Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
6 / 2020

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (46)

Μυρμηγκοφάγος ή άνθρωπος; Εσύ αποφασίζεις.

Δράκος εναντίον κόμπρας

Δείτε αυτό το βίντεο. Είναι καταπληκτικό, αν και η ποιότητα είναι, ομολογουμένως, οικτρή.

Ο δράκος του Κόμοντο δεν μασάει τίποτα – εκτός από κόμπρες.

Μου θυμίζει κάτι παλιές ταινίες αυτό το βίντεο, στις οποίες, για να φτιάξουν γιγάντια τέρατα, μεγέθυναν φίδια και άλλα ζώα και τα έβαζαν να φαίνεται σαν να αντιμετωπίζουν τους ήρωες. Θυμάμαι, μάλιστα, μια τελείως τραγελαφική κατάσταση σε μια ταινία όπου είχαν μεγεθύνει μια χελώνα, την είχαν κάνει ΠΕΛΩΡΙΑ, και υποτίθεται πως ήταν κάποιο μυθικό τέρας που οι ήρωες πολεμούσαν. Αλλά φαινόταν ότι ήταν απλά μια συνηθισμένη, άκακη χελώνα. Ήταν αστείο. Αλλά είχε τη γοητεία του. Νομίζω ότι ήταν μία από εκείνες τις παλιές ταινίες με τον Ηρακλή, όπου ο Ηρακλής είχε φτάσει μέχρι και στο Διάστημα και είχε αντιμετωπίσει μηχανικά έντομα.

Κακοί αέρηδες

Πριν από κανένα χρόνο, αν θυμάμαι καλά, είχα γράψει ένα post εδώ για τις ανεμογεννήτριες (που τώρα βαριέμαι να ψάξω να βρω το link). Και εκεί έλεγα ότι μου φαίνεται περίεργο που κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι ανεμογεννήτριες, αντί να εξυπηρετούν το περιβάλλον και τον άνθρωπο, τα βλάπτουν και τα δύο. Γενικά, νόμιζα ότι αιολική ενέργεια σημαίνει φτηνή ενέργεια πολύ καλύτερη από του πετρελαίου. Ή, σε τελική ανάλυση, ακόμα κι αν έχει κάποια μειονεκτήματα, είναι δυνατόν να είναι χειρότερα από του πετρελαίου;

Επίσης, θυμάμαι πως είχα γράψει ότι το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά δεν μπορείς να τα ελέγξεις μόνος σου, οπότε και δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι η αλήθεια ή αν κάποια πράγματα λέγονται για διάφορες σκοπιμότητες.

Πρόσφατα, όμως, ανακάλυψα το ακόλουθο βίντεο το οποίο προτείνω όλοι να δείτε, γιατί θεωρώ ότι είναι σημαντικό.

Ίσως [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (45)

Ακόμα ένα όμορφο γκράφιτι που μοιάζει να βγήκε από ψυχεδελικό όνειρο.

Και περιμένουμε τον κορονοϊό να δαγκώσει

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που έληξαν τα περιοριστικά μέτρα του απόλυτου παραλογισμού – δηλαδή, να είναι κλειστά τα πάντα και οι πάντες στις κορονότρυπές τους – και δίνεται η εντύπωση ότι η κοινωνία έχει αρχίσει να επιστρέφει σε μια κάποια κανονικότητα. Ο κόσμος κυκλοφορεί, τα μαγαζιά κινούνται. Κατά πόσο όλη αυτή η κίνηση είναι στα επίπεδα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν «φυσιολογικά», μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Νομίζω, πάντως, ότι είναι λίγο πιο κάτω από αυτό το επίπεδο.

Και η απειλή του κορονοϊού συνεχίζει να κρέμεται πάνω απ’τα κεφάλια μας σαν τσεκούρι. Η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε μια απειλητική στασιμότητα.

Βλέπεις τώρα κάτι... περίεργα πράγματα κυκλοφορώντας στους δρόμους της Αθήνας, όπως ανθρώπους να συνωστίζονται σε προποτζίδικο χωρίς κανείς να φορά μάσκα (ενώ μπορείς να υποθέσεις [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (44)

Κι άλλες μηχανές στους τοίχους...

Λέξεις για καλαμπόκια

Κάποιος στο Twitter μού έγραψε μια απάντηση για το προηγούμενο άρθρο σχετικά με το σκαστό καλαμπόκι/ποπ-κορν. Βασικά, μοιράστηκε έναν σύνδεσμο από τη Wikipedia – αυτόν εδώ – όπου αναφέρονται διάφορες ελληνικές ονομασίες για το ποπ-κορν· και μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον για να το παραθέσω.

Το πρόβλημα, όμως, είναι πως όλες αυτές οι λέξεις είναι ιδιωματικές. Επιπλέον, λέξεις όπως παπαρλοπλαπούτσια μπορεί να έχουν πλάκα, ομολογουμένως, αλλά δεν είναι εύηχες. Κι αν τις θέλεις για χρήση μέσα σε φανταστικό σκηνικό, είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Εκεί δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ιδιωματικές λέξεις που ισχύουν σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας. Ή πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάτι που μοιάζει πιο ουδέτερο, ή, αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις ιδιωματική λέξη, συνήθως είναι καλύτερα να σκεφτείς κάτι δικό σου. Θα μπορούσες [...]

Σκαστό καλαμπόκι

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

 

Έχεις παρατηρήσει ότι δεν έχουμε καμία ελληνική ορολογία για το pop-corn; Τουλάχιστον, εγώ, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα τίποτα σε κανένα λεξικό.

Χρησιμοποιούμε, επομένως, τη λέξη όπως είναι – ποπ-κορν, ή ποπ κορν. Αλλά δεν είναι ελληνική λέξη. Ούτε είναι από εκείνες τις λέξεις που, αν και ξένες, έχουν ενταχθεί πλέον τόσο πολύ μέσα στη γλώσσα μας που μπορούν να θεωρηθούν ως ελληνικές: όπως το καζίνο ή το γκαράζ.

Έγραφα, λοιπόν, μια ιστορία στο Θρυμματισμένο Σύμπαν πριν από κάποιο καιρό (την οποία δεν έχω δημοσιεύσει ακόμα – εντάσσεται στον δεύτερο κύκλο) και οι χαρακτήρες μου είχαν βρεθεί σ’ένα μέρος όπου μπορούσαν, και ήθελαν, να φάνε ποπ-κορν. Αλλά δεν μου φαινόταν σωστό να γράψω ποπ-κορν. Τα πάντα σ’έναν φανταστικό κόσμο υποτίθεται πως είναι μετάφραση, γιατί [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (43)

Βοθροδαίμων. Αυτό το αξιαγάπητο ον, όπως φαίνεται από τη φωτογραφία, πάει και τρώει βόθρους μέσα στις πόλεις, κάνοντάς τους να εξαφανίζονται, με αξιοσημείωτες υγειονομικές συνέπειες για τους κατοίκους.

Εισβολή της πραγματικότητας

Γενικά, δεν θέλω να μπλέκω τη λογοτεχνία με την πραγματικότητα· προτιμώ να τα κρατάω χωριστά, το καθένα στην περιοχή του. Μου μοιάζει με άγος το να τα μπλέκεις. Θέλω να πω: είναι χυδαίο, δεν είναι; Εις βάρος της λογοτεχνίας κυρίως. Είναι σαν μόλυνση.

Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που αυτό έρχεται τελείως φυσικά και δεν μπορείς να το αποφύγεις· ή δεν θέλεις επειδή είναι κάτι που αισθάνεσαι ότι ταιριάζει. Και δεν μιλάω μόνο για όταν η πραγματικότητα εισβάλει στη λογοτεχνία (με κάποια ιδέα, συνήθως) αλλά κι όταν η λογοτεχνία εισβάλει στην πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, ένας χαρακτήρας που έγραφα πάντα έστριβε τα τσιγάρα του (είναι ο Ζαώδριλ ο Σκοτωμένος από το Απομεινάρηδες και Ζωντανοί Νεκροί αν αναρωτιέστε), και σκέφτηκα Μήπως έχει δίκιο τελικά; Μέχρι τότε δεν κάπνιζα στριφτό τσιγάρο. Το δοκίμασα, [...]

 

Επίσης . . .

Πώς Πλάθονται οι Κόσμοι οι Φανταστικοί


Μέθοδοι δημιουργίας

Πολλοί αναρωτιούνται πώς οι συγγραφείς φαντασίας φτιάχνουν φανταστικούς κόσμους γεμάτους περιοχές, παράξενα ονόματα, και ένα σωρό ιδιομορφίες σε σχέση με τον δικό μας κόσμο. Κάποιοι, πάλι, που σκέφτονται να γράψουν φανταστική λογοτεχνία διστάζουν γιατί δεν νομίζουν ότι θα κατάφερναν να φτιάξουν τόσο μεγάλους και πολύπλοκους φανταστικούς κόσμους.

Και υπάρχει και το παράδειγμα του Τολκιν, ο οποίος είχε φτιάξει έναν κόσμο με αρκετά πολύπλοκη μυθολογία και ακόμα και δικές του γλώσσες οι οποίες είναι, πραγματικά, σαν κανονικές γλώσσες. Ορισμένοι επίδοξοι συγγραφείς τρομάζουν από αυτό. Σκέφτονται: Μα πώς να το κάνεις;

Υπάρχει, όμως, και το αντίθετο ρεύμα (όπως ο Michael Moorcock), που ισχυρίζεται ότι δεν χρειάζεται ο φανταστικός κόσμος να είναι πολύπλοκος, ούτε καν λεπτομερειακός: μάλιστα, αυτό είναι κακό. Αλλά ακόμα κι αυτοί οι συγγραφείς πλάθουν διάφορα παράξενα φανταστικά σκηνικά, παρά τα όσα λένε. Απλώς δεν τους ενδιαφέρει να τα καταγράψουν σαν ιστορικά δεδομένα ή σαν να γράφουν τον Οδηγό του Φανταστικού Κόσμου. Για παράδειγμα, ο κόσμος του Elric, του γνωστού ήρωα του Moorcock, είναι αρκετά ευφάνταστος, παρότι ο Moorcock δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με λεπτομέρειες και συστηματική καταγραφή. Όταν βλέπει κάποιος τον κόσμο του Elric – ειδικά κάποιους που δεν ασχολείται με τη φανταστική λογοτεχνία και πολύ – μπορεί να σκεφτεί ότι είναι δύσκολο να επινοήσεις έναν τέτοιο κόσμο, ή μπορεί να απορήσει πώς είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να σκεφτεί όλα αυτά τα πράγματα.

Ουσιαστικά, όμως, δεν είναι και τόσο δύσκολο να φτιάξεις όσους φανταστικούς κόσμους θέλεις, αρκεί, βέβαια, να έχεις κάποια φαντασία και δημιουργική διάθεση.

Υπάρχουν δύο τρόποι, κι ένας τρίτος, για να φτιάχνεις φανταστικούς κόσμους – φανταστικά σκηνικά, εν γένει. Ο πρώτος τρόπος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Πάνω Προς τα Κάτω. Ο δεύτερος είναι αυτός που θα μπορούσαμε να πούμε Από Κάτω Προς τα Πάνω. Και ο τρίτος είναι κάτι ανάμεσα στους δύο προαναφερθέντες, και μπορεί να γέρνει λίγο περισσότερο προς τον έναν ή προς τον άλλο.

[Συνέχισε να διαβάζεις]

 

Επιλογές Μαΐου (1/5)


Ζωγραφική φαντασίας | Αρχαία σχέδια στο Περού που απεικονίζουν ψυχεδελικούς χορούς | Μια περγαμηνή του 19ου αιώνα με όλη την ιστορία του κόσμου | Οι 6 αγαπημένοι σουρεαλιστικοί πίνακες του JG Ballard | Ο άνθρωπος που σκότωσε την αναζήτηση του Google | Ψευδο-Βοκάκιος, εβραϊκό pulp fiction, και ο άνθρωπος που ξεπατίκωσε τον Joyce | Η τέχνη της Anna Mond | Ευρωπαϊκός γοτθικός κινηματογράφος | Το Jetpack του James Bond στην ταινία Thunderball | Τα μυστικά των δωματίων απόδρασης (escape rooms) | Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi) | Η Μάχη του Clontarf | Συνέντευξη με τον Michael Moorcock | Τα τενεκεδένια ρομπότ στις ταινίες και στον κινηματογράφο | Συνέντευξη με τη Julie Bell | Μια υπεράσπιση του Deathstalker

 

Lud-in-the-Mist, της Hope Mirrlees


Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, είχα πια καταλάβει γιατί θεωρείται κλασικό και καλτ. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Έχει μια διαχρονική ιδιαιτερότητα, και μια γενική παραδοξότητα που γαργαλά τη φαντασία.