον τι είναι πρέπον και τι όχι επειδή «το είπε ο Θεός». Αποζητούσε να είναι ελεύθερος. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αν ζούσα τότε.

Επομένως, οι άνθρωποι αποτίναξαν τα θρησκευτικά δεσμά τους και τα αντάλλαξαν με επιστημονικά δεσμά. Και τα δύο είναι η ίδια παγίδα με άλλη μάσκα. Είναι, ίσως, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος – αν το νόμισμα δεν έχει κι άλλες, πολύ περισσότερες όψεις.

Και στις δύο περιπτώσεις λείπει η πνευματικότητα.

Μα η θρησκεία δεν είναι πνευματικότητα;

Όχι, η θρησκεία, όπως είχε διαμορφωθεί, δεν ήταν πνευματικότητα. Ήταν απλά άλλο ένα σύστημα καταπίεσης. Ήταν πάλι κάποιος που σου έλεγε τι να κάνεις και πώς να ζήσεις τη ζωή σου. Τις θρησκείες που ασχολιόνταν με την πραγματική πνευματικότητα οι δογματικές θρησκείες ή τις εξαφάνισαν με διάφορους τρόπους ή τις αφομοίωσαν. Όταν ο Χριστιανισμός ξεκίνησε ήταν μια επαναστατική θρησκεία, ήρθε σε σύγκρουση με τα τότε ιερατεία. Ήταν, ουσιαστικά, ένα παρακλάδι του Γνωστικισμού. Τα ιερατεία άρχισαν να χάνουν δύναμη, φοβήθηκαν μην ξυπνήσει ο κόσμος, και αφομοίωσαν τον Χριστιανισμό. Γι’αυτό κιόλας, από κει και πέρα, όλα όσα βλέπουμε να έχουν γίνει στο όνομα του Χριστού δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που δίδαξε ο Χρίστος. Δίδαξε «αγαπάτε αλλήλους» κι αυτοί πήγαιναν και σκότωναν Άραβες. Δίδαξε να σέβεσαι τους άλλους ανθρώπους, κι αυτοί κατέκριναν και βασάνιζαν και φόνευαν όσους δεν συμφωνούσαν με το δόγμα τους. Δίδαξε να μην είσαι φιλάργυρος, κι αυτοί ντύνονταν με χρυσάφι και ασήμι και μάζευαν λεφτά από συγχωροχάρτια. (Το αποκορύφωμα ήταν όταν, στον Μεσαίωνα, έχτιζαν τα μπουρδέλα κοντά στις εκκλησίες, ώστε μετά από τη συνουσία να μπορείς να πας αμέσως και να λάβεις άφεση αμαρτιών – με το αζημίωτο, φυσικά.) Δίδαξε «απόδοτε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» κι αυτοί έμπλεξαν τη θρησκευτική εξουσία με την πολιτική εξουσία.

Η θρησκεία – η δογματική θρησκεία – ήταν ακόμα ένα σύστημα ελέγχου. Δεν είχε τίποτα το πνευματικό· απλά ήθελαν να έχεις φόβο Θεού και να κάνεις ό,τι σου λένε. Αν έκανες κάτι διαφορετικό, αν ξέφευγες λιγάκι από τα δεδομένα τους, μπορεί και να σε καίγανε ζωντανό.

Αυτό, σταδιακά, αντικαταστάθηκε από την επιστήμη, όχι επειδή η επιστήμη ήταν καλύτερη αλλά επειδή ήταν τώρα πιο βολική. Φυσικά, αυτοί που ξεκίνησαν την επιστήμη είχαν τις καλύτερες προθέσεις· τα «ιερατεία», όμως, που αναπτύχθηκαν μετά ήταν, και είναι, πάλι δογματικά. Για πήγαινε σήμερα να υποστηρίξεις κάτι τελείως «αντιεπιστημονικό»: θα έχεις περίπου την ίδια αντιμετώπιση που είχε ο Γαλιλέος όταν είπε πως η Γη γυρίζει. Μπορεί να μην κινδυνέψεις να σε κάψουν, αλλά σίγουρα θα σε περιγελάσουν ή θα προσπαθήσουν να σε αποκλείσουν ή να σε περιθωριοποιήσουν. Πράγμα που έχει συμβεί με πολλούς επιστήμονες που κάνουν πραγματική έρευνα.

Το ζητούμενο είναι το ίδιο: δεν θέλουν να σκέφτεται, δεν θέλουν να αναζητάς. Και δεν θέλουν να έχεις καμία πνευματικότητα.

Σου έλεγαν παλιότερα να μην κάνεις μυστήριες πνευματικές αναζητήσεις γιατί αυτός είναι «ο δρόμος του Διαβόλου». Σήμερα σου λένε μην κάνεις πνευματικές αναζητήσεις γιατί οι ψυχίατροι ψυχομπάτσοι θα σε ονομάσουν τρελό.

Προσπαθούν να βάλουν τους πάντες να πιστέψουν ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε εξηγείται με πέντε, δέκα εξισώσεις, ότι όλα είναι μηχανικά, παρότι υπάρχουν – και ανέκαθεν υπήρχαν – πάμπολλες ενδείξεις ότι δεν είναι έτσι. Κάποιοι κλάδοι της σύγχρονης επιστήμης, μάλιστα, όπως η κβαντομηχανική ή η επιστήμη που ασχολείται με τη σκοτεινή ύλη, έχουν ανακαλύψει πολύ μυστηριώδη πράγματα. Αλλά ακόμα και η συμβατική επιστήμη έχει φτάσει σε διάφορα αδιέξοδα τα οποία ή παραδέχεται ή τα αποσιωπά.

Επιπλέον, η επιστήμη δεν είναι παρά μόνο ένας τρόπος για να εξηγήσεις τον κόσμο. Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος. Κι εκείνο που, λανθασμένα, δεν παραδέχεται είναι ότι μπορεί να υπάρχουν συγχρόνως δύο τρόποι εξίσου σωστοί, ή μπορεί να ισχύουν συγχρόνως δύο πράγματα που φαινομενικά αντιφάσκουν. (Μόνο η κβαντομηχανική παραδέχεται αυτό το τελευταίο.)

Ό,τι πιστεύεις αυτό είναι και πραγματικό για εσένα. Όταν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει τίποτα πέρα από μια μηχανική φύση γύρω σου, τότε δεν υπάρχει τίποτα πέρα από μια μηχανική φύση γύρω σου, γιατί μόνος σου κλείνεις το μυαλό σου σε οτιδήποτε άλλο. Η όλη κατήχηση της σημερινής κοινωνίας θέλει να σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι. Και έτσι διαμορφώνει τον κόσμο.

Θα αναφέρω δύο παλιότερα παραδείγματα ανεξήγητων φαινομένων τα οποία κι εγώ ώς ένα βαθμό αμφισβητώ, καθότι πάντα σκεπτικιστής, αλλά είναι γνωστό πως συνέβαιναν.

Παράδειγμα πρώτο: Σε πολλές περιοχές του κόσμου, αλλά και σ’ένα ελληνικό νησί που ξέρω πολύ καλά, γινόταν δέηση για να βρέξει όταν υπήρχε ανομβρία. Παραδόξως (;) έβρεχε, τις περισσότερες φορές, μετά τη δέηση. Σύμπτωση; Τσαρλατανιές; Ήταν ο ιερέας και μετεωρολόγος οπότε ήξερε πότε θα βρέξει και τότε τους έβαζε να κάνουν δέηση; Σε όλες τις περιπτώσεις; Παντού;

Παράδειγμα δεύτερο: Στα νησιά του Αιγαίου (και ίσως όχι μόνο εκεί) παρουσιαζόταν παλιά ένας υδατοστρόβιλος, αρκετά επικίνδυνος. Πήγαιναν τότε, με προσοχή, κοντά του μέσα σε μια βάρκα, και κάποιος, κρατώντας ένα μακρύ μαυρομάνικο (πάντα μαυρομάνικο) μαχαίρι, έκοβε τον στρόβιλο με τη λεπίδα ενώ έλεγε μερικά συγκεκριμένα λόγια. Και ο στρόβιλος σταματούσε και διαλυόταν. (Τα λόγια, δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει να τα βρω, αλλά έχω μεγάλη περιέργεια.)

Κι αν θέλετε και ένα σημερινό παράδειγμα, κάτι που κάνουμε ακόμα και που η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει, είναι το ξεμάτιασμα. Η Φυσική δεν μπορεί να εξηγήσει πώς το λάδι εξαφανίζεται πάνω στο νερό όταν είσαι ματιασμένος – κι όμως συμβαίνει. Τι είναι, τελικά, η αρνητική ενέργεια που αποκαλούμε «Μάτι»;

Όποιος επιθυμεί να διαβάσει και για άλλα παράδειγμα μπορεί να ανατρέξει στο Book of the Damned του Charles Fort, όπου αναφέρονται εκατοντάδες περιπτώσεις παράξενων φαινομένων καταγεγραμμένες από επιστημονικά περιοδικά και φυλλάδια εκείνης της εποχής. Δεν είναι τυχαίες θεωρίες· είναι συγκεκριμένα δεδομένα. Γράφει πότε ακριβώς δημοσιεύτηκαν, σε ποιο τεύχος, και τα λοιπά.

Όλα αυτά η σύγχρονη επιστήμη θέλει να τα εξαφανίσει, να μην υπάρχουν, γιατί δεν τη βολεύουν, δεν μπορεί να τα εξηγήσει επαρκώς, κι επιπλέον δεν είναι αυτός ο σκοπός της. Η επιστήμη έχει γίνει ακόμα ένα δόγμα, παρόμοιο με εκείνα των ιερατείων. Θέλουν απλά να ακολουθείς μια συγκεκριμένη γραμμή, να είσαι καλό ρομποτάκι, και να μην αμφισβητείς. Σκάσε, δούλευε, σκάσε, και κατανάλωνε.

Μετά βίας ο σύγχρονος κόσμος ανέχεται την πνευματικότητα, και μάλιστα πολλές πνευματικές εμπειρίες ή αισθήσεις χαρακτηρίζονται ως «ασθένειες» από τους ψυχομπάτσους (για το οποίο θα γράψω άλλο άρθρο στο σύντομο μέλλον).

Μετά βίας ο σύγχρονος κόσμος ανέχεται ακόμα και την τέχνη (την τελευταία μορφή σοβαρής μαγείας που έχει απομείνει), κι αυτή μόνο όταν προσφέρει οικονομικό όφελος, όταν ρίχνει λάδι στο γρανάζι της στείρας, ρομποτικής μηχανής του Συστήματος. Γι’αυτό κιόλας σε χώρες όπως η Ελλάδα, που η τέχνη δεν πουλάει, η τέχνη είναι περιθωριοποιημένη. Και γι’αυτό σε χώρες όπως η Αμερική, που η τέχνη πουλάει λόγω μεγάλης εμβέλειας της αγοράς, η τέχνη είναι συνήθως μέσα σε στείρα καλούπια, επαναλαμβανόμενη και ανέμπνευστη. Γιατί η ουσία είναι ίδια: τα λαμόγια του Συστήματος δεν θέλουν πνευματικότητα. Τη φοβούνται γιατί απελευθερώνει το μυαλό.

Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν ακολουθεί δόγματα, κι αυτό τούς ενοχλεί, όπως ανέκαθεν τους ενοχλούσε. Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν υποκινείται σε πράξεις βίας, κι αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τη δυστυχία και την υποταγή. Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν φανατίζεται, κι αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν το μίσος. Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν είναι άπληστος, κι αυτό δεν είναι καλό για την οικονομία της διαφήμισης και της κατανάλωσης που θέλει μυαλά ανήσυχα μόνο όσον αφορά στο τι θα αγοράσουν. Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν ζηλεύει, κι αυτό είναι κακό για την ανταγωνιστικότητα· δεν μπορούν να βάλουν τον έναν να στρέφεται ενάντια στον άλλο. Ο άνθρωπος που έχει απελευθερώσει το μυαλό του δεν ομαδοποιείται, είναι ανεξάρτητος, κι άρα δεν είναι καλό πρόβατο.

Την πνευματικότητα την κυνηγούσαν από παλιά, μέσω ιερατείων και δογμάτων και όχλων, και την κυνηγάνε ακόμα και σήμερα, πάλι με τους ίδιους τρόπους αλλά με διαφορετικό προσωπείο.

Μην πέφτεις στην παγίδα να πιστεύεις σε δόγματα, γιατί η δουλειά τους είναι να στρέφουν τον έναν άνθρωπο ενάντια στον άλλο. Μην πέφτεις στην παγίδα να πιστεύεις ότι αυτός ο κόσμος έχει ήδη εξηγηθεί, ή ακόμα και ότι αυτές οι εξηγήσεις που έχουν δοθεί είναι οι μόνες που μπορούν να δοθούν. Δεν ξέρουμε τίποτα. Φτιάξε τον δικό σου κόσμο.

 

Αν τώρα σκέφτεσαι για εμένα Και ποιος νομίζεις ότι είσαι εσύ που θα κρίνεις την κοινωνία; μπορείς να διαβάσεις αυτό.

---