Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, από τρίτους κυρίως, για απλή ανάλυση επισκεπτών (πχ, Google Analytics) και για social media (πχ, από το Twitter). Τα μόνα cookies που χρησιμοποιούμε εμείς είναι για θέματα λειτουργικότητας (πχ, για να μην εμφανίζεται ξανά αυτή η ειδοποίηση αφότου έχετε πατήσει το κουμπάκι). Κανένα από αυτά τα cookies, απ’ό,τι ξέρουμε, δεν είναι βλαβερό, και εμείς δεν εκμεταλλευόμαστε τις πληροφορίες σας με κανέναν τρόπο. Ωστόσο, αν θέλετε μπορείτε πολύ εύκολα να σβήσετε τα cookies από οποιονδήποτε browser, συνήθως πατώντας Shift+Ctrl+Del. Περισσότερες πληροφορίες για τα cookies μπορείτε να βρείτε στο www.whatarecookies.com.
Δύο συνοικίες της Ατέρμονης Πολιτείας, η Βαθμιδωτή και η Επίστρωτη, βρίσκονται από χρόνια σε μια κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Η Βαθμιδωτή παράγοντας, αποκλειστικά και μόνο, τεχνικούς εξοπλισμούς. Η Επίστρωτη παράγοντας τρόφιμα. Και καμιά από τις δυο συνοικίες δεν διανοείται να αλλάξει τον ρυθμό της ζωής των πολιτών της.
Μια μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Κορίνα παρουσιάζεται στην Επίστρωτη και μιλά με τους Εχθρούς του Πρωινού, τη μεγαλύτερη και χειρότερη συμμορία της συνοικίας, που είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πολιτών αλλά και της αστυνομίας. Η Κορίνα προθυμοποιείται να τους βοηθήσει σ’ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψουν χρήματα κατευθείαν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας των Τεσσάρων.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο που έχει η Κορίνα στο μυαλό της.
Πολύ σύντομα, τα πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν για τις δύο συνοικίες καθώς οι ισορροπίες θρυμματίζονται...
Το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης αρχίζει!
Μετά από τον διωγμό των δυνάμεων της Παντοκράτειρας, οι υλικές ζημιές στη
διάσταση της Σεργήλης είναι πολλές, και η οικονομία της έχει δεχτεί σοβαρό
πλήγμα. Προκειμένου ολόκληρη η διάσταση να ορθοποδήσει, οι πολιτικοί της
αποφασίζουν να οργανώσουν το Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, που θα φέρει
χρήματα από πολλές άλλες διαστάσεις του Γνωστού Σύμπαντος.
Οι ραλίστες που θα αγωνιστούν είναι όλοι ικανοί και έμπειροι στην οδήγηση –
ήρωες των τροχών και του τιμονιού. Ανάμεσά τους είναι και η Ελοντί Αλλόγνωμη, ή,
όπως πολλοί στη Σεργήλη τη γνωρίζουν από την παλιά της ζωή ως τραγουδίστρια, η
Έκπτωτη Ελοντί. Στο παρελθόν, σε μικρή ηλικία, ήταν δόκιμη για ιέρεια της
Αρτάλης όταν οι πράκτορες της Παντοκράτειρας προσπαθούσαν ακόμα να εξαφανίσουν
τις γυναίκες που λάτρευαν αυτή τη θεά. Αργότερα, είχε μπει στους κόλπους της
Επανάστασης, αποζητώντας εκδίκηση. Τώρα, στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης,
το παρελθόν της Ελοντί θα συναντήσει το παρόν, κι εκείνη θ’ανακαλύψει
καινούργια, και ίσως τρομαχτικά, πράγματα για τον εαυτό της.
Ο Ζορδάμης, ένας παλιός εραστής της Έκπτωτης Ελοντί και δεινός ραλίστας,
συμμετέχει επίσης στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι, και έχει κάνει μια σκοτεινή και
δαιμονική συμφωνία για να βεβαιωθεί ότι θα νικήσει. Επειδή
πρέπει να νικήσει: μυστηριώδεις δυνάμεις του υπόκοσμου της Σεργήλης
βρίσκονται στο κατόπι του, και φαίνονται έτοιμες να τον αφανίσουν αν δεν τους
δώσει ό,τι τους χρωστά...
Στο Πρώτο Πανδιαστασιακό Ράλι Σεργήλης, οι οδηγοί θα τρέξουν επάνω σε
αιωρούμενες ράμπες, επάνω σε δύσκολα εδάφη, μέσα στους άγριους δασότοπους
Φέρνιλγκαν, μέσα στις καυτές ερήμους της Σεργήλης, μέσα σε παγωμένα βουνά, ακόμα
και μέσα σε μια παράξενη ενδοδιάσταση με πράσινο ουρανό και κόκκινο ήλιο...
Η Σεργήλη έχει απελευθερωθεί από τους Παντοκρατορικούς· οι κάτοικοί της
μπορούν ξανά να λατρεύουν όποιους θεούς θέλουν. Η θρησκεία της Αρτάλης έχει
αναβιώσει. Η Αριστέα, μια από τις ιέρειές της, καταφέρνει να λάβει χρηματοδότηση
από την Πολιτειάρχη της Μέλβερηθ για την οικοδόμηση ενός καινούργιου ναού στα
άκρα της εν λόγω μεγαλούπολης. Αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι το χρηματικό δεν
είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Οι Ανατολικοί Φρουροί, μια νέα
συμμορία που καταδυναστεύει τις ακροανατολικές συνοικίες της Μέλβερηθ, ζητούν
λεφτά για την προστασία του ναού – «προστασία» από την ίδια τη συμμορία, στην
πραγματικότητα. Η Αριστέα, αρνούμενη να πληρώσει, θα βρεθεί σε σύγκρουση μαζί
τους. Ευτυχώς, στο πλευρό της είναι ο Βασνάρος, ο Αγωνιστής των Δρόμων – γνωστός
και ως Τρελός Λύκος της Μέλβερηθ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας των
Παντοκρατορικών.
Η Φάνρηβ, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Μοργκιάνης, ήταν κάποτε, πριν
από χρόνια, ελεύθερη με δικό της πολίτευμα. Σήμερα, είναι ένα προτεκτοράτο του
Βασιλείου της Χάρνωθ. Ο λαός της είναι διαιρεμένος: μια μερίδα υποστηρίζει τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο· μια μερίδα είναι με το μέρος του παλιού Φύλακα της Φάνρηβ,
που έρχεται με στρατό από τον βορρά για να την ελευθερώσει· και μια άλλη μερίδα
των πολιτών είναι αυτονομιστές, που δεν θέλουν ούτε τους Χαρνώθιους στην πόλη
τους ούτε την επιστροφή του Φύλακα.
Οι Αιρετοί της Φάνρηβ είναι διαιρεμένοι όπως και ο λαός της, αποτελώντας
αντανάκλασή του.
Ο Άλφεντουρ αλ Έρεσναβ, Διπλωματικός Αντιπρόσωπος του Εμπορικού Συνδέσμου της
Νάζρηβ, έρχεται από την πόλη του με ελικόπτερο προς τη Φάνρηβ, καλεσμένος εκεί
από έναν παλιό του φίλο, τον Κασλάριν ωλ Μάρατεκ, Αιρετό της Συντεχνίας των
Αγροτών. Ο Κασλάριν πιστεύει πως έχει ένα σχέδιο για να σώσει τη Φάνρηβ προτού η
πόλη καταστραφεί από την οργή των αντίπαλων παρατάξεων. Και ζητά τη βοήθεια του
Άλφεντουρ, ο οποίος μπορεί να ασκήσει πιέσεις και στην Κέσριμιθ ωλ Ζαλτάρεμ, τη
Βασιλική Αντιπρόσωπο, και στο συμβούλιο των Αιρετών.
Όταν όμως ο Άλφεντουρ φτάνει στην πόλη, το κλίμα είναι ήδη έκρυθμο και, με
κάθε μέρα που περνά, χειροτερεύει. Η Αρχόντισσα Κέσριμιθ προσπαθεί με όλους τους
τρόπους – και με τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής πληροφόρησης της Φάνρηβ – να
επηρεάσει τον λαό ώστε να τον τραβήξει με το μέρος του Βασιλείου της Χάρνωθ. Οι
υποστηρικτές του Φύλακα, που έρχεται με στρατό από τα βόρεια, πασχίζουν να
φέρουν τον κόσμο με τη δική τους πλευρά, ενώ αποφεύγουν και χτυπάνε τους
ανθρώπους των Χαρνώθιων. Και οι αυτονομιστές είναι εναντίον όλων, γεμίζοντας
τους δρόμους της πόλης με συνθήματα και απρόσμενες εκρήξεις.
Αλλά στη Φάνρηβ οι πιο επικίνδυνες ενέργειες γίνονται στα παρασκήνια. Σκιερές
μορφές στοιχειώνουν την Πόλη της Αέναης Νύχτας. Προδότες σχεδιάζουν πολιτικές
δολοφονίες. Κατάσκοποι παρακολουθούν κάθε κίνηση. Αδέλφια χάνουν την εμπιστοσύνη
που έχουν μεταξύ τους. Οι πάντες είναι ύποπτοι για τα πάντα.
Ο Πρίγκιπας Ανδρόνικος επιστρέφει στην πατρίδα του, την Απολλώνια, όπου
σύντομα ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε αφήσει. Κάποια
μυστηριώδης, σκοτεινή οργάνωση έχει απλώσει τα δίχτυα της μέσα στο Βασίλειο, και
φημολογείται, ψιθυριστά, ότι ακόμα κι ο αδελφός του Ανδρόνικου, ο Πρίγκιπας
Λούσιος, είναι αναμιγμένος σ’αυτήν.
Ο Ανδρόνικος θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και θα χρειαστεί να
ζητήσει βοήθεια ακόμα κι από τους επαναστάτες άλλων διαστάσεων· διότι μέσα στην
ίδια του την πατρίδα κανένας δεν φαίνεται πλέον να μπορεί να θεωρηθεί
αξιόπιστος…
Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις της Παντοκράτειρας έρχονται από το Βόρειο Μέτωπο,
φέρνοντας έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους στο Γνωστό Σύμπαν· ενώ από
τα νότια της διάστασης τερατουργήματα επιτίθενται από την Απολεσθείσα Γη,
μαστίζοντας το Βασίλειο σαν προαιώνια κατάρα.
Στην Απολλώνια, μια από καιρό πολιορκημένη διάσταση, τα πράγματα έχουν
αρχίσει να ξεφεύγουν από τον έλεγχο…
Η Αγγελική, μια φίλη της Παντοκράτειρας, βρίσκεται δολοφονημένη στη σουίτα
ενός ξενοδοχείου, με μυστηριώδεις τομές επάνω στο σώμα της. Ο εραστής της,
Ταγματάρχης Στίβεν Νέλκος, παρότι ήταν μαζί της εκείνη τη βραδιά, μοιάζει να
έχει πλήρη άγνοια του τι συνέβη. Και οι άνθρωποι της Παντοκράτειρας δεν
καταφέρνουν να ανακαλύψουν τίποτα.
Η Ρία-Μία, η Αρχιέρεια του Κρόνου, προτείνει στην Παντοκράτειρα έναν ιδιωτικό
ερευνητή, τον Φέλιξ Χάρλω, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να βρει τον δολοφόνο.
Ωστόσο, ακόμα κι αυτός σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η περίπτωση είναι
εξαιρετικά περίπλοκη και δυσεπίλυτη, και οι δυνάμεις που είναι αναμιγμένες
ξεπερνούν τη δικαιοδοσία του αλλά και τις ικανότητες του μυαλού του...
Ένας ξεχασμένος κόσμος, μια διάσταση απομονωμένη από το υπόλοιπο σύμπαν.
Ένας υπερδιαστασιακός στρόβιλος – ένα
ρήγμα – σπάζει το στάσιμο πλέγμα της πραγματικότητάς του. Κι από εκεί,
έρχεται ένας μεγάλος προφήτης που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας του για
πάντα...
Ο Τάμπριελ, κάποτε σύζυγος της Παντοκράτειρας και μάγος του τάγματος των
Δεσμοφυλάκων, καταλήγει σαν ναυαγός σε μια διάσταση ανέγνωρη για εκείνον. Ένα
μέρος όπου κανένας δεν μιλά καμια γνωστή του γλώσσα. Μέσα στο μυαλό του, όμως,
παράδοξα, υπάρχουν εικόνες από αυτόν τον απομονωμένο κόσμο: και ο Τάμπριελ
συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρίσκεται τυχαία εδώ...
Μαζί του είναι η Ανταρλίδα, μια από τις Μαύρες Δράκαινες της Παντοκράτειρας
οι οποίες πλέον υπηρετούν την Επανάσταση εναντίον της. Ούτε εκείνη έχει ποτέ
ξανά δει ή ακούσει γι’αυτό τον κόσμο. Αλλά τώρα που οι δυο τους βρίσκονται εδώ,
σ’ένα ξένο, εχθρικό περιβάλλον, πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν ώστε να
ξεκλειδώσουν τα μυστικά της διάστασης που θα τους δώσουν πρόσβαση στο Γνωστό
Σύμπαν, από το οποίο ήρθαν.
Παράξενα ανοίγματα παρουσιάζονται στη Χάρνταβελ: τρύπες επάνω στα ίδια τα
τοιχώματα της πραγματικότητάς της. Από μέσα τους διακρίνεται μια άλλη
πραγματικότητα, και πλάσματα έρχονται από εκεί τα οποία δεν έχουν ξαναβαδίσει
ποτέ στη Χάρνταβελ.
Οι Παντοκρατορικοί που ελέγχουν την εν λόγω διάσταση προσπαθούν να ερευνήσουν
το φαινόμενο, η συχνότητα εμφάνισης του οποίου δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται με
ανησυχητικό ρυθμό. Η Αρίνη’σαρ, μάγισσα του τάγματος των Ερευνητών και σύζυγος
του Παντοκρατορικού Ταγματάρχη Τέρι Κάρμεθ, έχει αναλάβει να ανακαλύψει τι
συμβαίνει, συναντώντας πολλά εμπόδια στον δρόμο της.
Αλλά και ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, ενδιαφέρεται για το
μυστηριώδες φαινόμενο γιατί η Χάρνταβελ συνδέεται άμεσα με τη δική του διάσταση,
την Απολλώνια. Οργανώνει μια αποστολή για να το ερευνήσει, και αναζητά τους
σωστούς ανθρώπους. Προσπαθεί να πείσει τον Γεράρδο να επιστρέψει στη Χάρνταβελ,
η οποία ήταν κάποτε πατρίδα του.
Ο Γεράρδος, όμως, είναι διστακτικός, επειδή είχε τους λόγους του που έφυγε
πριν από χρόνια. Ήταν ένας από τους ιερείς της Χάρνταβελ, που δεν μπορούν ποτέ
να την εγκαταλείψουν, καθώς αυτό σημαίνει τον θάνατό τους από μια δαιμονική
ακατονόμαστη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αλλά ο Γεράρδος έχει επιβιώσει·
φεύγοντας από τη Χάρνταβελ νομίζει πως κατόρθωσε τελικά να διαλύσει το Εσώτερο
Θηρίο. Μπορεί, όμως, να είναι σίγουρος ότι αυτό δεν θα εμφανιστεί και πάλι εντός
του όταν ξαναγυρίσει στη Χάρνταβελ; Και είναι πρόθυμος να το ριψοκινδυνέψει για
να μάθει;
Η επιστροφή στην πατρίδα του μπορεί να τον φέρει σε σύγκρουση όχι μόνο με το
ιερατείο εκεί, αλλά και με μια δύναμη πιο διαβολική και εξαπλωμένη απ’ό,τι
μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Και, φυσικά, είναι και οι Παντοκρατορικοί στη Χάρνταβελ...
Μετά τη διάλυση της Συμπαντικής Παντοκρατορίας,
ληστές και κακούργοι λυμαίνονται τα άγρια εδάφη της Φεηνάρκια:
απομεινάρηδες των στρατών της Παντοκράτειρας αλλά και γηγενείς που
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση. Όταν ένας έμπορος από τη
Χόλκεραλ, ο Καντάρφιλ, δέχεται επίθεση από τους ληστές της Σαρντίκα-Νοθ,
μια ομάδα μισθοφόρων έρχεται απρόσμενα προς βοήθειά του για να τρέψει
τους ληστές σε φυγή. Σύντομα όμως ο Καντάρφιλ μαθαίνει πως οι σωτήρες
του είναι κι αυτοί πρώην Παντοκρατορικοί, όπως η Σαρντίκα-Νοθ.
Ονομάζονται Ζωντανοί-Νεκροί, και αρχηγός τους είναι ο Ζαώρδιλ ο
Σκοτωμένος – ένας άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να είναι νεκρός. Δεν
έσωσαν, όμως, τον έμπορο από τη Σαρντίκα-Νοθ για να τον ληστέψουν οι
ίδιοι· αντιθέτως, τον καθοδηγούν ώστε να φτάσει, μέσω επικίνδυνων
ορεινών περασμάτων, στον προορισμό του: την πόλη της Νασόλκαθ. Εκεί, ο
Ζαώρδιλ ελπίζει να βρει περισσότερες δουλειές για τους μισθοφόρους του,
αλλά ανακαλύπτει πως οι φήμες κυκλοφορούν γρήγορα και είναι πολλοί που
ακόμα έχουν έντονο μίσος για όσους κάποτε υπηρετούσαν την Παντοκράτειρα.
Ωστόσο, υπάρχει και μια γυναίκα – πρώην Παντοκρατορική κι η ίδια – που
επιδιώκει συμμαχία, αν και σκιερή. Και ο Ηγεμόνας της Νασόλκαθ σύντομα
ετοιμάζεται για πόλεμο εναντίον ληστών, και συγκεντρώνει στρατό από
μισθοφόρους κάθε είδους…
Μια επανάσταση ξεκινά, αρχικά περιορισμένη αλλά δυνατή, και σύντομα εξαπλώνεται σαν φωτιά ανεξέλεγκτη. Μια κρυφή δύναμη τη θρέφει από τις σκιές της Πόλης. Εδραιωμένες πλουτοκρατίες καταρρέουν· οι πολιτάρχες της Ρελκάμνια ανησυχούν. Τρόμος και αναστάτωση απλώνονται γύρω από τον Ριγοπόταμο, καθώς προβλέπουν πόλεμο.
Ένας μεγάλος ηγέτης έχει εμφανιστεί και η Πόλη φαίνεται να ζητά το αντίβαρό του – έναν άνθρωπο από συνοικίες αρκετά μακρινές. Εχθρικές δυνάμεις τον θέλουν νεκρό, αλλά μυστηριώδεις συμπτώσεις έρχονται για να τον συντρέξουν. Μισθοφόροι και μαχητές κατευθύνονται προς το επίκεντρο του επικείμενου πολέμου.
Δύο Θυγατέρες της Πόλης αναζητούν ένα πολύτιμο κόσμημα που έκλεψε μια Αδελφή τους – ένα αινιγματικό κατασκεύασμα μιας αρχαίας Θυγατέρας που μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα λάθος χέρια.
Συμμορίες ξεσηκώνονται παντού, ακούγοντας το όνομα του Αλυσοδεμένου Ποιητή που έσπασε τις αλυσίδες του. Καιροσκόποι και πολεμοκάπηλοι πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Παλιά καθεστώτα γκρεμίζονται, καινούργια παίρνουν τη θέση τους – καλύτερα ή χειρότερα;
Ένας ξεχασμένος χώρος ανοίγει, ξερνώντας πανωλεθρία και δαίμονες από άλλους χρόνους, τραυματίζοντας την Πόλη και φέρνοντας θλίψη στους κατοίκους της.
Οι Νομάδες των Δρόμων ταξιδεύουν στις οδούς και τις λεωφόρους της Ατέρμονης Πολιτείας, καθοδηγούμενοι από την Κυρά τους. Βαδίζοντας, πάντοτε βαδίζοντας. Προσελκύοντας κι άλλους από τις συνοικίες που περνούν. Ένα υπέροχο, μαγευτικό ταξίδι γι’αυτούς, το οποίο τους αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερα μυστήρια της Πόλης· αλλά δεν θα αργήσει να τους βάλει και σε τρομερά προβλήματα. Θα βρεθούν ακόμα και στο έλεος αμφιλεγόμενων δυνάμεων ενώ θα θεωρούν τους εαυτούς τους, για πρώτη φορά, χαμένους μέσα στη Ρελκάμνια.
Μια εποχή μεγάλων αλλαγών, από τον Ριγοπόταμο ώς την Ανακτορική Συνοικία...
Ένας εξερευνητής από την Απολλώνια έχει χαθεί στο Πορφυρό Κενό,
ακολουθώντας τα ξεχασμένα ίχνη για κάποιο πιθανό απομεινάρι από τον Ενιαίο Κόσμο
– κάτι που και η Παντοκράτειρα πολύ πιθανόν να θέλει να πάρει στα χέρια της.
Ο Ανδρόνικος, ο Πρίγκιπας της Επανάστασης, προσπαθεί να προλάβει ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, και να ξαναβρεί τον χαμένο εξερευνητή. Στέλνει την Ιωάννα, τη Μαύρη
Δράκαινα, και τον Σέλιρ’χοκ, έναν μάγο του τάγματος των Διαλογιστών, στην Άκρη,
μια πόλη εκεί όπου το σύμπαν τελειώνει και το Πορφυρό Κενό απλώνεται, γεμάτο
Αιωρούμενες Νήσους, Ανέμους, και ανείπωτα όντα.
Στην Άκρη, η Ιωάννα και ο Σέλιρ’χοκ θα βρουν συμμάχους – έναν καπετάνιο του
Κενού, μια Ανεμοσκόπο, έναν μονόφθαλμο κυνηγημένο άντρα – και θα ταξιδέψουν στα
βάθη του Πορφυρού Κενού, σφυροκοπημένοι από Ανέμους… και με έναν από τους πιο
επικίνδυνους πράκτορες της Παντοκράτειρας στο κατόπι τους.
Ο Κάραγγελ, Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα, επιστρέφει στη μεγάλη
πόλη φέρνοντας νέα για τη γενοκτονία της Λευκής φυλής του από μια μαζική επίθεση
Μελανών. Αποζητά εκδίκηση. Αλλά στην Ελρείσβα οι αποφάσεις δεν παίρνονται μόνο
από εκείνον. Ούτε καν μόνο από τον Βασιληά. Ο Πρωτοσπαθάριος Κάραγγελ πρέπει να
συνεννοηθεί με τον Παντοκρατορικό Επόπτη Ευρύμαχο Νάλφερ, που βρίσκεται εκεί,
κυρίως, για να ελέγχει τα ορυχεία ενέργειας της περιοχής. Οι Παντοκρατορικοί
αποδεικνύονται πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Κάραγγελ στον αγώνα του για εκδίκηση
εναντίον των Μελανών, αλλά τα όπλα που φέρνουν είναι τόσο καταστροφικά που
κάνουν ακόμα και τον Πρωτοσπαθάριο να προβληματιστεί σχετικά με τις μεθόδους
τους. Και ποια μπορεί να είναι τα κίνητρά τους για τη βοήθεια που του
προσφέρουν;
Το ένα χωριό Μελανών μετά το άλλο αφανίζεται, μέσα στις καυτές ερήμους της
Αρβήντλια, καθώς η εκστρατεία των Παντοκρατορικών ταξιδεύει σαν λαίλαπα ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ο Ανδρόνικος, Πρίγκιπας της Επανάστασης, η Ιωάννα η Μαύρη
Δράκαινα, και άλλοι επαναστάτες σύντροφοί τους έρχονται προς την Αρβήντλια μέσω
μιας διαστασιακής διόδου στη Σάρντλι. Αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τίποτα για την
καταστροφή που ο Πρωτοσπαθάριος του Θρόνου της Ελρείσβα και οι Παντοκρατορικοί
σύμμαχοί του έχουν εξαπολύσει εναντίον των Μελανών φυλών. Στόχος των επαναστατών
είναι η αποκωδικοποίηση ενός μυστηριώδους μηνύματος που, αν οι υποψίες τους
είναι σωστές, θα αλλάξει τα πάντα για την Επανάσταση και για την Παντοκρατορία
σ’όλο το Γνωστό Σύμπαν...
Τα Βιβλία που Διάβασα Μέσα στο 2017 Μια ανασκόπηση
Αυτά είναι τα λογοτεχνικά βιβλία που διάβασα μέσα στον χρόνο που μας πέρασε, με κάποια λίγα σχόλια για το καθένα.
BattleAxe, Enchanter, StarMan της Sara Douglass
Γιαυτή την τριλογία έχω γράψει ολόκληρη
βιβλιοκριτική, οπότε δεν υπάρχει τίποτ άλλο για να πω εδώ. Σε γενικές γραμμές, η ιστορία μού άρεσε περισσότερο έως τα μέσα του δεύτερου βιβλίου. Από κει και πέρα άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον της καθώς η πλοκή γινόταν ολοένα και πιο προβλέψιμη και οι ήρωες ολοένα και πιο θαυματουργοί χωρίς τίποτα να μπορεί να τους σταματήσει.
The Last Days of New Paris του China Miéville
Μια νουβέλα εναλλακτικής πραγματικότητας, σε ένα Παρίσι μεταμορφωμένο από τα οράματα των σουρεαλιστών. Οι κακοί είναι οι Ναζί, σε μια τελείως παράξενη και ευφάνταστη ιστορία που θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερη.
Bladesman of Antares, Avenger of Antares, Armada of Antares του Alan Burt Akers
Έχω
γράψει παλιότερα για τα πέντε πρώτα βιβλία αυτής της πελώριας σειράς. Έχουν πολλά αρνητικά αλλά και κάποια αξιοσημείωτα θετικά στοιχεία που με κράτησαν. Στα επόμενα βιβλία, τα αρνητικά στοιχεία μειώνονται αισθητά, σχεδόν εξαφανίζονται, και τα θετικά αυξάνονται. Ακόμα αισθάνομαι κολλημένος, και σκοπεύω να συνεχίσω να διαβάζω τις περιπέτειες του Dray Prescot στον Kregen.
The Final Program του Michael Moorcock
Επιτέλους κατάφερα να βρω αυτό το βιβλίο το οποίο ήθελα από καιρό να διαβάσω. Είναι σουρεαλιστικό και παράξενο, όπως περίμενα. Το πρώτο μέρος είναι σαν μια κλασική περιπέτεια του Michael Moorcock, αλλά αισθητά διαφορετική από οτιδήποτε το στερεοτυπικό όσον αφορά το σκηνικό. Για την πλοκή, ωστόσο, δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο· είναι αρκετά στερεοτυπική. Από το δεύτερο μέρος του βιβλίου και μετά, τα πράγματα αλλάζουν τελείως. Βασικά, το πρώτο μέρος θα μπορούσες να πεις ότι ολοκληρώνει μια ιστορία. Αλλά η ιστορία συνεχίζεται, και από κει και πέρα γίνεται ακόμα πιο παράξενη και απρόβλεπτη. Το φινάλε μοιάζει με πολλά του Moorcock τα οποία είναι απότομα, κοφτά. Συνήθως δεν μου πολυαρέσουν. Αυτό εδώ μού άρεσε. Ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ιστορίας. Και είναι τελείως τρελό.
A Cure for Cancer του Michael Moorcock
Αυτή είναι η δεύτερη ιστορία με τον Jerry Cornelius, τον πρωταγωνιστή του
The Final Program. Το βιβλίο είναι τόσο σουρεαλιστικό που, για εμένα τουλάχιστον, χάνει το νόημά του. Συνεχώς κάνει αναφορές σε διάφορα γεγονότα και καταστάσεις της εποχής που γράφτηκε, με τρόπο που είναι σαν πολιτικός σχολιασμός ορισμένες φορές. Και η πλοκή δεν είναι καλή, ούτε καν υπό την έννοια του πρωτοποριακού. Ένας ήρωας που περιφέρεται και συναντά διάφορα πράγματα από δω κι από κει, με κακούς να πετάγονται όπου θα φαινόταν πιο δραματικό. Προς το τέλος αρχίζει να έχει περισσότερο ενδιαφέρον, όμως δεν ήταν και κάτι που να με κάνει να αλλάξω γνώμη για το βιβλίο ως σύνολο. Το
A Cure for Cancer με έκανε να χάσω τον ενθουσιασμένο μου για να διαβάσω και τα υπόλοιπα με τον Jerry Cornelius, οπότε άφησα αυτή τη σειρά εκεί. Προς το παρόν.
The Ginger Star, The Hounds of Skaith, The Reavers of Skaith της Leigh Brackett
Έχω γράψει
βιβλιοκριτική γιαυτά τα βιβλία. Ήταν αρκετά καλά αλλά όχι και τόσο καλά όσο είχα ακούσει. Και κυρίως φταίει το μέγεθος. Ήταν πολύ μικρά για να μπορούν να αναπτύξουν επαρκώς το θέμα τους πράγμα που πιθανώς να οφείλεται στην εποχή που γράφτηκαν.
Waking the Moon της Elizabeth Hand
Αυτό το βιβλίο έχει ως θεματολογία της λατρείες του φεγγαριού, με το φεγγάρι ως μητέρα-θεά αλλά και ως εκδικήτρια-φόνισσα. Είναι μια πιο σκοτεινή και διεστραμμένη άποψη σχετικά με αυτές τις θρησκείες/φιλοσοφίες. Πρόκειται για μια ατμοσφαιρική ιστορία, γραμμένη με χειμαρρώδη, ζωντανό τρόπο. Ωστόσο, αν είσαι Έλληνας, κάποια πράγματα που αναφέρει σου μοιάζουν λάθος. (Για παράδειγμα, ότι «Θήρα» το νησί, η Σαντορίνη σημαίνει «φόβος»!) Αυτό όμως δεν έχει μεγάλη σημασία. Ως φανταστική ιστορία, το βιβλίο δεν είναι κακό. Το τέλος, παρότι κι αυτό όχι άσχημο, δεν είναι και τόσο αληθοφανές έτσι όπως παρουσιάζεται. Βέβαια, η βασική ηρωίδα είναι λογικό να πρέπει να κάνει κάτι σημαντικό στο φινάλε. Είναι λογικό από
αφηγηματικής άποψης. Όμως δεν είναι λογικό σύμφωνα με τα δεδομένα της ιστορίας. Αφού υπήρχαν πιο ισχυροί και έμπειροι μάγοι για να αναλάβουν την υπόθεση, ποιος ο λόγος να στείλουν αυτήν, η οποία δεν είχε καμιά εμπειρία και ελάχιστη δύναμη; Δεν δίνεται ποτέ ικανοποιητική απάντηση. Είναι ένα από εκείνα τα κλασικά περιστατικά στη φανταστική λογοτεχνία όπου ο Μεγάλος Μάγος έρχεται μπροστά στον Πρωταγωνιστή και του λέει πως πρέπει να πάει
εκεί και να κάνει αυτό, χωρίς πολλές φορές καμιά λογική εξήγηση γιατί ο ίδιος ο Μεγάλος Μάγος δεν πάει
εκεί για να κάνει αυτό.
The Wyverns Spur των Kate Novak & Jeff Grubb
Το Wyverns Spur είναι συνέχεια του Azure Bonds, το οποίο είχα
διαβάσει παλιότερα. Είναι ένα βιβλίο Dungeons & Dragons και περιλαμβάνει όλες τις ανοησίες του D&D, από θεραπευτικά φίλτρα που στιγμιαία εξαφανίζουν τραύματα μέχρι ζόμπι που βγαίνουν μέσα από ποταμούς, δρυΐδες που γίνονται αρκούδες, και μάγους που πετάνε. Ωστόσο, έχει κάποια θετικά στοιχεία. Πρώτον, η πλοκή είναι έξυπνα μπλεγμένη. Δεύτερον, το βιβλίο δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά· ώρες-ώρες, είναι σχεδόν κωμικό, και έχει όντως πλάκα. Δημιουργεί ένα κλίμα που σε κάνει να συμπαθήσεις τους χαρακτήρες και να θέλεις συνεχώς να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Μου άρεσε.
Song of the Saurials των Kate Novak & Jeff Grubb
Αυτό το βιβλίο ακολουθεί το Wyverns Spur, αλλά δεν είναι και ακριβώς άμεση συνέχειά του, όπως και το
Wyverns Spur δεν είναι άμεση συνέχεια του Azure Bonds. Βασικά, το
Song of the Saurials είναι περισσότερο άμεση συνέχεια του Azure Bonds, θα μπορούσες να πεις, παρά του
Wyverns Spur. Ωστόσο, και τα τρία βιβλία αναμφίβολα συνδέονται αφηγηματικά. Το
Song of the Saurials μού άρεσε λιγότερο από τα άλλα δύο. Δεν έχει την ελαφριά διάθεση του
Wyverns Spur· δεν θα ταίριαζε κάτι τέτοιο, εξάλλου. Και, παρότι η πλοκή του είναι αρκετά έξυπνη, δεν είναι τόσο καλή όσο στο
Wyverns Spur. Επίσης, παρότι ευφάνταστο, δεν σου δίνει την ίδια αίσθηση σουρεαλιστικής παραξενοσύνης που σου δίνει το
Azure Bonds. Αν έχεις διαβάσει τα δύο προηγούμενα, βέβαια, σίγουρα αξίζει να διαβάσεις και το
Song of the Saurials, απλά και μόνο για να δεις τι γίνεται στο τέλος της Finders Stone Trilogy. Δεν είναι άσχημο για βιβλίο D&D, αλλά ούτε και τόσο καλό όσο τα άλλα δύο. Και η όλη τριλογία είναι γραμμένη έτσι που η μαγεία του Dungeons & Dragons βγάζει κάποιο νόημα και δεν φαίνεται τυχαία πράγμα που δεν συμβαίνει σε κάθε βιβλίο που είναι γραμμένο σαυτούς τους φανταστικούς κόσμους.
Desolation Road του Ian McDonald
Δεν μπορώ να πω και πολλά για το Desolation Road γιατί δεν
υπάρχουν και πολλά για να πω. Είναι απλά υπέροχο. Πολυσύνθετο, έξυπνο, σουρεαλιστικό, μαγικό. Παρότι επιστημονική φαντασία, δεν σνομπάρει το παράδοξο, το ανεξήγητο, το παράλογο· αντιθέτως, τα εκθειάζει. Μέσα στο βιβλίο μπορείς να συναντήσεις από έναν εξωφρενικό παίχτη μπιλιάρδου που αντιμετωπίζει τον Διάβολο μέχρι έναν ερημίτη που σκοτώνει (κυριολεκτικά) με την ειρωνεία του. Επίσης: παράδοξα χωροχρονικά φαινόμενα, επαναστάτες, επιστήμονες, μητέρες και πατέρες, τραγουδιστές από το Διάστημα, ιέρειες των μηχανών, ζωντανές μηχανές, ανθρώπους με ειδικές ικανότητες. Γραμμένα όλα με τρόπο που νομίζεις ότι βγήκε από όνειρο.
Nights of Villjamur του Mark Charan Newton
Το Nights of Villjamur προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό στο κουρασμένο είδος της επικής φαντασίας, και τα καταφέρνει, αλλά εν μέρει μόνο. Παρότι έχει αρκετά μη συνηθισμένα στοιχεία, έχει επίσης πολλά που είναι τελείως συνηθισμένα πλέον όπως, για παράδειγμα, ότι πλησιάζει ένας μεγάλος παγετός («χειμών γαρ εγγύς» πάλι
πάλι! γαμώτο...). Προσπαθεί να κάνει ρεαλιστικούς χαρακτήρες, αλλά αυτή η προσπάθεια είναι κυρίως επικεντρωμένη γύρω από τα κοινωνικά προβλήματα. Το βιβλίο αναφέρεται σε
πολλά κοινωνικά προβλήματα, και είναι όλα, κατά βάση, σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι ταιριάζουν σέναν αρχαϊκό κόσμο όπως αυτόν του
Nights of Villjamur. Παρόμοια τάση του συγγραφέα είχα προσέξει και σάλλο βιβλίο του που είχα
διαβάσει παλιότερα. Εκεί αυτή η τάση ήταν πιο έντονη· εδώ είναι λιγότερο έντονη. Αλλά, κάπου-κάπου, αναρωτιέμαι: Αφού θέλει να γράψει βιβλίο για σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, γιατί γράφει επική φαντασία, γαμώτο; Κάτι δεν ταιριάζει εδώ... Ωστόσο, η πλοκή του βιβλίου δεν είναι στερεοτυπική· κάνει διάφορες διακυμάνσεις. Αλλά είχα πάντα την αίσθηση ότι, γενικά, λείπει μια κάποια απαραίτητη ένταση, ένα κάποιο πάθος. Ο τρόπος γραφής, σε ορισμένες στιγμές, μου φαινόταν σχεδόν αδιάφορος. Το τέλος, όμως, είναι αξιοσημείωτα heavy metal· νομίζεις ότι βγήκε κατευθείαν από κάτι παλιές ταινίες ηρωικής φαντασίας. Και το λέω αυτό ως
θετικό σχόλιο. Ωστόσο, ακόμα και στο τέλος είχα την αίσθηση ότι λείπει εκείνο το απαραίτητο πάθος, η απαραίτητη ένταση, που θα σε κάνει να ενδιαφερθείς πραγματικά. Η μαγεία, επίσης, έτσι όπως παρουσιάζεται στο
Nights of Villjamur, αξίζει κάποιο σχολιασμό, αλλά δεν θα τον κάνω εδώ, γιατί έχω υπόψη μου να γράψω κριτική γιαυτά τα βιβλία όταν τελειώσω.
City of Ruin του Mark Charan Newton
Αυτό είναι η συνέχεια του Nights of Villjamur. Τα ίδια πράγματα ισχύουν κι εδώ, πάνω-κάτω. Και κάποιες κοινωνικές θεματολογίες μπορείς να πεις ότι είναι
ακόμα πιο αισθητές, με ακόμα πιο σύγχρονες νοοτροπίες για τη ζωή. Η πλοκή όμως είναι καλύτερη,
πολύ καλύτερη, ειδικά από τη μέση και μετά. Η μαγεία γίνεται πιο παράξενη από,τι στο
Nights of Villjamur, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μού έδινε την αίσθηση από μηχανής θεού. Βασίζεται κυρίως σε αρχαία αντικείμενα υποτιθέμενη παλιά τεχνολογία που μοιάζει με μαγεία. Και, όποτε χρειάζεται να γίνει κάτι, πάντα υπάρχει η κατάλληλη «μαγική» συσκευή εκεί κοντά, όλως τυχαίως. Δεν νομίζω ότι, μέχρι στιγμής, έχω διαβάσει να τυχαίνει να έχουν εύκαιρη κάποια συσκευή που
δεν είναι απόλυτα χρήσιμη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χαρακτήρες... Παρόλ αυτά, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο συγγραφέας έχει συμπεριλάβει αρκετά στοιχεία που κάποιος θα θεωρούσε τελείως τρελό να τα βάλεις σε μια ιστορία επικής φαντασίας, και μόνο γιαυτό η ανάγνωση αξίζει τον κόπο. Αλλά, γαμώτο, έπρεπε οπωσδήποτε να βάλει και βαμπίρ; πράγμα που
δεν είναι ασυνήθιστο για τη φανταστική λογοτεχνία. Σιχαίνομαι τα βαμπίρ, ειδικά όπως έχουν διαμορφωθεί στις σύγχρονες ιστορίες. Έχουν καταντήσει ό,τι πιο κλισέ μπορείς να διανοηθείς. Ωστόσο, θα συνεχίσω και στα επόμενα δύο βιβλία αυτής της σειράς. Έχω την περιέργεια να δω τι είναι ως σύνολο. Είμαι διχασμένος σχετικά με το αν μου αρέσει ή όχι.
Hello America του J.G. Ballard
Χαρακτηριστικό βιβλίο για τον Ballard, ίσως. Σε μια εναλλακτική πραγματικότητα, η Αμερική έχει καταστραφεί, και κάποιοι εξερευνητές από την Ευρώπη πλέουν εκεί για να ερευνήσουν. Ολόκληρη η ήπειρος μοιάζει εγκαταλειμμένη, αρχικά, και είναι γεμάτη ερείπια του προηγούμενη πολιτισμού. Ο συγγραφέας έχει τη χαρά να μας περιγράφει ατελείωτους άδειους χώρους σουρεαλιστικού μεγαλείου κάτι που φαίνεται πως αρέσει πολύ στον Ballard. Οι χαρακτήρες, επίσης, δεν είναι άσχημοι, αν και όλοι προς το μουντό και μελαγχολικό. Υπάρχει πάντα κάτι το καταπιεστικό στους χαρακτήρες του, νομίζω, ακόμα κι όταν θέλει να τους κάνει πιο ευχάριστους. Από τη μέση του βιβλίου και μετά συναντάμε και τον αναμενόμενο τρελό επιστήμονα που κρύβεται πίσω από όλα, καθώς κι έναν άλλο τρελό επιστήμονα που είναι αμφιλεγόμενη φιγούρα. Και μη μου πείτε πως αυτό είναι spoiler· στα βιβλία του Ballard πάντα κρύβεται κάποιος τρελός επιστήμονας πίσω από όλα. Ακόμα και στο
High Rise υπάρχει ένας αν όχι τελείως παράφρων εκκεντρικός αρχιτέκτονας με μεγαλειώδη σχέδια. Είναι ένα μοτίβο που κάποτε συναντούσαμε αρκετά συχνά στην επιστημονική φαντασία αλλά και στις περιπετειώδεις ιστορίες βλέπε, για παράδειγμα, James Bond. Τρελοί επιστήμονες πάντα κρύβονταν πίσω από μεγάλα διαβολικά σχέδια. Πάντα. Προσωπικά, με απωθεί ως ιδέα. Μου φαίνεται πλέον μπανάλ. Το
Hello America, ωστόσο, ήταν αρκετά καλό, αν και από ένα σημείο και μετά νομίζω πως με κούρασε κάπως.
The Warriors του Sol Yurick
Αυτό είναι το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί η ομώνυμη καλτ ταινία. Όμως δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση με την ταινία. Κυρίως στην αρχή μοιάζουν. Από κει και πέρα, είναι τελείως διαφορετικό. Εκτός των άλλων, οι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι όλοι μαύροι, ενώ στην ταινία, αν θυμάμαι καλά, μόνο ένας είναι μαύρος. Το
The Warriors είναι βασισμένο σε αληθινές συμμορίες που υπήρχαν κάποτε στη Νέα Υόρκη· δεν πρόκειται για φανταστικές ομάδες. Ο συγγραφέας είχε ασχοληθεί με τέτοια άτομα ως κοινωνικός λειτουργός. Ο επίλογος του βιβλίου ένα σύντομο δοκίμιο του Sol Yurick έχει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς αναφέρεται στη συγκεκριμένη περίοδο της Νέας Υόρκης και γράφει και κάποιες άλλες σκέψεις του Yurick για τη ζωή, την κοινωνία, τη λογοτεχνία, και την ταινία. Το ίδιο το βιβλίο είναι αρκετά καλό. Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες του είναι, αναμενόμενα, ρεαλιστικοί· ίσως πιο ρεαλιστικοί από,τι θα ήθελες. Από τη μέση και μετά, διαβάζεται περισσότερο σαν ψυχογράφημα παρά σαν περιπέτεια. Και, γενικά, περιλαμβάνει σκηνές που πολλούς θα τους σοκάρουν όπως με βιασμούς και χυδαιότητες.
The Great Book of Amber του Roger Zelazny
Επιτέλους, ύστερα από τόσα χρόνια, αποφάσισα να ξαναδιαβάσω το Amber! Το
Great Book περιλαμβάνει και τις δύο πενταλογίες. Έχω ήδη τελειώσει την πρώτη και είμαι στη δεύτερη. Και αισθάνομαι σαν να το διαβάζω για πρώτη φορά. Είναι το ίδιο καλό όπως και τότε. Είναι, βασικά,
πιο καλό ακόμα· γιατί τώρα μπορώ να το εκτιμήσω περισσότερο (ύστερα από αρκετές σαβούρες που έχω διαβάσει στη ζωή μου) και να παρατηρήσω και πράγματα που, όταν ήμουν γύρω στα 20, δεν είχα παρατηρήσει ή ίσως τώρα να μην τα θυμάμαι. Πολύ δύσκολα θα έβρισκα να πω αρνητικά πράγματα για το Amber, αν και κάποιες λεπτομέρειες έρχονται στο μυαλό μου. Πρόκειται όμως για
λεπτομέρειες. Η πλοκή είναι καταπληκτικά μπερδεμένη· πάνω που νομίζεις ότι έχεις καταλάβει τι συμβαίνει, κάτι καινούργιο παρουσιάζεται ναι, ακόμα κι όταν το έχεις ξαναδιαβάσει παλιότερα, πάλι το αισθάνεσαι αυτό. Οι χαρακτήρες είναι υπερβατικοί και συγχρόνως ανθρώπινοι. Η μαγεία δεν είναι ακόμα ένα «μαγικό σύστημα» μηχανιστικής λογικής, αλλά είναι πραγματικά μαγική: δυνάμεις που διατρέχουν τον κόσμο. Βασισμένα όλα, ουσιαστικά, σε σουρεαλιστική λογική, σε παιχνίδια της αντίληψης και στο πώς καταλαβαίνεις την πραγματικότητα. Ένα εύπλαστο πράγμα που ποτέ δεν το βαριέσαι. Νομίζω πως ίσως να γράψω, επιτέλους, κανονική βιβλιοκριτική για το Amber όταν τελειώσω και τη δεύτερη πενταλογία.