Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Fantasy:
Ξωτικά, νάνοι, δράκοι, και βάρβαροι . . . αλλά όχι μόνο! Όλα τα είδη εξελίσσονται με το χρόνο. . .
Σήμερα πλέον, ακούγοντας ή διαβάζοντας τη
λέξη fantasy, έρχονται αμέσως στο μυαλό μας ξωτικά με
ξανθά μαλλιά και τόξα, νάνοι με μακριές γενειάδες και κοφτερά
τσεκούρια, δράκοι που φτύνουν φωτιά, και ημίγυμνοι, μυώδεις
βάρβαροι με αιματοβαμμένα όπλα. Μόνο αυτά, όμως, έχει να μας
προσφέρει η λογοτεχνία του φανταστικού;
Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, να
δούμε από πού ξεκίνησε το είδος, πώς εξελίχτηκε, πού έχει
φτάσει, και προς τα πού βαδίζει.
Οι πρώτες ιστορίες φαντασίας που μπορεί
κανείς να βρει είναι τα έπη από αρχαίους μύθους και παραδόσεις,
όπως είναι το
Έπος του Γκίλγκαμες, η Ιλιάδα, και η
Οδύσσεια. Όλα αυτά εξιστορούν ηρωικές πράξεις και
περιέχουν αληθινούς θεούς, τέρατα, μάγους, τον κόσμο των νεκρών,
και άλλα που σήμερα μπορούμε άνετα να κατατάξουμε στο είδος
fantasy.
Πέραν αυτών των αφηγήσεων, όμως, έχουμε και
αναρίθμητες άλλες ιστορίες και μύθους που περιλαμβάνουν το
στοιχείο του φανταστικού. Μύθους από την Ελλάδα, τη Νορβηγία,
την Αίγυπτο, την Αραβία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Παλιά
Αμερική. Μύθους από όλο τον κόσμο.
Μύθους που επηρέασαν πολλούς συγγραφείς οι
οποίοι, αργότερα, άρχισαν να ασχολούνται «συνειδητά» με το
είδος.
Ένας από τους πρώτους ήταν ο Lord Dunsany
(1878-1957), ο οποίος έχει γράψει δεκάδες ιστορίες φαντασίας,
καθώς και ποιήματα. Κάποια από τα γνωστότερά του έργα είναι:
Οι Θεοί της Πεγκάνα, Η Κόρη του Βασιλιά των Ξωτικών, και
Οι Διηγήσεις ενός Ονειρευτή.
Επίσης, ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας
εκείνης της περιόδου --αλλά, δυστυχώς, λιγότερο φημισμένος-- είναι
ο E.R. Eddison (1882-1945), κυρίως γνωστός για το μυθιστόρημά
του
Worm Ouroboros, ένα έργο εφάμιλλο του ʼρχοντα των
Δαχτυλιδιών --κάτι πρωτόφαντο για την εποχή.
Το περιοδικό Weird Tales--The Unique
Magazine ξεκίνησε το 1923, στην Αμερική, από τον J.C.
Henneberger, και ήταν επικεντρωμένο στον «pulp» χώρο της Ε.Φ.,
της φαντασίας, και του τρόμου. Μέσα από το
WT, έγιναν γνωστοί τρεις από τους συγγραφείς που
επηρέασαν δυναμικά το είδος: R.E. Howard (1906-1936), H.P.
Lovecraft (1890-1937), και Clark Ashton Smith (1893-1961). Ο
Lovecraft και ο Smith επηρέασαν κυρίως τη λογοτεχνία φανταστικού
τρόμου. Ο Howard, όμως, ήταν που μας έδωσε το πρότυπο του Κόναν,
του βάρβαρου ήρωα, το οποίο, εκείνη την περίοδο, έγινε
εξαιρετικά δημοφιλές και χρησιμοποιήθηκε από μια πληθώρα άλλους
συγγραφείς. Οι περισσότερες από αυτές τις ιστορίες δεν μπορούσαν
να φτάσουν το επίπεδο των ιστοριών του Howard. Ωστόσο, ο Howard
είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια «μόδα» στον χώρο του
φανταστικού, η οποία κρατά ακόμα.
Κι έτσι, έχουμε το ένα από τα στερεότυπα του
fantasy: τον βάρβαρο ήρωα, με τους σκληρούς μύες, την απίστευτη
αντοχή, το ατελείωτο θάρρος, και το αιματοβαμμένο τσεκούρι στο
δεξί χέρι. Έχουν γραφτεί εκατοντάδες ιστορίες με βάρβαρους
ήρωες, οι οποίες είναι, κατά βάση, η μία αντίγραφο της άλλης,
δοσμένη με διαφορετικά λόγια, και κάποιες τροποποιήσεις στην
πλοκή και στους χαρακτήρες.
Μια γενιά μετά, έχουμε συγγραφείς όπως τον
Fritz Leiber (1910-1992) και τον Jack Vance (1912-). Συγγραφείς
που και οι δύο έφεραν μια σατιρική, κωμική (αλλά όχι γελοία)
νότα στο χώρο της φαντασίας. Οι ήρωες του Leiber, αν και
βάρβαροι, κλέφτες, και τυχοδιώκτες, στερούνται τον βαρύγδουπο
χαρακτήρα των «κονανικών» ηρώων· πολλές φορές, δε,
γίνονται αστείοι. Ο Jack Vance, από την άλλη, προσπάθησε, εκτός
απ'το να «ελαφρύνει το κλίμα», να αναμίξει και το είδος της Ε.Φ.
με το είδος της φαντασίας. Στις ιστορίες του, συναντάμε ταξίδια
σε άλλους πλανήτες και μάγους· σκεπτόμενες μηχανές και
ξιφομάχους· τέρατα και φιλοσόφους. Δυστυχώς, τα πρότυπα του
Vance, αν και επηρέασαν το είδος, ποτέ δεν έγιναν τόσο δημοφιλή
όσο ο βάρβαρος ήρωας που τσεκουρώνει ό,τι συναντήσει.
Και κάπου εδώ εμφανίζεται ο J.R.R. Tolkien
(1892-1973), που, με την τριλογία του
Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και το μυθιστόρημα
Χόμπιτ, θα αλλάξει το πρόσωπο του fantasy για πάντα. Το
έργο του είχε τόσο μεγάλη επιρροή στο κοινό που δεκάδες
συγγραφείς άρχισαν να το έχουν ως πρότυπο για να γράψουν τις
δικές τους ιστορίες, όπως ο Terry Brooks (1944-). Σε όλες αυτές
τις ιστορίες, έπρεπε να υπάρχει ένας Σκοτεινός Άρχοντας που
απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο, ξωτικά, νάνοι, δράκοι, κάποιος
μάγος-αρωγός, και μερικοί απρόθυμοι ήρωες που έπρεπε να φύγουν
από τα ειδυλλιακά τους μέρη προκειμένου να σώσουν τον κόσμο. Ή
κάτι παρόμοιο.
Την ίδια περίοδο, δημοσίευε έργα του και ο
Michael Moorcock (1939-), ο οποίος ήταν και αρχισυντάκτης του
περιοδικού φαντασίας
New Worlds. Ο πιο γνωστός του ήρωας είναι ο Έλρικ του
Μελνιμπονέ, αλλά σίγουρα δεν είναι ο μόνος, καθώς ο Moorcock
έχει γράψει δεκάδες ιστορίες με πολλούς ήρωες, οι περισσότεροι
από τους οποίους δεν είναι παρά διαφορετικές εκφάνσεις του
Αιώνιου Πρόμαχου (Eternal Champion).
Ωστόσο, ο Moorcock δεν επηρέασε το είδος όσο
ο Tolkien. Τα δημιουργήματα του Tolkien --τα ξωτικά, οι νάνοι, οι
ορκ, τα χομπιτ-- έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στο fantasy.
Και, με τη γέννηση των παιχνιδιών ρόλων (role playing games ή,
για συντομία, RPGs) το 1970-71, διαδόθηκαν ακόμα περισσότερο,
αφού οι δημιουργοί των RPGs ήταν αναγνώστες και θαυμαστές του
Tolkien.
Μέσα σε λίγα χρόνια, το πράγμα βγήκε εκτός
ελέγχου. Άρχισαν να κυκλοφορούν παντού παιχνίδια (επιτραπέζια ή
για ηλεκτρονικούς υπολογιστές) και μυθιστορήματα που περιείχαν
πλάσματα δανεισμένα από τον κόσμο του Tolkien. Το είδος πνίγηκε
στα ξωτικά, τους νάνους, τους δράκους, τους ορκ, και τους
Σκοτεινούς Άρχοντες... και, κάπου εκεί μέσα, μπορεί κανείς να βρει
και τον περιστασιακό βάρβαρο ήρωα με το αιματοβαμμένο τσεκούρι
του στον ώμο.
Η φαντασία, η οποία έχει τη δυνατότητα να
πάρει άπειρες μορφές, η οποία έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει
τη γέννηση οποιουδήποτε αλλόκοτου και πρωτότυπου δημιουργήματος,
στερεοποιήθηκε. Έγινε ξωτικά, νάνοι, δράκοι, και βάρβαροι. Αν
βρισκόμασταν μέσα σ'ένα βιβλίο του Moorcock, κάποιος από τους
ήρωές του θα έλεγε πως η δημιουργική πλευρά του Χάους έχει
ηττηθεί πλήρως και οι στείρες δυνάμεις του Νόμου έχουν
επικρατήσει.
Για μια αρκετά μεγάλη περίοδο, το fantasy δεν
ήταν πάρα δυο-τρία συνηθισμένα και κοινότοπα, πλέον, πράγματα.
Οι εκδότες, είχαν βρει τον Tolkien --την κότα που κάνει το χρυσό
αβγό-- και δεν ήθελαν να απομακρύνουν το είδος από τα σχήματα και
τις μορφές που γέμιζαν τις τσέπες τους με δολάρια.
Έφτασε, όμως, και η περίοδος αυτό να
ξεπεραστεί. Έφτασε ο χρόνος το είδος να βγάλει τα παλιά του
ρούχα και να αρχίσει, σιγά-σιγά, να φορά καινούργια, καλύτερα,
λιγότερο τυποποιημένα, και πιο δημιουργικά. Από το 1990 και
ύστερα, το fantasy πήρε το βλέμμα του από τα ξωτικά, με τα ξανθά
τους μαλλιά και τα μεγάλα τους τόξα, και το έστρεψε αλλού.
Δημιουργοί όπως ο Raymond Feist και ο Robert
Jordan δανείστηκαν, μεν, ορισμένα στοιχεία από τον κόσμο του
Tolkien (προκειμένου να μπορούν να μπουν στο εμπόριο), αλλά
πρόσθεσαν και τις δικές τους, πολύ σημαντικές πινελιές. Έκαναν
την πρώτη διαφορά.
Και ακολούθησαν άλλοι, πιο δυναμικά. Το 1996
εκδόθηκε το A Game of Thrones (Παιχνίδι του
Στέμματος), το πρώτο βιβλίο της σειράς
A Song of Ice and Fire, του G.R.R. Martin. Επίσης, τώρα
έχουμε συγγραφείς όπως τον Steven Erikson, με το
Malazan Book of the Fallen, τον China Mieville, με βιβλία
όπως το Perdido Street Station και το
The Scar, τον Jeff Vandermeer, με το City of Saints
and Madmen και το
Veniss Underground, τον Tim Powers, με το Anubis
Gates, και άλλους. Συγγραφείς που αρνούνται να τυποποιηθούν.
Συγγραφείς που λένε το
όχι στα ξωτικά και τους νάνους και τους τσεκουροφόρους
βάρβαρους και πλάθουν τους αποκλειστικά δικούς τους κόσμους, τα
αποκλειστικά δικά τους όντα, τις αποκλειστικά δικές τους
ιστορίες, γραμμένες με τρόπο αναμφισβήτητα λογοτεχνικό σε
αντίθεση με πολλά τολκινοειδή και βασισμένα σε παιχνίδια ρόλων
αναγνώσματα της αρπαχτής.
Το fantasy αρχίζει, πάλι, να μας αποδεικνύει
την πραγματική του αξία. Την αξία της ανθρώπινης φαντασίας, που
αρνείται να περιοριστεί σε καλούπια και στερεότυπα. Το είδος
μπορεί να είναι τόσο πολύμορφο και διαφορετικό όσο πολύμορφοι
και διαφορετικοί είναι οι συγγραφείς που ασχολούνται μ'αυτό.
Μπορεί να περιλαμβάνει σκληρούς μεσαιωνικούς κόσμους (όπως στο
A Song of Ice and Fire), κόσμους γεμάτους μαγεία και
παράξενα πλάσματα (όπως στο
Malazan Book of the Fallen), κόσμους που βρίσκονται σε
μια περίοδο παρόμοια με τη Βιομηχανική Επανάσταση (όπως στο
Perdido Street Station), κόσμους εξωτικούς και
ψυχεδελικούς (όπως στο City of Saints and Madmen). Ούτε
χρειάζεται, πλέον, το είδος να περιορίζεται σε μεσσίες που
πρέπει να σώσουν τον κόσμο ή σε επικές αναζητήσεις και
συγκρούσεις απέραντων στρατών του (αναμφισβήτητα) Καλού με το
(αναμφισβήτητα) Κακό. Ανάμεσα σ'όλη αυτή την επικούρα, μπορούν
να υπάρξουν και καθημερινές ιστορίες σε φανταστικούς κόσμους,
ιστορίες μυστηρίου, ιστορίες αγάπης, ιστορίες ανακαλύψεων, και
ιστορίες πολέμων όπως είναι στην
πραγματικότητα οι πόλεμοι. Ουσιαστικά, οτιδήποτε. Και
ανάμεσα στους αρχαϊκούς, ψευδομεσαιωνικούς κόσμους, μπορούν να
υπάρξουν κόσμοι σε όποιο τεχνολογικό επίπεδο μπορεί κανείς να
φανταστεί, όσο περίεργοι κι αν είναι.
Μην αφήνετε τη φαντασία σας να περιορίζεται
σε στενά δωμάτια και σε ανήλιαγες κατακόμβες. Το είδος βρίσκεται
σε περίοδο Φανταστικής Αναγέννησης· θα μείνετε στο
Μεσαίωνα;