Νέα
11/10/2020
Ολοκληρώνοντας Ακόμα Έναν Κύκλο
Ένας οδηγός ανάγνωσης για τον δεύτερο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος
Πριν από μερικές μέρες δημοσίευσα το ένατο και τελευταίο βιβλίο των Κρυφών Όπλων της Πόλης. Είναι, επίσης, το τελευταίο βιβλίο του δεύτερου κύκλου του Θρυμματισμένου Σύμπαντος. Αυτό σημαίνει ότι τώρα θα σταματήσω να δημοσιεύω βιβλία για κάποιο καιρό. Τουλάχιστον για καμιά πενταετία, όπως το υπολογίζω. Έχω ήδη δημοσιεύει πολλά βιβλία μέσα σε αναλογικά μικρό χρονικό διάστημα, και θέλω να δώσω ένα περιθώριο να διαβαστούν προτού δημοσιεύσω οτιδήποτε άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζω να γράφω. Πάντα γράφω· είναι τρόπος ζωής για εμένα. Και οι ιστορίες που γράφω τώρα ανήκουν στον τρίτο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος, και είναι αρκετά διαφορετικές από αυτές των δύο προηγούμενων κύκλων.
Έχοντας, όμως, ολοκληρώσει τον δεύτερο κύκλο, σκέφτηκα ότι είναι ώρα για μια γενική ανασκόπησή του – εξού και αυτό το άρθρο, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως σύντομος οδηγός για τον δεύτερο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος. Ρίχνοντας μια ματιά εδώ, κάποιος έχει τη δυνατότητα να δει τι τον ενδιαφέρει να διαβάσει.
Θα ξεκινήσω, όμως, με λίγα λόγια για τον πρώτο κύκλο. Ο πρώτος κύκλος του Θρυμματισμένου Σύμπαντος έχει μια κεντρική θεματολογία: ότι η Συμπαντική Παντοκρατορία είναι απλωμένη σε όλες τις διαστάσεις/κόσμους του Γνωστού Σύμπαντος και κυριαρχεί, ενώ συγχρόνως υπάρχει η Επανάσταση η οποία προσπαθεί να αποτινάξει την Παντοκρατορία και να απελευθερώσει το Γνωστό Σύμπαν. Η θεματολογία αυτή πιθανώς να θυμίζει λίγο το Star Wars, αλλά δεν έχει καμία σχέση, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε διαβάζοντας τα βιβλία. Επίσης, η θεματολογία πιθανώς να θυμίζει επιστημονική φαντασία, αλλά το Θρυμματισμένο Σύμπαν δεν είναι ακριβώς επιστημονική φαντασία όπως συνηθίζεται να εννοείται – δηλαδή, αστρόπλοια, πλανήτες, εξωγήινοι, και τα λοιπά. Είναι ένα αμάλγαμα από παράλληλες πραγματικότητες, και η ύπαρξή τους περισσότερο σουρεαλιστική παρά επιστημονική.
Στις ιστορίες του πρώτου κύκλου, η Επανάσταση αντιμετωπίζει την Παντοκρατορία, αλλά αυτό απλά είναι το γενικό υπόβαθρο. Το κάθε βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από μόνο του, όμως όσα περισσότερα διαβάζεις τόσο πιο πλήρη εικόνα αρχίζεις να έχεις. Επίσης, μπορείς να ακολουθήσεις διάφορες τροχιές ιστοριών, που βγάζουν κάποιο νόημα από μόνες τους.
Στο τέλος του πρώτου κύκλου – κι αυτό δεν το θεωρώ spoiler – η Παντοκρατορία διαλύεται. Μα, δεν είναι spoiler; Όχι, δεν είναι. Όλες οι αυτοκρατορίες στο τέλος διαλύονται· είναι ιστορική αλήθεια. Το όλο θέμα είναι τι γίνεται με τους χαρακτήρες των βιβλίων, με τις φανταστικές περιοχές, και με όλες τις πλοκές που διαδραματίζονται. Και για αυτά πρέπει να διαβάσεις τα ίδια τα βιβλία.
Η Συμπαντική Παντοκρατορία διαλύεται, λοιπόν, και εκεί κλείνει ο πρώτος κύκλος του Θρυμματισμένου Σύμπαντος και πηγαίνουμε στον δεύτερο.
Ο δεύτερος κύκλος δεν συνδέεται άμεσα με τον πρώτο. Είναι, ας πούμε, σαν την εποχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είναι ανάγκη να έχεις διαβάσει την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου για να διαβάσεις μια ιστορία στην εποχή μετά από αυτόν. Για τον δεύτερο κύκλο του Θρυμματισμένου Σύμπαντος, η διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας είναι ιστορικό γεγονός, και δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτε άλλο γι’αυτό. Μάλιστα, δεν εμφανίζονται καν οι ίδιοι χαρακτήρες που εμφανίζονται στον πρώτο κύκλο, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Ο δεύτερος κύκλος είναι μια τελείως διαφορετική συλλογή ιστοριών.
Και δεν μοιάζει με τον πρώτο κύκλο στη δομή του. Εδώ δεν υπάρχει καμιά κοινή θεματολογία που δένει όλες τις ιστορίες, δεν υπάρχει κανένα ψηφιδωτό που συμπληρώνεται μες στο μυαλό σου όσο περισσότερες ιστορίες διαβάζεις. Υπάρχουν, όμως, επιμέρους σειρές, στις οποίες αναφέρομαι παρακάτω, εξηγώντας τι είναι η καθεμία.
Ένας γενικός οδηγός του δεύτερου κύκλου του Θρυμματισμένου Σύμπαντος.
*
Απομεινάρηδες και Ζωντανοί Νεκροί
Αυτή είναι μια τριλογία που τα βιβλία της πρέπει να διαβαστούν το ένα μετά το άλλο, αλλά η σύνδεση μεταξύ τους είναι χαλαρή. Δηλαδή, το κάθε βιβλίο είναι μια ξεχωριστή ιστορία. Δεν πρόκειται για μια μεγάλη ιστορία χωρισμένη στα τρία.
Πρωταγωνιστές είναι μια μισθοφορική ομάδα που, παλιά, επί Παντοκρατορίας, υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα και έχουν τώρα ξεμείνει στη Φεηνάρκια, μια διάσταση άγρια, γεμάτη βαρβαρικές φυλές, δεσποτικούς άρχοντες, θηριώδεις θεούς, και θεϊκά θηρία. Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας και την οικονομική κατάρρευση που έχει επακολουθήσει, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει στη Φεηνάρκια και ληστές λυμαίνονται πολλές περιοχές.
Οι Ζωντανοί-Νεκροί, η μισθοφορική ομάδα που λέγαμε, απλά προσπαθούν να επιβιώσουν σ’αυτό τον άγριο κόσμο. Και έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τους συνηθισμένους κινδύνους της Φεηνάρκια αλλά και τις προκαταλήψεις που έχουν πολλοί εναντίον όσων κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα. Οι Ζωντανοί-Νεκροί είναι όλοι έμπειροι μισθοφόροι αλλά και συγχρόνως περιθωριοποιημένοι και κυνηγημένοι.
Εκτός από αυτό, η μάγισσα της ομάδας, η Φαίδρα’λι, έχει μια τελείως παράξενη αντίληψη της πραγματικότητας ύστερα από τη συνάντησή της με μια τοπική θεά της Φεηνάρκια.
Οι θεματολογίες του Απομεινάρηδες και Ζωντανοί Νεκροί είναι η περιθωριοποίηση, η οικονομική κατάρρευση, η γενναιότητα, η μανία για εξουσία, η εναλλακτική αντίληψη της πραγματικότητας, η επιμονή για ζωή ακόμα κι όταν οι συνθήκες είναι οι πιο αντίξοες.
Αυτή είναι μια σειρά που ξεκινά με την Αίσθηση της Ταχύτητας, συνεχίζει με μια δευτερεύουσα σειρά/τετραλογία που ονομάζεται Αρχεία της Σιδηράς Δυναστείας, και τελειώνει με το μυθιστόρημα Η Σαγήνη του Κρυστάλλου. Και νομίζω πως είναι κάτι που δεν συναντάς συχνά στη φανταστική λογοτεχνία, από άποψη θεματολογίας.
Στην Αίσθηση της Ταχύτητας γίνεται ένα πανδιαστασιακό ράλι στη διάσταση της Σεργήλης προκειμένου να φέρει κάποια έσοδα για την ανάκαμψη της διάστασης ύστερα από την οικονομική καταστροφή που επέφερε η διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας. Πρωταγωνιστούν η Ελοντί Αλλόγνωμη, μια πρώην τραγουδίστρια και νυν ραλίστρια, και ο παλιός εραστής της, Ζορδάμης Λιγνόρρυγχος. Ο Ζορδάμης είναι κυνηγημένος από μια παράξενη μυστική οργάνωση, και έχει παγιδέψει έναν δαίμονα μέσα στο αγωνιστικό όχημά του επειδή αισθάνεται απεγνωσμένος να νικήσει στο ράλι και να πάρει το έπαθλο. Η Ελοντί, καθώς τρέχει μέσα στο ράλι, αρχίζει να βλέπει παράξενα οράματα και, γενικά, έχει μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας, ενώ ανακαλύπτει θαυμαστές δυνάμεις.
Η θεματολογία της Αίσθησης της Ταχύτητας είναι, κοντολογίς, αγωνιστικά οχήματα, ένα ολόκληρο ράλι από τη μια άκρη του χάρτη της Σεργήλης ώς την άλλη, μυστηριώδεις οργανώσεις, παράξενα οράματα και πνευματική αφύπνιση, δαιμονικές οντότητες, παλιά πάθη, και ανακαλύψεις από το παρελθόν.
Τα Αρχεία της Σιδηράς Δυναστείας αποτελούνται από τέσσερα βιβλία, που, αν και το καθένα είναι μια ξεχωριστή ιστορία, πρέπει να διαβαστούν κατά σειρά. Τα Αρχεία της Σιδηράς Δυναστείας ακολουθούν την Αίσθηση της Ταχύτητας αλλά δεν αποτελούν άμεση συνέχειά της. Η Ελοντί δεν παρουσιάζεται εδώ, παρά μόνο παράπλευρα. Πρωταγωνιστής είναι ο Ζορδάμης Λιγνόρρυγχος και τα βιβλία είναι γραμμένα, κυρίως, στο πρώτο πρόσωπο από τη δική του οπτική γωνία σαν τα γεγονότα να συνέβαιναν τώρα. Τα τέσσερα βιβλία είναι: Η Πριγκίπισσα της Οργής· Ο Άφευκτος· Ο Λαβύρινθος της Δυναστείας· και Οι Μυσταγωγοί του Φεγγαριού. Στα δύο πρώτα, ο Ζορδάμης εξαναγκάζεται να κυνηγήσει παράξενους δολοφόνους.
Η Πριγκίπισσα της Οργής περιλαμβάνει μυστήριο και έρευνα, άγριες συμμορίες μέσα σε αστικό σκηνικό, σκοτεινούς εκδικητές, αποπροσανατολισμό και παραπλάνηση, μυστικούς πράκτορες και αλλαγές ονομάτων, αρχέγονες υπερφυσικές οντότητες.
Στον Άφευκτο, έχουμε έναν αδίστακτο δολοφόνο, πρώην ραλίστα, ο οποίος έχει επαναστατήσει εναντίον μιας μυστικής οργάνωσης και τρέφεται με ζωτική ενέργεια από τα θύματά του. Το όχημά του είναι αγωνιστικό και, συγχρόνως, δολοφονικό, και μπορεί να μετατραπεί σε ήχο – κυριολεκτικά. Το βιβλίο περιλαμβάνει αναζητήσεις, παγίδες, και κυνηγητά μέχρι τελικής πτώσης.
Ο Λαβύρινθος της Δυναστείας είναι σαν ένα κολάζ από ιστορίες. Θα μπορούσαν, ίσως, να ήταν ξεχωριστά διηγήματα, αλλά δεν είναι. Είναι ενωμένες όλες μαζί σαν μια συμπυκνωμένη ζωή σουρεαλιστικής κατάστασης. Περιλαμβάνει γεγονότα από τη μια άκρη της Σεργήλης ώς την άλλη. Κομπίνες και κατασκοπευτικές ενέργειες, απαγωγές, αναζητήσεις μέσα σε ερήμους, μυστήρια σε αστικούς δρόμους με παράξενες συμμορίες, διεφθαρμένα πρόσωπα και ηρωικά πρόσωπα – και παντού ένας σκιώδης έλεγχος και μια αίσθηση φυλάκισης, ότι ταξιδεύεις παντού αλλά δεν μπορείς ξεφύγεις από πουθενά.
Το μυθιστόρημα Οι Μυσταγωγοί του Φεγγαριού κλείνει την τετραλογία με μια γιγάντια πλοκή βασισμένη σε μια γιγάντια πλεκτάνη. Εδώ μπλέκονται σχεδόν όλα τα πρόσωπα από τα προηγούμενα βιβλία και αποκαλύπτονται πολλά μυστικά. Η Σιδηρά Δυναστεία βρίσκεται στα όρια της διάλυσης και ο Ζορδάμης πλησιάζει το πεπρωμένο του. Ψέματα και αλήθειες, κυνηγητά, συγκρούσεις, έρωτες, φονιάδες, οχήματα με παράξενες ιδιότητες, πνευματικά ταξίδια, αναζήτηση ελευθερίας και εξόδου από έναν πολύ μπλεγμένο λαβύρινθο...
Το τελευταίο βιβλίο της σειράς Ραλίστες και Ιερομύστες, η Σαγήνη του Κρυστάλλου, είναι, μάλλον, από τα πιο παράξενα βιβλία που έχω γράψει. Περιλαμβάνει κρυσταλλικές μεταμορφώσεις, μια διευρυμένη αντίληψη της πραγματικότητας, την προσπάθεια δημιουργίας μιας καινούργιας ανθρώπινης φυλής, έρευνα και ανακαλύψεις σε αρχέγονα ερείπια κάτω από την πόλη της Θακέρκοβ, ένα ράλι, παραισθήσεις σε μαζική κλίμακα, ερωτική αλχημεία, και δαίμονες από το μακρινό παρελθόν που επιστρέφουν στο παρόν αλλαγμένοι. Μέσα στο βιβλίο συναντάμε ξανά την Ελοντί Αλλόγνωμη, τον Ζορδάμη Λιγνόρρυγχο, και άλλους χαρακτήρες από τα προηγούμενα βιβλία. Όλοι έχουν να παίξουν αρκετά σημαντικό ρόλο εδώ. Επίσης, εμφανίζεται ένας πολύ παράξενος και μυστηριώδης τύπος γνωστός ως ο Μπαλαντέρ της Λόρκης. (Μια μικρή προειδοποίηση για το βιβλίο: Έχει κάποια αρκετά ακραία θεματολογία, ειδικά στην αρχή, που περιλαμβάνει βιασμούς. Σπάνια προειδοποιώ για κάτι τέτοιο – όλα τα βιβλία μου προορίζονται για ενήλικες – αλλά αν κάποιος πιστεύει ότι θα τον ενοχλούσε να διαβάσει μια τέτοια θεματολογία ίσως να ήθελε να αποφύγει τον πρόλογο τουλάχιστον.)
Σε γενικές γραμμές, η σειρά Ραλίστες και Ιερομύστες είναι μια σειρά με ράλι και μαγεία, μυστικές οργανώσεις και μυστηριώδη θαύματα, δολοπλοκίες και κρυμμένες αλήθειες, πνευματική αφύπνιση και έντονα πάθη.
Αυτή είναι μια ιστορία χωρισμένη σε δύο τόμους. Ξεκίνησα να τη γράφω έχοντας κατά νου να γράψω ένα μυθιστόρημα με περίπλοκη πολιτική θεματολογία. Πολλά βιβλία μου καταλήγουν να έχουν πολιτική θεματολογία αλλά ποτέ δεν ξεκινάω με αυτό κατά νου· απλώς η ιστορία με οδηγεί προς τα εκεί. Στο Αίμα των Κατοίκων της, όμως, είχα αποφασίσει πως θα ασχοληθώ με πολιτική και πως η κατάσταση θα ήταν τόσο μπλεγμένη όπως και στην πραγματικότητα. Ή, ίσως, περισσότερο μπλεγμένη απ’ό,τι στην πραγματικότητα. Έτσι, στο Αίμα των Κατοίκων της έχω τρεις βασικές πολιτικές παρατάξεις που θέλουν τον έλεγχο μιας αρκετά σημαντικής πόλης, και ακόμα κι ανάμεσα στα μέλη αυτών των παρατάξεων υπάρχουν διάφορες αντιπαλότητες. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσει κάποιος να παραλληλίσει αυτές τις παρατάξεις με αληθινές παρατάξεις του κόσμου μας, όπως δεξιούς, αριστερούς, και τα λοιπά· έχουν δικές τους ιδεολογίες και σκοπούς, και μπορούν να κριθούν μόνο βάσει των δεδομένων του ίδιου του βιβλίου. Τα πράγματα στη Μοργκιάνη – τον κόσμο όπου διαδραματίζεται η ιστορία – είναι πολύ διαφορετικά απ’ό,τι τα πράγματα στον δικό μας κόσμο, αλλά όχι τόσο διαφορετικά ώστε να μη μπορούμε να τα καταλάβουμε και να ενδιαφερθούμε γι’αυτά. Ίσως, μάλιστα, να δίνουν μια νέα προοπτική σε διάφορα πολιτικά θέματα της δικής μας πραγματικότητας.
Συνοπτικά, το Αίμα των Κατοίκων της το διαβάζεις αν θέλεις να διαβάσεις μια ιστορία γεμάτη πολιτικές ίντριγκες, συγκρούσεις ανάμεσα σε πολιτικές παρατάξεις, κατασκόπους, παράξενες λατρείες, πολλή και μπλεγμένη κοινωνική αλληλεπίδραση, και αιματηρές μάχες.
Αυτή είναι μια σειρά καθαρά αστικής φαντασίας. Είναι τόσο αστική που πιο αστική δεν γίνεται. Ολόκληρη η διάσταση, ολόκληρος ο κόσμος, όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες είναι μια γιγάντια πόλη: η Ρελκάμνια, η Ατέρμονη Πολιτεία. Η βασική σειρά περιλαμβάνει τις ιστορίες: Η Αιχμάλωτη του Θαυματοποιού, Το Παιχνίδι των Δύο Συνοικιών, Η Αναγεννημένη και η Οδηγός, Η Ξεχασμένη Πόλη, και Θυγατρική Εντροπία.
Δεν είναι άμεσες συνέχειες μεταξύ τους, και δεν είναι ανάγκη να έχεις διαβάσει τη μία για να καταλάβεις την άλλη. Είναι τελείως ανεξάρτητες, αν και όσο περισσότερες έχεις διαβάσει τόσο καλύτερα θα καταλάβεις τι είναι οι Θυγατέρες της Πόλης. Η Αιχμάλωτη του Θαυματοποιού είναι η πρώτη ιστορία και αποτελεί μια πολύ καλή αρχή ως εισαγωγή στη σειρά, καθώς εξηγεί σταδιακά κάποια πράγματα για τις μυστηριώδεις Θυγατέρες, για τις δυνάμεις τους, και για τις κατάρες τους.
Το Παιχνίδι των Δύο Συνοικιών δεν εξηγεί σχεδόν τίποτα για το τι είναι οι Θυγατέρες της Πόλης. Έχει πολύ μυστήριο, περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες – διεφθαρμένους πολιτικούς, επίδοξους επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, κατασκόπους, μάγους, και άλλους – οικονομικές συνθήκες ασταθούς ισορροπίας, κοινωνικές αδικίες, και έχει κάποιες ακραίες θεματολογίες (όπως ανθρωποθυσία). Η Θυγατέρα που πρωταγωνιστεί είναι περισσότερο μια αλλόκοτη, αινιγματική φιγούρα παρά μια ηρωίδα με τη συνηθισμένη έννοια.
Η Αναγεννημένη και η Οδηγός είναι ένα διήγημα που δείχνει πώς αφυπνίζονται οι Θυγατέρες της Πόλης.
Η Ξεχασμένη Πόλη είναι μια μεγάλη ιστορία που ξεκινά από γυναικείες φυλακές και προχωρά σε μια ακραία συνοικία της Ρελκάμνια, κοντά στα πέρατα της διάστασης, όπου όχι μόνο οι κάτοικοι έχουν πολύ αλλόκοτες νοοτροπίες αλλά και η ίδια η φύση της πραγματικότητας είναι διαφορετική και ικανή να τρελάνει μια Θυγατέρα της Πόλης. Το βιβλίο, εκτός των άλλων, αποκαλύπτει κάποια πράγματα για το πώς εμφανίστηκαν οι Θυγατέρες στο μακρινό παρελθόν και τι είναι τα παράξενα όντα γνωστά ως πολεοπλάστες.
Η Θυγατρική Εντροπία είναι ένα βιβλίο γραμμένο εντροπικά, περιλαμβάνοντας πολλές Θυγατέρες της Πόλης και πολλές θεματολογίες. Φαντάσου να παίρνεις έναν πίνακα, να τον σπας σε μικρά κομμάτια, και μετά να τα παρατηρείς το ένα κατόπιν του άλλου, ανάκατα.
Συνοπτικά, διαβάζεις Θυγατέρες της Πόλης αν σου αρέσουν οι περιπέτειες σε αχανείς, ατέρμονες πολιτείες όπου συμβαίνουν μυστηριώδεις και αινιγματικές καταστάσεις, και κάποια συγκεκριμένα άτομα έχουν μια αντίληψη που διαφοροποιείται από τη φυσιολογική και την υπερβαίνει καθώς προσφέρει τη δυνατότητα να διαβάζεις την πραγματικότητα σαν κείμενο.
Αυτή η σειρά είναι, ουσιαστικά, μέρος των Θυγατέρων της Πόλης. Η Θυγατρική Εντροπία μπορείς να πεις ότι αποτελεί πρόλογο για τα Κρυφά Όπλα της Πόλης, αν και δεν είναι απαραίτητο να την έχεις διαβάσει για να προχωρήσεις εδώ.
Στα Κρυφά Όπλα της Πόλης συμβαίνει μια επανάσταση η οποία γιγαντώνεται καθώς άνθρωποι καταπιεσμένοι από οδυνηρές οικονομικές συνθήκες ξεσηκώνονται, με αινιγματική υποστήριξη. Πέρα από αυτό, η ιστορία περιλαμβάνει μαντική δραστηριότητα, ταξίδια στον χρόνο, και παράξενα χωροχρονικά φαινόμενα – μια θεματολογία καθαρά ψυχεδελική. Επίσης, περιλαμβάνει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που ταξιδεύουν συνεχόμενα, πάντοτε οδοιπορώντας, μέσα στην Ατέρμονη Πολιτεία της Ρελκάμνια – τους Νομάδες των Δρόμων. Και περιλαμβάνει, φυσικά, και πολλές Θυγατέρες της Πόλης που βρίσκονται σε σύγκρουση ή συμφωνία αναμεταξύ τους. Ένα από τα βιβλία της σειράς ξεφεύγει από τη φυσιολογική ροή των υπολοίπων και εκτυλίσσεται σε μια άλλη πραγματικότητα· ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της σειράς. Άλλα πράγματα που θα συναντήσει ο αναγνώστης στα Κρυφά Όπλα της Πόλης: αρχέγονες στοιχειωμένες σήραγγες, μικροσκοπικά μυστηριώδη όντα της Ρελκάμνια (πολεοπλάστες), μισθοφόρους και πολεμικές συγκρούσεις, πειρατές, μια επικίνδυνη οργάνωση που παίζει με παράξενους ήχους, αόρατες δολοφονικές οντότητες που τις βλέπεις μόνο με τα μάτια κλειστά, μια βιβλική καταστροφή, σφαιρικά μηχανικά όντα από αρχαίους χρόνους.
*
Αυτός είναι ο δεύτερος κύκλος του Θρυμματισμένου Σύμπαντος, περιληπτικά και χωρίς spoilers. Τα παραπάνω ελπίζω να αποτελούν ικανοποιητικό οδηγό ώστε κάποιος να μπορεί να διαλέξει ποιες ιστορίες προτιμά να διαβάσει. Για εμένα, η καθεμία από αυτές τις ιστορίες ήταν μια ξεχωριστή, τρομερή συγγραφική εμπειρία. Αν έπρεπε να πω ποια είναι η αγαπημένη μου, πραγματικά δεν θα μπορούσα. Κάθε φορά έγραφα κάτι που ήθελα να με συναρπάσει και να είναι διαφορετικό από το προηγούμενο – ει δυνατόν, διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα που έχω γράψει. Οπότε δεν μπορώ και να προτείνω καμιά ιστορία ως «καλύτερη» από τις υπόλοιπες. Το θεωρώ καθαρά θέμα ιδιοσυγκρασίας του αναγνώστη.
Διαβάζετε κατά βούληση.
Και κάντε μου μια δωρεά μέσω Paypal:
