Σκιώδη Παραλειπόμενα

του
Κώστα Βουλαζέρη

Αρχείο | RSS Feed

Αναζήτηση Μυστηριακές ΟντότητεςΠαλιά Ελληνικά Εξώφυλλα

Τυχαία

Μια στιγμή...
3 / 2023

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (171)

Μεταμορφικά αστικά τελώνια των τοίχων;

Ο παλιός Willow

Τελικά, ο παλιός είναι όντως καλός.

Έχοντας δει τη σειρά, μου κίνησε το ενδιαφέρον να δω και την παλιά ταινία Willow, την οποία, όπως είχα πει, δεν θυμόμουν σχεδόν καθόλου. Αλλά τώρα, καθώς την έβλεπα, ξαφνικές αναμνήσεις έρχονταν στο μυαλό μου μέσα από τις σκηνές και τους διαλόγους της, σαν deja vu – χμμ... κάπου το έχω ξαναδεί αυτό! Και μου άρεσε η αίσθηση. Σαν κάτι που είναι θαμμένο στη μνήμη σου, νομίζεις ότι το έχεις ξεχάσει τελείως, αλλά τελικά, για φαντάσου, κάπου υπάρχει.

Επίσης, μου άρεσε και η ταινία. Βασικά, έπαθα την πλάκα μου. Δεν ήταν αυτό που πίστευα. Κατά πρώτον, νομίζω ότι – για κάποιο λόγο – παλιά δεν μου άρεσε. (Ήμουν, άραγε, πολύ μικρός τότε για να την εκτιμήσω;) Κατά δεύτερον, μου είχε μείνει η εντύπωση ότι η ταινία ήταν καραγκιόζικη. Αλλά δεν ήταν. Απλώς ήταν παραμυθένια.

Και ήταν πολύ πιο σοβαρή [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (170)

Oh shit... Τι έπαθε αυτός ο τύπος;

Ολοκληρωμένες εξωφρενικότητες

Αυτό τον καιρό διαβάζω το Complete Cosmicomics του Italo Calvino, και έχω ήδη διαβάσει πάνω από το μισό, και παραπάνω από μία φορά ήμουν έτοιμος να το παρατήσω. Αλλά συνεχίζω. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Από περιέργεια, μάλλον. Ή ίσως να με έχει μαγέψει.

Αυτό το βιβλίο ή είναι ηλίθιο ή είναι τόσο έξυπνο που δεν καταλαβαίνεις τι γράφει και, άρα, το αποτέλεσμα είναι πάλι το ίδιο.

(Μάλλον, το δεύτερο συμβαίνει.)

Ο συγγραφέας προσπαθεί να περιγράψει με σουρεαλιστικό, μαγικορεαλιστικό τρόπο καταστάσεις σχετικές με τη δημιουργία του κόσμου, βασισμένες σε θεωρίες της mainstream επιστήμης αλλά και κάποιες που δεν είναι και τόσο mainstream.

Σίγουρα έχει ενδιαφέρον: δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχει ενδιαφέρον. Και δυο, τρεις ιστορίες ώς τώρα ήταν όντως καλές – δηλαδή, έβγαζαν νόημα ως ιστορίες, παρότι συγχρόνως ήταν σαν αλληγορικές αφηγήσεις [...]

Μαμιέται ο Brandon Sanderson

Δεν έχω ποτέ διαβάσει βιβλίο του Brandon Sanderson. Ίσως να είναι καλά, δεν ξέρω. Από μια ματιά που έχω ρίξει, μου φαίνονται ίσως καλύτερα από Χάλι Πλόπερ αλλά κατά βάση τσιχλόφουσκα-fantasy. Όμως, όπως είπα, δεν τα έχω διαβάσει: ίσως και να κάνω λάθος.

Επιπλέον, για κάποιο λόγο, δεν με εμπνέουν να τα διαβάσω. Ίσως να φταίει και το πόσο ξεδιάντροπα προωθημένος φαίνεται να είναι ο συγγραφέας. Φτάνει να ρίξεις μια ματιά στο βιογραφικό του στη Wikipedia και με λίγη φαντασία μπορείς να καταλάβεις πώς (ίσως και γιατί) έχει προωθηθεί τόσο. Μου μοιάζει «του συστήματος». Αυτούς που είναι μέσα στους σωστούς «κύκλους» (για κάποιο λόγο) και έχουν τους σωστούς γνωστούς και τους σωστούς φίλους (για κάποιο λόγο) οι οποίοι τυχαίνει (όλως τυχαίως) να έχουν και μια κάποια επιρροή στα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Αλλά, εντάξει, το τελευταίο [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (169)

Ξέφυγαν οι εξωγήινοι

Πηγάδι χωρίς πάτο

Σε μια περιοχή όπου περνάω, μια τράπεζα έκλεισε και στη θέση της άνοιξε, τελικά, ένα κατάστημα οικιακών ειδών, από αυτά που τα πουλάνε πιο φθηνά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπω να συμβαίνει – όχι με τράπεζα απαραιτήτως αλλά με κατάστημα οικιακών ειδών ή κάτι παρόμοιο. Κατάστημα, εν γένει, πρώτης ανάγκης.

Και αυτό που θα σας πω δεν είναι κάτι που το έχω ακούσει ή διαβάσει κάπου: είναι κάτι που το βλέπω συνεχώς παντού στην Αθήνα. Επειδή κάνω τακτικά αστική περιπλάνηση, περνάω βαδίζοντας από πολλές περιοχές της Αθήνας – πάω από τη μια άκρη στην άλλη – και, εδώ και κάμποσα χρόνια – ίσως μια δεκαετία – βλέπω συνεχώς καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης να ξεπετάγονται.

Αν δεν κάνω λάθος, ξεκίνησε με εκείνα τα καταστήματα του ενός ευρώ, που στην αρχή τα πουλούσαν όλα όντως 1 ευρώ αλλά μετά άρχισαν να [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (168)

Το χάος της νόησης...

Ζωντανοί κόσμοι

Όσοι έχουν διαβάσει κάτι από αυτά που γράφω θα έχουν καταλάβει ότι δεν είμαι από τους συγγραφείς που γράφουν μικρές ιστορίες κυρίως αλλά μεγάλες ιστορίες που, πολλές από αυτές, τραβάνε σε συνέχειες σαν τηλεοπτική σειρά. Αυτό το κάνω επειδή μου αρέσει να ασχολούμαι με τα φανταστικά σκηνικά που επινοώ και με τους χαρακτήρες το ίδιο. Δε μ’αρέσει απλά να γράψω μερικές χιλιάδες λέξεις γι’αυτά τα πράγματα και μετά να τα παρατήσω.

Και το ίδιο κάνουν και αρκετοί άλλοι συγγραφείς, ειδικά φανταστικής λογοτεχνίας. Υπάρχει κάτι στη φανταστική λογοτεχνία που σε ωθεί να γράφεις συνέχειες και ιστορίες επί ιστοριών. Ίσως να είναι το ότι το σκηνικό είναι πλασματικό και, άρα, μπορείς να συνεχίζεις να το ανακαλύπτεις και να το μεταλλάσσεις επ’άπειρον. Είναι μαγεία.

Υπάρχει, όμως, και μια παγίδα εδώ στην οποία μπορεί εύκολα [...]

Μυστηριακές Οντότητες

Μυστηριακές Οντότητες (167)

Ψυχεδελικά πράγματα... Τι κάνει τώρα αυτός ο τύπος; Ρίχνει μούντζες προς τα πίσω;

 

Επίσης . . .

Lud-in-the-Mist, της Hope Mirrlees


Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, είχα πια καταλάβει γιατί θεωρείται κλασικό και καλτ. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Έχει μια διαχρονική ιδιαιτερότητα, και μια γενική παραδοξότητα που γαργαλά τη φαντασία.

 

Επιλογές Απριλίου (15/4)


|> Το πρώτο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης αφιερωμένο στη φύση & 12 αριστουργηματικά 3D γκράφιτι & Ο μυστηριώδης θάνατος του Mark Lombardi που ζωγράφιζε συνωμοσίες & The Book of Jade & Οι εκπαραθυρωτές της Πράγας (1419–1997) & BIG CAT BANG! & Συνέντευξη του Glen Cook & Θα πρέπει να υπάρχει προειδοποίηση για το περιεχόμενο στα λογοτεχνικά βιβλία; & Memory Hole: ένα κανάλι στο Youtube με αποτρόπαια και αλλόκοτα βίντεο & Riddle of the Ring: επιτραπέζιο από το 1977 & Ο Μαύρος Χοίρος στην κέλτικη μυθολογία & Χειρόγραφο από τον 19ο αιώνα γεμάτο γάτες & Ο Gullivar Jones στον Άρη & Unprofessional του Rudyard Kipling & Website με εικόνες φτιαγμένες από τεχνητή νοημοσύνη & Weird Islands (1921) του Jean de Bosschère <|

 

Διαφορετικοί Χαρακτήρες


Γιατί, υπάρχουν και άλλοι;

Αν παρατηρήσεις τη λογοτεχνία, και όχι μόνο τη φανταστική, βλέπεις ότι πολύ σπάνια αναφέρεται στον μέσο άνθρωπο, στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον καθημερινό, αυτόν που δεν έχει καμία ιδιαιτερότητα. Ίσως, μάλιστα, ποτέ να μην αναφέρεται σε αυτόν. Τώρα, καθώς προσπαθώ να θυμηθώ ένα βιβλίο, ή έστω ένα διήγημα, με τέτοιο ήρωα, δεν μπορώ.

Οι ήρωες συνήθως ξεφεύγουν από τον μέσο όρο της ανθρωπότητας, και όχι πάντα επειδή είναι υπερβατικοί. Ξεφεύγουν γιατί είναι διαφορετικοί. Πολύ συχνά διαβάζουμε για χαρακτήρες που είναι, ελλείψει καλύτερου όρου, αφυπνισμένοι με κάποιο τρόπο, δηλαδή έχουν κατανοήσει κάτι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ή δεν του δίνουν σημασία ή δεν τους ενδιαφέρει.

Σε διάφορα μυθιστορήματα φαντασίας, ο ήρωας ή έχει ανακαλύψει κάποιες «δυνάμεις», ή είναι πιο δυνατός, ή «εκλεκτός», ή απλά πιο αντιδραστικός σε σχέση με την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί γύρω του. Αυτό το τελευταίο συνήθως συμβαίνει και στα μυθιστορήματα που δεν είναι φαντασίας. Ο ήρωας, με κάποιο τρόπο, διαφοροποιείται. Δεν διαβάζουμε για έναν άνθρωπο που είναι «κανονικός», αλλά για κάποιον που ξεφεύγει από τον μέσο όρο. Ή για κάποιους – γιατί, πολλές φορές, τα μυθιστόρημα δεν έχουν μόνο έναν βασικό χαρακτήρα.

[Συνέχισε να διαβάζεις]