Νέα
7/4/2008
Lexx
Μια τηλεοπτική σειρά με χιούμορ αλλά και πραγματικά μαγευτικές στιγμές
Το Lexx είναι ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο και, συγχρόνως, το πιο καταστροφικό όπλο στα Δύο Σύμπαντα (το Φωτεινό Σύμπαν και τη Σκοτεινή Ζώνη). Το Lexx είναι ένα σκάφος ζωντανό: ένα πελώριο έντομο, που πρέπει να τρέφεται και που έχει την ικανότητα
της ομιλίας. Ο καπετάνιος του πρέπει πάντα να έχει το κλειδί για να το προστάζει· και το κλειδί από μόνο του είναι μια ζωντανή οντότητα.
Σε αυτό το σκάφος, που μπορεί να καταστρέψει πλανήτες, ταξιδεύουν οι ήρωες της σειράς Lexx, η οποία είναι μια αδικαιολόγητα ξεχασμένη τηλεοπτική σειρά, που θα έλεγα πως εμπίπτει στο είδος που ονομάζεται planetary romance.
Το πλήρωμα του Lexx αποτελείται από τρία (ή, ίσως, τέσσερα) άτομα.
Στάνλεϊ Τούιντλ: ο καπετάνιος του σκάφους, ένας άνθρωπος που συγκεντρώνει επάνω του όλα τα χαρακτηριστικά του αντιήρωα --δειλός, χωρίς ικανότητες στα όπλα, που θα κάνει τα πάντα για να σώσει το τομάρι του και να βρει πλανήτες γεμάτους «ανοιχτόμυαλες», πανέμορφες γυναίκες--, αλλά και που, συγχρόνως, έχει τις ηρωικές του στιγμές.
Ζεβ: μια γυναίκα που στο πλανητικό σύστημα που ονομάζεται Cluster υποβλήθηκε σ'ένα μηχάνημα που θα την έκανε ερωτική σκλάβα, αλλά κάτι δεν πήγε σύμφωνα με το σχέδιο, έτσι κατέληξε να έχει το σώμα ερωτικής σκλάβας (όχι, όμως, και το μυαλό τέτοιας), καθώς και το αίμα μιας cluster lizard μέσα της.
Κάι: ο τελευταίος της φυλής των Μπρούνεν Τζι, ο οποίος σκοτώθηκε από τη Θεϊκή Σκιά και αναγκάστηκε να την υπηρετεί ως ζωντανός-νεκρός δολοφόνος, δολοφονώντας μέσα στους αιώνες εκατοντάδες ανθρώπους, αθώους και μη. Αργότερα, ο Κάι ανάκτησε τη μνήμη του και --όπως προέβλεπε μια προφητεία-- στράφηκε εναντίον της Σκιάς.
790: μια ρομποτοκεφαλή που, αντί για τη Ζεβ, έφαγε κατά λάθος τον προγραμματισμό ερωτικής σκλάβας, και τώρα είναι τρελά --σε σημεία εμμονής και παράνοιας-- ερωτευμένος μαζί της.
Αυτοί είναι οι ήρωές μας στο Lexx, και μη μου πείτε ότι έχετε δει πολλές πιο παράξενες ομάδες ηρώων σε τηλεοπτική σειρά.
Το Lexx είναι μια σειρά με χιούμορ, αλλά όχι κωμική, η οποία έχει πραγματικά μαγικές στιγμές, καθώς και στιγμές απόλυτης παρακμής. Παραδόξως, αυτό που βγαίνει από την ανάμιξη είναι κάτι το εξαιρετικό, αν και όχι χωρίς τα αρνητικά του.
Ο πρώτο κύκλος επεισοδίων αποτελείται από τέσσερα επεισόδια της μιάμισης ώρας. Είναι ο κύκλος που, ακόμα και μόνο αυτόν να δείτε, είναι σαν να έχετε δει το 70% του Lexx. Αρχίζει με τρόπο καταπληκτικό, κάνει (αναμενόμενα) μια μικρή κοιλιά στη μέση, και τελειώνει με τρόπο εξίσου καταπληκτικό, ενώ οι ήρωές μας καταλήγουν να περιφέρονται στο σύμπαν, προσπαθώντας να βρουν έναν όμορφο πλανήτη για να μείνουν --όχι τόσο εύκολο όσο ακούγεται στον κόσμο του Lexx!
Εδώ αρχίζει ο δεύτερος κύκλος επεισοδίων, και ήμουν βέβαιος
πως θα πέσουμε στην απόλυτη παραμικρή παρόμοιων σειρών, όπου ένα διαστημόπλοιο τριγυρίζει στο σύμπαν και συναντά τη μία αηδία μετά την
άλλη. Ε, λοιπόν, είχα δίκιο και άδικο. Ο δεύτερος κύκλος αποτελείται από πολύ περισσότερα επεισόδια των τριών τετάρτων της ώρας. Αρχίζει καλά και τελειώνει
πολύ καλά. Το ενδιάμεσο έχει κάποιες μέτριες στιγμές, και κάποιες πραγματικά άθλιες στιγμές. Επίσης, δυστυχές είναι το γεγονός ότι η Ζεβ αλλάζει μορφή στον δεύτερο κύκλο, καθώς και ηθοποιό. Η πρώτη Ζεβ είχε κάτι το εξωτικό που ταίριαζε ακριβώς στον ρόλο της, το οποίο η καινούργια Ζεβ, απλά, δεν έχει. Ακόμα ένα πρόβλημα του δεύτερου κύκλου είναι πως, εκτός από την αρχή και το τέλος, όλα όσα συναντούν οι χαρακτήρες στο ενδιάμεσο είναι, ουσιαστικά, ασύνδετα· δεν δένονται από μια ενιαία πλοκή. Αλλά αυτό, όπως είπα, ήταν αναμενόμενο, όταν έχεις μόνο τρία (έστω, τέσσερα με τη ρομποτοκεφαλή!) άτομα που περιφέρονται στο διάστημα. Τι να βγάλει, πια, ο σεναριογράφος; Το τέλος, όμως, είναι
εξαίσιο! Το είπα αυτό, έτσι;
Στον τρίτο κύκλο του Lexx, τα επεισόδια είναι λιγότερα και υπάρχει ενιαία πλοκή. Είναι πολύ καλύτερος από τον δεύτερο κύκλο, αλλά όχι και από το τέλος του δεύτερου κύκλου.
Ο τέταρτος (και τελευταίος) κύκλος είναι από μέτριος έως κακός. Οι ήρωές μας φτάνουν στη σύγχρονη Γη (!), έναν πλανήτη που βρίσκεται στο πιο σκοτεινό μέρος της Σκοτεινής Ζώνης, ο οποίος είναι άθλιος και στα πρόθυρα της καταστροφής. Και, όχι, δεν πρόκειται για μεταποκαλυπτικό σκηνικό· είναι η Γη του 20ου αιώνα (πράγμα που δε με εκπλήσσει καθόλου!). Η σάτιρα που πέφτει είναι ασταμάτητη, και υπάρχει τρελό γέλιο στην όλη ιστορία. Αλλά όχι και πολύ περισσότερα από αυτό. Το τέλος είναι καλό, όμως όχι τόσο καλό όσο του πρώτου και του δεύτερου κύκλου. Και, για να είμαι ειλικρινής, χάρηκα που αποφάσισαν να τελειώσουν εδώ το Lexx, γιατί, αν το συνέχιζαν, θα έχανα όλη την καλή εντύπωση που είχα.
Είναι, πιστεύω, μια σειρά που δεν είναι τόσο γνωστή, αλλά αξίζει κανείς να τη δει, για τον λόγο ότι δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά (οι βασικοί χαρακτήρες είναι καραγκιόζηδες και δεν το κρύβουν) και έχει, συγχρόνως, κάποιες φοβερές ιδέες και αληθινά μαγευτικές στιγμές, που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Για λεπτομέρειες, μπορείτε να ανατρέξετε στη Wikipedia.
Ακολουθεί η περίληψη του Lexx από Youtube.
