10 / 2019
|
|
Μια στιγμή... |
Επίσης . . .
Lud-in-the-Mist, της Hope Mirrlees
Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, είχα πια καταλάβει γιατί θεωρείται κλασικό και καλτ. Είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Έχει μια διαχρονική ιδιαιτερότητα, και μια γενική παραδοξότητα που γαργαλά τη φαντασία.
Επιλογές Απριλίου (15/4)
|> Το πρώτο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης αφιερωμένο στη φύση & 12 αριστουργηματικά 3D γκράφιτι & Ο μυστηριώδης θάνατος του Mark Lombardi που ζωγράφιζε συνωμοσίες & The Book of Jade & Οι εκπαραθυρωτές της Πράγας (1419–1997) & BIG CAT BANG! & Συνέντευξη του Glen Cook & Θα πρέπει να υπάρχει προειδοποίηση για το περιεχόμενο στα λογοτεχνικά βιβλία; & Memory Hole: ένα κανάλι στο Youtube με αποτρόπαια και αλλόκοτα βίντεο & Riddle of the Ring: επιτραπέζιο από το 1977 & Ο Μαύρος Χοίρος στην κέλτικη μυθολογία & Χειρόγραφο από τον 19ο αιώνα γεμάτο γάτες & Ο Gullivar Jones στον Άρη & Unprofessional του Rudyard Kipling & Website με εικόνες φτιαγμένες από τεχνητή νοημοσύνη & Weird Islands (1921) του Jean de Bosschère <|
Διαφορετικοί Χαρακτήρες
Γιατί, υπάρχουν και άλλοι;
Αν παρατηρήσεις τη λογοτεχνία, και όχι μόνο τη φανταστική, βλέπεις ότι πολύ σπάνια αναφέρεται στον μέσο άνθρωπο, στον συνηθισμένο άνθρωπο, τον καθημερινό, αυτόν που δεν έχει καμία ιδιαιτερότητα. Ίσως, μάλιστα, ποτέ να μην αναφέρεται σε αυτόν. Τώρα, καθώς προσπαθώ να θυμηθώ ένα βιβλίο, ή έστω ένα διήγημα, με τέτοιο ήρωα, δεν μπορώ.
Οι ήρωες συνήθως ξεφεύγουν από τον μέσο όρο της ανθρωπότητας, και όχι πάντα επειδή είναι υπερβατικοί. Ξεφεύγουν γιατί είναι διαφορετικοί. Πολύ συχνά διαβάζουμε για χαρακτήρες που είναι, ελλείψει καλύτερου όρου, αφυπνισμένοι με κάποιο τρόπο, δηλαδή έχουν κατανοήσει κάτι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ή δεν του δίνουν σημασία ή δεν τους ενδιαφέρει.
Σε διάφορα μυθιστορήματα φαντασίας, ο ήρωας ή έχει ανακαλύψει κάποιες «δυνάμεις», ή είναι πιο δυνατός, ή «εκλεκτός», ή απλά πιο αντιδραστικός σε σχέση με την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί γύρω του. Αυτό το τελευταίο συνήθως συμβαίνει και στα μυθιστορήματα που δεν είναι φαντασίας. Ο ήρωας, με κάποιο τρόπο, διαφοροποιείται. Δεν διαβάζουμε για έναν άνθρωπο που είναι «κανονικός», αλλά για κάποιον που ξεφεύγει από τον μέσο όρο. Ή για κάποιους – γιατί, πολλές φορές, τα μυθιστόρημα δεν έχουν μόνο έναν βασικό χαρακτήρα.
