Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα και διηγήματα που βρίσκετε εδώ
τελείως δωρεάν, μπορείτε να το δείξετε κάνοντας μια δωρεά με τον πιο ασφαλή
τρόπο στο διαδίκτυο.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Γιατί Δεν Μου Αρέσει ο Όρος Επιστημονική Φαντασία Τι το επιστημονικό βλέπεις;
Καταρχήν, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με οποιονδήποτε του αρέσει να χρησιμοποιεί τον όρο
επιστημονική φαντασία για οτιδήποτε είτε είναι βιβλίο, ταινία, παιχνίδι, και τα λοιπά. Κι εγώ ο ίδιος, άλλωστε, χρησιμοποιώ τον όρο· είναι δημοφιλής. Δεν έχω καν πρόβλημα αν κάποιος θέλει να λέει τα δικά μου βιβλία επιστημονική φαντασία. Ειδικά τα τελευταία βιβλία που γράφω ούτε εγώ δεν ξέρω ποιος θα ήταν ο «σωστός» τρόπος για να τα χαρακτηρίσεις. Όσα αναφέρω παρακάτω είναι απλώς μερικές σκέψεις.
Και ό,τι γράφω για τον όρο επιστημονική φαντασία, τα ίδια ισχύουν για τον αντίστοιχο αγγλικό όρο
science fiction. Εξάλλου, ο ένας είναι αρκετά ακριβής μετάφραση του άλλου. (Fiction = κάτι το πλασματικό, το φανταστικό.)
Η ορολογία αυτή φαίνεται να υπονοεί ότι μια ιστορία έχει κάποια σχέση με την επιστήμη χρησιμοποιούμενη με τρόπο φανταστικό. Η επίσημη χρήση του όρου ξεκίνησε τον 20ο αιώνα, νομίζω, αν και δεν είναι ξεκάθαρο πότε ακριβώς. Η επιστημονική φαντασία υποτίθεται ότι περιλαμβάνει ιστορίες που βασίζονται στην επιστήμη ή που την επεκτείνουν με κάποιο τρόπο ή την εξερευνούν.
Ωστόσο, πολλές από τις ιστορίες που χαρακτηρίζονται ως Ε.Φ. δεν έχουν, ουσιαστικά, τίποτα το πολύ επιστημονικό, ή, αν μη τι άλλο, είναι
αντιεπιστημονικές. Μέσα στην ευρύτερη αυτή κατηγορία, μπορείς να βρεις πράγματα όπως ο
Φρανκενστάιν και οι ιστορίες στον Άρη του Edgar Rice Burroughs. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει καμια σοβαρή επιστημονική βάση. Οι τεχνολογίες που παρουσιάζονται σε τέτοιες ιστορίες είναι τελείως φανταστικές. Ούτε στην επιστήμη της εποχής τους βασίζονται, ούτε προεκτείνουν την επιστήμη με κανέναν ρεαλιστικό, ή έστω πιστευτό, τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες ιστορίες που έχουν να κάνουν με περιηγητές του διαστήματος ή διαγαλαξιακές αυτοκρατορίες, όπως το
Star Wars για παράδειγμα. Η τεχνολογία, όπως παρουσιάζεται εκεί, είναι τελείως φανταστική, και ακόμα κι οι πιο ευφάνταστοι επιστήμονες θα σου πουν ότι αυτά τα πράγματα δεν προβλέπεται να συμβούν μέσα στα επόμενα χίλια-πεντακόσια χρόνια, ή ότι δεν έχουν καμια στέρεα επιστημονική βάση ότι ξεκινάνε από παραδοχές που, επιστημονικά, δεν στέκουν. Και όλα αυτά αγνοώντας, πάντα, υπερφυσικές δυνάμεις τύπου
the Force που παρουσιάζονται σε μια πληθώρα ιστοριών Ε.Φ.
Ο όρος επιστημονική φαντασία περιλαμβάνει τόσα πολλά πράγματα που, ως φυσικό επακόλουθο, δημιουργήθηκαν διάφορα δευτερεύοντα είδη, όπως η space opera (πράγματα τύπου
Star Wars) και το sword-and-planet (πράγματα τύπου Edgar Rice Burroughs). Αυτά τα δευτερεύοντα είδη συνήθως δεν θεωρούνται «καθαρή» Ε.Φ.· θεωρούνται κάτι το... ε, λιγάκι πιο φαντασμένο, ξέρω γω. Ίσως και κάτι το λιγάκι
μη σοβαρό, θα μπορούσε να πει κανείς.
Αλλά, σε τελική ανάλυση, τι είναι το σοβαρό; Ποια είναι η αυθεντική επιστημονική φαντασία; Είναι, για παράδειγμα, κάτι σαν το
Dune; Το Dune δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι σοβαρό είναι σοβαρό και με το παραπάνω αλλά, και πάλι, η επιστήμη που χρησιμοποιείται μέσα στο βιβλίο πιο πολύ με μεταφυσική μοιάζει παρά με την επιστήμη που ξέρουμε αγνοώντας πάντα τις προφητικές δυνάμεις του Πολ, που
σίγουρα δεν είναι τίποτα το επιστημονικό.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που δεν μου αρέσει ο όρος επιστημονική φαντασία. Προϋποθέτει κάτι την επιστήμη που ποτέ δεν φαίνεται να υπάρχει μέσα στις ιστορίες!
Επίσης, σκέψου λίγο: τι σημαίνει επιστήμη; Η επιστήμη αλλάζει ανάλογα με την εποχή στην οποία αναφέρεσαι. Πριν από πεντακόσια χρόνια η «επιστήμη» ήταν άλλο πράγμα. Πάρε για παράδειγμα το
Ταξίδι στη Σελήνη, του ντε Μπερζεράκ (για να μην πούμε καν την Αληθινή Ιστορία του Λουκιανού!). Είναι επιστημονική φαντασία; Σίγουρα είναι φαντασία, εντάξει. Αλλά τι σχέση έχει με την επιστήμη; Για την εποχή του και τα πιστεύω της, ήταν απλά «βλάσφημο κείμενο». Για σήμερα, αν το δεις από ένα πρίσμα, είναι αστείο· δεν είναι επιστημονικό. Μπορείς να πεις ότι είναι «πρώιμη» επιστημονική φαντασία, απλά και μόνο επειδή έχει ένα αλλόκοτο σκάφος που φεύγει από τη γη.
Και αυτή είναι η λογική που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για τον χαρακτηρισμό ιστοριών: Έχει κάποιο διαστημόπλοιο μέσα; Είναι επιστημονική φαντασία!
Με την ίδια λογική, μπορείς να πεις: Έχει κάποιο αυτοκίνητο μέσα; Είναι επιστημονική φαντασία!
Αν υποθέσεις ότι η χρήση της επιστήμης είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την επιστημονική φαντασία, τότε Ε.Φ. είναι και μια ιστορία η οποία περιγράφει μια πολιορκία με καταπέλτες και γιγάντιες βαλλίστρες. Γιατί; Μα, φυσικά, χρησιμοποιείται κάποια επιστήμη για να λειτουργήσουν οι καταπέλτες και οι βαλλίστρες. Δεν είναι τόσο απλός ο σχεδιασμός τους.
Τι διαφορά έχει το διαστημόπλοιο από τον καταπέλτη; Ένα μηχάνημα είναι το ένα, ένα μηχάνημα είναι και το άλλο. Το γεγονός ότι το ένα είναι πιο
πολύπλοκο από το άλλο δεν είναι καλή δικαιολογία για να θεωρήσεις το δεύτερο μη επιστημονικό. Όταν έφτιαξαν τον καταπέλτη είχαν καταχαρεί, όπως μου έλεγε ο παππούς μου ο Πελοπίδας.
Έχει συνηθιστεί να ονομάζουμε επιστημονική φαντασία κάθε ιστορία που περιλαμβάνει ή υπερεξελιγμένη τεχνολογία, ή παράξενη τεχνολογία, ή τεχνολογία που είναι καθαρά φανταστική. Αλλά αυτό είναι κάτι το τελείως αυθαίρετο, γιατί οι εν λόγω ιστορίες, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν έχουν καμια σχέση με την επιστήμη· είναι απλά φανταστικές ιστορίες.
Υπάρχουν ορισμένες ιστορίες που όντως χρησιμοποιούν την επιστήμη ως βάση και ή την εξερευνούν ή την επεκτείνουν με
επιστημονική λογική, αλλά αυτές οι ιστορίες είναι ελάχιστες. Υπάρχουν, επίσης, και κάποιες ιστορίες που προσπαθούν να χρησιμοποιούν την επιστήμη με όσο το δυνατόν πιο λογικό τρόπο παρότι, βέβαια, περιγράφουν εξωφρενικά πράγματα. (Για παράδειγμα, η
Helliconia του Brian Aldiss. Αν και, ακόμα κι εκεί, κάποιοι μιλάνε με τους νεκρούς, πράγμα που δεν μπορείς να το πεις επιστημονικό.)
Νομίζω πως πολύ λίγες ιστορίες μπορούν πραγματικά να χαρακτηριστούν επιστημονική φαντασία. Αυτός ο όρος απλά μπλέκει τα πράγματα, και ίσως να τα κατηγοριοποιεί χωρίς καλό λόγο. Ο όρος
φανταστική λογοτεχνία, για οτιδήποτε το φανταστικό, μου αρέσει περισσότερο. Ή, απλά, ο όρος
φαντασία.
Ο όρος επιστημονική φαντασία, επιπλέον, πήρε πολύ τα πάνω του κατά την περίοδο 1960-80, που ακόμα πίστευαν ότι η Ε.Φ. είναι «προφητική» κυρίως οι Αμερικάνοι, ίσως και οι Ρώσοι. Η Ε.Φ. έπαιζε το ρόλο προπαγάνδας υπέρ της επιστήμης, κατά μία έννοια. «Θα κατακτήσουμε τα άστρα!», «Θα ζούμε σε πόλεις με ιπτάμενα αυτοκίνητα!», και τέτοιες φανφάρες. Αυτά, φυσικά, ποτέ δεν έγιναν, γιαυτό και από τότε βλέπεις να έχει πάρει μια καθοδική κλίση η επιστημονική φαντασία του συγκεκριμένου είδους.
Επίσης, η εμμονή στην επιστήμη έφερε το αποτέλεσμα να θεωρείται η Ε.Φ. λιγότερο λογοτεχνική, υπό την έννοια ότι πρόκειται για ιστορίες που ασχολούνται με την επιστήμη κυρίως και όχι με την ομορφιά του λόγου ή με τους αληθοφανείς χαρακτήρες και την πλοκή. Πράγμα το οποίο
δεν ισχύει σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Οι ιστορίες Ε.Φ., πολύ συχνά, ασχολούνται
περισσότερο με τους χαρακτήρες, την πλοκή, και την ομορφιά του λόγου πάρα με την επιστήμη!
Προσωπικά, δεν μου αρέσει η λογοτεχνική μορφή που προτιμώ να θεωρείται προσκολλημένη ούτε στην επιστημονική προπαγάνδα κανενός κράτους ούτε στην επιστήμη γενικά. Δεν μενδιαφέρει η επιστήμη (η οποία είναι υποκειμενική υπόθεση παραδοχές που κάθε πενήντα χρόνια αλλάζουν, ή αυθαίρετα αξιώματα)· μενδιαφέρει η λογοτεχνία. Είναι πολύ πιο σταθερή αξία. Σκέψου: ακόμα διαβάζουμε τον Όμηρο και το
Έπος του Γκίλγκαμες.
Σε τελική ανάλυση, αν θες να έχεις έναν όρο για εκείνο το είδος της λογοτεχνίας που σχετίζεται με διαστημόπλοια και πλανήτες, πες το
διαστημική φαντασία. Είναι πολύ πιο συγκεκριμένο και σωστό, κατά τη γνώμη μου. Και τις ιστορίες που προβλέπουν τι θα μπορούσε, ίσως, να συμβεί στο άμεσο μέλλον μπορείς να τις λες
μελλοντολογική φαντασία, ή μελλοντολογική λογοτεχνία. Το Star Wars, για παράδειγμα, είναι διαστημική φαντασία: κάτι φανταστικές ιστορίες που διαδραματίζονται στο διάστημα και σε διάφορους φανταστικούς πλανήτες. Τι σχέση έχουν με την επιστήμη; Την ίδια σχέση που έχουν και οι καταπέλτες που σφυροκοπούν τα τείχη μιας μεσαιωνικής πόλης, ουσιαστικά. Ίσως και λιγότερη. Οι καταπέλτες το
ξέρεις ότι μπορούν να φτιαχτούν με επιστημονική λογική· το φωτόσπαθο αμφίβολο είναι αν ποτέ φτιαχτεί στον δικό μας κόσμο.
Οι άνθρωποι διηγούνταν φανταστικές ιστορίες ανέκαθεν. Κανείς δεν τις ονόμαζε «επιστημονικές». Κατά περιόδους, κάποιες μπορεί να θεωρούνταν και προφητικές ή μέρος μιας μυθολογίας· αλλά αυτό είναι φυσικό επακόλουθο της ανθρώπινης σκέψης και της κοινωνίας. Ο όρος
φαντασία περιλαμβάνει όλες αυτές τις ιστορίες. Δεν χρειάζεσαι καμια σχέση με την επιστήμη για να γράψεις περιπέτειες σε άλλους κόσμους, ανθρώπους που φοράνε ειδικά παπούτσια για πτήση, ανθρώπους που μιλάνε με τη σκέψη τους, ή εξωτικά πλάσματα. Το γεγονός ότι κάπου μπορεί να υπάρχει ένα πιστόλι που εκτοξεύει ακτίνες Ζν, ή ένα πλοίο που ταξιδεύει από πλανήτη σε πλανήτη, δεν αλλάζει τίποτα. Πάντα σε κάποιους συγγραφείς θα αρέσει να περιλαμβάνουν πολύ περισσότερη επιστήμη στα βιβλία τους, αλλά αυτό δεν πρέπει να χαρακτηρίζει μια ολόκληρη γκάμα ιστοριών που είναι απλά φανταστικές και όχι επιστημονικές.
Η παρανόηση έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που μπορεί να ακούσεις ανθρώπους να λένε τον Κόναν επιστημονική φαντασία! Και ο μόνος λόγος είναι επειδή πρόκειται για κάτι το φανταστικό.