Νέα
12/9/2017
Ένας Καινούργιος Κύκλος Ανοίγει στο Θρυμματισμένο Σύμπαν!
Οι Απόηχοι της Επανάστασης ακολουθούν τη Συμπαντική Παντοκρατορία· Η Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα, και Η Αίσθηση της Ταχύτητας: μαγεία, πυροβόλα, ληστές, και θηριώδεις θεοί· ραλίστες, δαίμονες, και μυστηριακά φαινόμενα.
Από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι το καλοκαίρι του 2013 δημοσίευα ιστορίες από τον πρώτο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που δημοσίευσα το τελευταίο βιβλίο. Τέσσερα χρόνια δεν είναι αρκετά για να έχουν διαβαστεί όλες αυτές οι ιστορίες. Είναι καμια δεκαριά βιβλία. Ούτε εγώ δεν θα με διάβαζα τόσο γρήγορα! Αν υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν διαβάσει όλα, τους χαιρετίζω κοιτάζοντάς τους με δέος.
Ωστόσο, από τότε που τελείωσα τον πρώτο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσει να γράφω καινούργιες ιστορίες στο Θρυμματισμένο Σύμπαν. Ιστορίες που εντάσσονται στον δεύτερο κύκλο. Δεν βιάζομαι ποτέ να δημοσιεύσω αυτά που έχω γράψει, αλλά έκρινα πως πλέον ήταν καιρός να ξεκινήσω.
Ο δεύτερος κύκλος ονομάζεται Απόηχοι της Επανάστασης. Ο πρώτος ονομάζεται Η Συμπαντική Παντοκρατορία, και κάθε μήνα, από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι το καλοκαίρι του 2013, δημοσίευα σταθερά από ένα βιβλίο. Τώρα, στον δεύτερο κύκλο, δεν θα ακολουθήσω αυτή την τακτική. Δεν θα ακολουθήσω καμία συγκεκριμένη τακτική. Θα δημοσιεύσω τα βιβλία όπως νομίζω κάθε φορά. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί σε έναν μήνα να δημοσιεύσω δύο, και τους επόμενους τρεις μήνες να μη δημοσιεύσω κανένα, αλλά μετά να δημοσιεύσω μια ολόκληρη τριλογία.
Για να διαβάσει κανείς τις ιστορίες του δεύτερου κύκλου δεν χρειάζεται να έχει διαβάσει ούτε μία ιστορία από τον πρώτο κύκλο. Ο δεύτερος κύκλος και ο πρώτος κύκλος του Θρυμματισμένου Σύμπαντος είναι τελείως ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο. Η σχέση που έχουν μεταξύ τους είναι η σχέση που έχει η σημερινή εποχή με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μπορείς να διαβάσεις μια ιστορία στη σημερινή εποχή χωρίς να έχεις διαβάσει την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στον δεύτερο κύκλο δεν εμφανίζονται οι ίδιοι χαρακτήρες που εμφανίζονταν στον πρώτο κύκλο, εκτός από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις δευτερευόντων χαρακτήρων.
Επίσης, ο πρώτος κύκλος είναι ένα μεγάλο ψηφιδωτό από ιστορίες. Δεν είναι ανάγκη να τον διαβάσεις ολόκληρο, αλλά με κάθε ιστορία που διαβάζεις αποκτάς και καλύτερη – ευρύτερη – εικόνα τού τι ακριβώς συμβαίνει. Στον δεύτερο κύκλο τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Οι ιστορίες είναι ανεξάρτητες, αλλά υπάρχουν κάποιες επιμέρους σειρές που πρέπει να διαβαστούν ολόκληρες, ή σχεδόν ολόκληρες, για να βγάλεις νόημα.
Τα βιβλία του δεύτερου κύκλου είναι αισθητά περισσότερα από του πρώτου. Αυτό δεν σημαίνει ότι έγραφα πιο πολύ. Έγραφα όπως πάντα γράφω, με τον σταθερό, φυσικό μου ρυθμό. Απλά οι ιστορίες έτυχε να βγαίνουν πιο μικρές σε αριθμό σελίδων, οπότε τα βιβλία είναι περισσότερα. (Εγώ πάντα γράφω γύρω στις 2.500 σελίδες λογοτεχνία τον χρόνο· το έχω υπολογίσει. Αυτό είναι το φυσικό μου – δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.)
Ο πρώτος κύκλος είχε μια κοινή θεματολογία σε όλες του τις ιστορίες: Ήταν η αντίσταση των επαναστατών εναντίον της Συμπαντικής Παντοκρατορίας που προσπαθούσε να ελέγχει όλο το Γνωστό Σύμπαν. Ο δεύτερος κύκλος δεν έχει τέτοια κοινή θεματολογία. Και σε κάποια στιγμή, μάλιστα, αυτό με είχε προβληματίσει. Σκεφτόμουν: Ποια είναι, ρε φίλε, λοιπόν, η θεματολογία του δεύτερου κύκλου; Δεν υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσα σ’όλες αυτές τις ιστορίες; Το συμπέρασμα στο οποίο έφτασα είναι το εξής: Η θεματολογία του δεύτερου κύκλου (αν, πράγματι, υπάρχει τέτοια) είναι οι εναλλακτικοί τρόποι για να βλέπεις τον κόσμο, και οι εναλλακτικές μορφές αντίληψης. Ναι, μια πολύ ευρεία και γενική θεματολογία, το ξέρω...
Αποφάσισα, επομένως, για αρχή να δημοσιεύσω δύο βιβλία: το πρώτο της τριλογίας Απομεινάρηδες και Ζωντανοί Νεκροί – Η Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα – και το πρώτο της σειράς Ραλίστες και Ιερομύστες – Η Αίσθηση της Ταχύτητας.
Γιατί αποφάσισα να δημοσιεύσω ταυτόχρονα δύο βιβλία και, μάλιστα, αρκετά μεγάλα; Κατά πρώτον, είναι δύο πολύ διαφορετικά βιβλία, και δείχνουν πόσο ποικιλόμορφο μπορεί να είναι το Θρυμματισμένο Σύμπαν – κι αυτό μ’αρέσει. Κατά δεύτερον, μπορώ να φανταστώ αναγνώστες που θα τους αρέσει πολύ Η Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα αλλά δεν θα τους αρέσει καθόλου Η Αίσθηση της Ταχύτητας· και αναγνώστες για τους οποίους θα ισχύει το ανάποδο.
Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: Μα δεν έχεις βαρεθεί πια να γράφεις με σκηνικό συνέχεια τον ίδιο κόσμο – συνέχεια το Θρυμματισμένο Σύμπαν – τόσα χρόνια; Η απάντηση είναι πως όχι, δεν έχω βαρεθεί. Και με εκπλήσσω κι εμένα μ’αυτό. Συνήθως βαριέμαι εύκολα. Ο λόγος που δεν έχω ακόμα βαρεθεί το Θρυμματισμένο Σύμπαν είναι πως δεν είναι ένας κόσμος. Είναι πολλοί αλληλοσυνδεόμενοι κόσμοι (που, στα πλαίσια του εκεί σύμπαντος, ονομάζονται διαστάσεις από τους κατοίκους). Θα μπορούσα να είχα γράψει τη Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα και την Αίσθηση της Ταχύτητας, όχι στο Θρυμματισμένο Σύμπαν, αλλά σε τελείως διαφορετικούς κόσμους (αν και με κάποιες τροποποιήσεις, φυσικά)· δεν έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο βιβλίο διαδραματίζεται σε μια διάσταση που λέγεται Φεηνάρκια, το άλλο σε μια διάσταση που λέγεται Σεργήλη. Αυτές οι διαστάσεις είναι δύο ξεχωριστοί κόσμοι. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Μόνο κάποια ελάχιστα κοινά στοιχεία υπάρχουν, που δεν είναι ανάγκη καν ο αναγνώστης να ξέρει ποια είναι για να διαβάσει τα βιβλία. Εγώ, όμως, προτιμώ να υπάρχει αυτή η έστω χαλαρή σύνδεση των φανταστικών κόσμων στους οποίους γράφω, γιατί, αντί να ξεκινώ από το μηδέν, έχω κάποια σταθερή βάση. Είναι σαν να συναντάς πάλι γνωστό έδαφος ενώ, συγχρόνως, έχεις ακόμα άπειρους ορίζοντες για εξερεύνηση. Δεν είναι ποτέ τα-ίδια-και-τα-ίδια, αλλά ούτε και ένα λευκό κομμάτι χαρτί. Υπάρχει προϊστορία, υπάρχουν σημεία αναφοράς.
Λίγα λόγια, τώρα, για τα δύο βιβλία...
Τη Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα την έγραψα αφότου είχα τελειώσει την τριλογία Η Πλοηγός και ο Δαίμονας, και ήμουν κουρασμένος. Ήθελα κάτι απλό να γράψω. Μια απλή περιπέτεια. Ξέρεις, κάτι «για την πλάκα μου». Κάτι που δεν είναι πολύπλοκο. Μάντεψε, όμως: Τελικά, δεν βγήκε τόσο απλό όσο σκεφτόμουν. Δεν μπορώ πια να γράψω πολύ απλές ιστορίες. Όχι, βέβαια, πως είναι τόσο πολύπλοκο όσο Η Πλοηγός και ο Δαίμονας· ούτε κατά διάνοια. Η Πλοηγός και ο Δαίμονας εξακολουθεί να είναι η πιο πολύπλοκη, πολυσύνθετη ιστορία που έχω γράψει ώς τώρα.
Η Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα διαδραματίζεται στη Φεηνάρκια, έναν άγριο κόσμο γεμάτο θηριώδεις θεούς, επικίνδυνα πλάσματα, εξουσιομανείς άρχοντες, και άπληστους λήσταρχους. Δεν είναι αρχαϊκός κόσμος – θα διαβάσεις για πυροβόλα όπλα, για οχήματα, και για αεροσκάφη – αλλά είναι, όπως είπα, άγριος. Είναι, κατά βάση, βαρβαρικός.
Αφήστε με εδώ να σας συστήσω τον φίλο μου, τον Ζαώρδιλ τον Σκοτωμένο, και τη μισθοφορική του ομάδα, τους Ζωντανούς-Νεκρούς. Καμια σχέση με ζόμπια, βρικόλακες, και λοιπά τέρατα, φυσικά. Απλά αυτό είναι το όνομά τους. Έχουν «πεθάνει» πολλές φορές, αλλά ακόμα ζουν. Ξέρουν πώς να επιβιώνουν μέσα σε άγριους κόσμους. Είναι παλαίμαχοι μισθοφόροι της Συμπαντικής Παντοκρατορίας: και τώρα οι πάντες τούς καταδιώκουν. Θα καταφέρουν να βρουν τον δρόμο τους στη Φεηνάρκια;
Το βιβλίο, επίσης, περιλαμβάνει το ημερολόγιο μιας ψυχεδελικής μάγισσας (των Ζωντανών-Νεκρών) – κάτι που πάντα ήθελα να γράψω.
Η Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα είναι μια ολοκληρωμένη ιστορία από μόνη της, αλλά θα ακολουθήσουν και δύο συνέχειες: Ο Πόλεμος του Ηγεμόνα και Οι Επιδιώξεις του Αρχισυγκλητικού. Κι αυτές είναι ιστορίες που διαβάζονται από μόνες τους, όμως είναι καλύτερα να τις διαβάσεις στη σειρά, καθώς αφηγηματικά ακολουθούν η μία την άλλη και θα αισθανθείς να υπάρχουν κενά αν δεν έχεις διαβάσει τα προηγούμενα.
Η Αίσθηση της Ταχύτητας είναι ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από τη Σκευωρία του Γελαστού Άρχοντα και, για να είμαι ειλικρινής, πιο διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχει τύχει να συναντήσω στο πεδίο της φανταστικής λογοτεχνίας. Δεν έχω ποτέ διαβάσει τίποτα παρόμοιο. Ίσως κάπου στον κόσμο κάποιος να έχει γράψει κάτι παρεμφερές, αλλά, αν είναι έτσι, δεν έχει τύχει να το βρω ακόμα.
Η Αίσθηση της Ταχύτητας έχει για πρωταγωνιστές ραλίστες. Βασικά, η ιστορία είναι ένα ράλι γιγάντιων διαστάσεων. Ένα ράλι σε ολόκληρο τον κόσμο της Σεργήλης (δες τον χάρτη εδώ). Τα οικονομικά της Σεργήλης δεν πάνε καλά, μετά από τους πολέμους με τη Συμπαντική Παντοκρατορία, και για να συγκεντρώσουν χρήματα οι άρχοντές της αποφασίζουν να διοργανώσουν ένα ράλι που θα φέρει κόσμο από κάθε γωνιά του Γνωστού Σύμπαντος, καθώς η Σεργήλη είναι, εκτός των άλλων, αρκετά «κεντρική» διάσταση με πολλές διαστασιακές διόδους.
Η ιστορία δεν είναι τόσο μπανάλ όσο, ίσως, να νομίζεις, αλλιώς δεν θα την έγραφα. Περιλαμβάνει διάφορες δολοπλοκίες, μυστηριακά φαινόμενα, παράξενες διαδρομές, αλλόκοτες ενδοδιαστάσεις, επικίνδυνες καταστάσεις. Ακόμα κι έναν δαίμονα μέσα σ’ένα όχημα.
Η Αίσθηση της Ταχύτητας είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς Ραλίστες και Ιερομύστες. Τα επόμενα δεν είναι άμεσες συνέχειες, απλά περιλαμβάνουν τους ίδιους χαρακτήρες και όλα διαδραματίζονται στη Σεργήλη. Μετά την Αίσθηση της Ταχύτητας ακολουθεί μια τετραλογία που λέγεται Αρχεία της Σιδηράς Δυναστείας και αποτελεί δεύτερο μέρος της σειράς Ραλίστες και Ιερομύστες. Μετά από τα Αρχεία της Σιδηράς Δυναστείας έρχεται το τελευταίο βιβλίο της σειράς Ραλίστες και Ιερομύστες, με τίτλο Η Σαγήνη του Κρυστάλλου, που καλό είναι να έχεις διαβάσει κάτι από τα προηγούμενα προτού φτάσεις εδώ. Κατά τα άλλα, η κάθε ιστορία είναι αρκετά ανεξάρτητη.
Αυτά δεν είναι τα μόνα βιβλία που έχω γράψει για τον δεύτερο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος, αλλά για τώρα δεν θα πω τίποτα περισσότερο.
Κατευθυνθείτε στον ιστότοπο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος και κατεβάστε ό,τι βλέπετε μπροστά σας.
Όλα είναι δωρεάν, όπως πάντα. Αλλά, επίσης όπως πάντα, θα εκτιμούσα μια δωρεά μέσω Paypal:
