Παλιά ελληνικά εξώφυλλα (45)

Γιατί αυτή η τύπισσα μού μοιάζει μαστουρωμένη;

Το συγκεκριμένο βιβλίο είχε πέσει στα χέρια μου όταν ήμουν μικρός. Δυστυχώς, ακόμα δεν έχω καταφέρει να διαβάσω την Κόρη του Βασιλιά της Χώρας των Ξωτικών· πάντα κάτι άλλο είναι στη μέση. Και τώρα πλέον, αν τη διαβάσω, μάλλον δεν θα τη διαβάσω σε μετάφραση. Συνεχώς την έχω στα υπόψη. Κάποια μέρα θα συναντηθούμε...

Πάντα πιο απλό απ’ό,τι νομίζεις

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

 

Όσο πιο πολύ κοιτάζεις κάτι από κοντά τόσο πιο πολύπλοκο σού φαίνεται. Και από όσο πιο κοντά το κοιτάζεις τόσο ακόμα πιο πολύπλοκο σού φαίνεται. Συνεχίζοντας να το κοιτάζεις έτσι, είναι αναπόφευκτο ότι θα φτάσεις να πιστεύεις πως είναι απίστευτα, σουρεαλιστικά λαβυρινθώδες και άλυτο.

Παίρνοντας όμως λίγη απόσταση αρχίζεις να το βλέπεις διαφορετικά. Αφήνοντας τη σκέψη να καθαρίσει ενώ διατηρείς την απόσταση, η λύση γίνεται προφανής. Αναπτύσσοντας μια νοοτροπία τού καλώς εννοούμενου δεν-γαμιέται προσπερνάς το εμπόδιο σαν να μην– όχι “σαν να μην”: όντως έχει εξαφανιστεί!

Γράψε μια πρόταση. Δες την από κοντά για κάποια ώρα, από πολύ κοντά, και πολύ προσεχτικά. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γράψεις αυτή την πρόταση· σίγουρα δεν έχεις επιλέξει τον καλύτερο. [...]

Μυστηριακές Οντότητες (30)

Τα γρανάζια πίσω από τους τοίχους.

Εσύ ακόμα νομίζεις ότι όλα είναι όπως φαίνονται;

Βιβλιακές εντυπώσεις

(Τι; Νομίζεις ότι δεν υπάρχει λέξη βιβλιακός; Κι εγώ έτσι νόμιζα μέχρι στιγμής.)

 

Διαβάζω δύο βιβλία, τελευταία – το The Ring of Five Dragons του Eric Van Lustbader, και το The West Is Dying του David C. Smith – και έχω τελειώσει το μισό περίπου από το καθένα, οπότε νομίζω ότι μπορώ να πω κάποιες εντυπώσεις μου ώς εδώ.

Και τα δύο μού φαίνονται αρκετά καλά, αν και για τελείως διαφορετικούς λόγους. Δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους.

Το The Ring of Five Dragons εκτυλίσσεται σ’ένα σκηνικό που, παρότι δεν είναι σαν το Dune του Frank Herbert (έρημος πλανήτης και τα λοιπά), θυμίζει αρκετά το Dune στην όλη του αίσθηση – και νομίζω ότι αυτό είναι εσκεμμένο, αλλά δεν το θεωρώ αρνητικό: δεν φαίνεται για «κόπια». Αντιθέτως, ο κόσμος είναι πολύ δημιουργικά φτιαγμένος – εξωφρενικά δημιουργικά φτιαγμένος, ίσως, από ορισμένες απόψεις – και [...]

Τι ονειρεύεσαι πως είσαι;

I have often wondered whether I am a science fiction writer dreaming I am a fantasy writer, or the other way around.

—Roger Zelazny

 

Γαμώτο, ορισμένες φορές τον καταλαβαίνω αυτό τον τύπο...

 

Το απόφθεγμα είναι παρμένο από το ακόλουθο άρθρο (αρκετά παλιό άρθρο, προφανώς).

FANTASY AND SCIENCE FICTION: A WRITER'S VIEW

Roger Zelazny

One more essay shouldn't strain the reader's stamina, though I hasten to add that I've a standing order with my tutelary deities to spare me the fading writer's trip of trying to sum everything up. It's just a little talk that I gave when key noting the Seventh Annual Eaton Conference on Fantasy and Science Fiction at the University of California at Riverside, in 1985, where I was treated well; and I thought it might make a decent endpiece.

I have often wondered whether I am a science fiction writer dreaming I am a fantasy writer, or the other way around. Most of my science fiction contains some element of fantasy, and vice versa. I suppose that this could be annoying to purists of both persuasions, who may feel that I am spoiling an otherwise acceptable science fiction story with the inclusion of the unexplained, or that I am violating the purity of a fantasy by causing its wonders to conform to too rational a set of [...]

Βιβλία και παζάρια

Αυτές τις μέρες γίνεται το Παζάρι του Βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά, και έτυχε να βρεθώ από εκεί. Δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα για να πάρω. Αλλά αυτό δεν με εκπλήσσει, γιατί, κατά κανόνα, στα διάφορα bazaar πολύ σπάνια βρίσκω βιβλία για να αγοράσω· δεν ξέρω γιατί. Στα παλαιοβιβλιοπωλεία, αντιθέτως, βρίσκω πολύ συχνότερα πράγματα που μ’ενδιαφέρουν. Ίσως να είναι τυχαίο. Ίσως όχι.

Όπως και νάχει, όμως, τράβηξα φωτογραφίες. Και δείτε πόσα εξώφυλλα παλιών μεταφρασμένων pulp ιστοριών φαντασίας κυκλοφορούν αμολητά, ή σχεδόν αμολητά, στο φετινό Παζάρι Βιβλίου...

Μυστηριακές Οντότητες (29)

Προσοχή στα φαντάσματα των τοίχων. Έχουν μακρύ χέρι, πολύ μακρύ, σαν του Καραγκιόζη, αλλά και με δαγκάνες. Δαγκώνει και τσούζει.

Ένας χρόνος Σκιώδη Παραλειπόμενα!

Εδώ και ένα χρόνο ξεκίνησα αυτό το blog, το καινούργιο για τα Σκιώδη Παραλειπόμενα. Πριν από αυτό είχα ένα άλλο στο Tumblr. Δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα που άλλαξα στέκι. Δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο παράπονο με το Tumblr (εκτός, ίσως, το ότι, εκείνη την εποχή τουλάχιστον, το Google δεν έπιανε και πολύ καλά τα blogs του) αλλά είναι πάντα πιο ωραίο να έχεις το δικό σου blog, αυτό που έχεις πραγματικά φτιάξει μόνος σου και να μη βασίζεσαι σε άλλη πλατφόρμα. Τον κώδικα του συγκεκριμένου blog τον έχω γράψει ο ίδιος από την αρχή ώς το τέλος, και ακόμα τον σκαλίζω.

Αρχικά, είχα ξεκινήσει τα Σκιώδη Παραλειπόμενα στο Tumblr ως πειραματισμό, για να δω αν μπορώ να ποστάρω κάτι – οτιδήποτε – κάθε μέρα. Επί ένα χρόνο τα είχα καταφέρει αρκετά καλά: έκανα, ως επί το πλείστον, ένα post ημερησίως. Μετά, άρχισα να βάζω και επαναλήψεις παλιότερων post, ολοένα και [...]

Αυτές οι παλιές, ένδοξες ημέρες...

Πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και εμείς, οι Έλληνες, μιλάνε για “ένδοξο” παρελθόν, για “παλιές ημέρες” που τότε “τα πάντα ήταν καλύτερα”, που η κοινωνία είχε “αξίες”, που οι άνθρωποι ήταν πιο έξυπνοι, που είχαν ακόμα και πιο ανεπτυγμένη τεχνολογία, ή υπήρχαν “ανώτερες” φυλές (ναι, το τελευταίο είναι η κλασική μυθολογία του ναζισμού). Και αυτό έχει περάσει και σε πολλές αφηγήσεις, ιστορίες, και παραμύθια: ότι παλιά υπήρχε κάτι το ένδοξο, κάτι το καλύτερο, κάτι το ανώτερο από το τωρινό. Πάρε για παράδειγμα τους μύθους του Βασιλιά Αρθούρου – κάποτε ήταν ένας καλός βασιλιάς με καλούς ιππότες, και τα λοιπά και τα λοιπά. Πάρε για παράδειγμα ακόμα και το Star Wars: στην αρχική τριλογία ο Όμπιουαν λέει στον Λουκ, στην αρχή, ότι το φωτόσπαθο είναι ένα όπλο από μια καλύτερη, “ευγενέστερη” εποχή.

Και, φυσικά, αυτό είναι [...]

Παράξενα σημάδια των δρόμων

Τώρα, κάποιοι ίσως να νομίσουν ότι θέλω να «δουλέψω» τους καημένους τους αναγνώστες αυτού του σκιερού blog· αλλά δεν είναι έτσι. Αυτό είναι αληθινό.

Σε ένα τελείως τυχαίο μέρος, που σε σχέση με το σπίτι μου θα έλεγες ότι βρίσκεται «στου διαόλου τη μάνα», ενώ ήμουν εκεί για τελείως τυχαίο λόγο, είδα επάνω σε μια κολόνα αυτό το σημάδι:

Κατά πάσα πιθανότητα, είναι απλώς το Κλειδί του Σολ. Σωστά;

Και γιατί να είναι περίεργο αυτό το πράγμα; ίσως να αναρωτιούνται όσοι δεν έχουν διαβάσει ακόμα Θυγατέρες της Πόλης.

Το περίεργο είναι ότι το σημάδι των Θυγατέρων της Πόλης είναι αυτό:

Νομίζω ότι υπάρχει μια κάποια ομοιότητα...

Όχι, μη γίνεστε παρανοϊκοί από τώρα, τέκνα μου.

Το τελικό νι δεν είναι πάντα περιττό

Πρόσφατα έτυχε να μπανίσω κάπου – δεν έχει σημασία πού – αυτή την πινακίδα. Και είναι, καταφανώς, γραμμένη λάθος, αν και πολλοί μπορεί να μην το προσέξουν.

Καταλαβαίνεις γιατί είναι λάθος;

Έτσι όπως είναι γραμμένη, μοιάζει να αναφέρεται σε δύο πράγματα, όχι σε ένα. Είναι σαν να σου λέει ν’αφήσεις τον χώρο καθαρό όπως θα ήθελες να βρίσκεις κάτι άλλο (απροσδιόριστο τι ακριβώς) καθαρό.

Ο χώρος είναι αρσενική λέξη. Κανονικά γράφεις «τον χώρο», αλλά μπορείς να γράψεις και «το χώρο» επειδή πάει στη γλώσσα και το τελικό νι κόβεται. Και δεν είναι λάθος. (Αν και εγώ προσωπικά δεν το προτιμώ. Πολύ πιο συχνά θα γράψω «τον χώρο» παρά «το χώρο».)

Παρακάτω γράφει «το βρείτε». Αν το γράψεις έτσι, είναι σαν να αναφέρεσαι σε κάτι το ουδέτερο, όχι σε κάτι το αρσενικό (όπως είναι ο χώρος). Εδώ δεν είναι περιττό το τελικό [...]

Μυστηριακές Οντότητες (28)

Γοργόνες στους τοίχους (και ούτε καν κοντά σε παραλία).

ΥπερΝορμαλοποίηση

(Μια επανάληψη από το παλιό blog.)

 

Αν πιστεύεις ότι ο κόσμος μας είναι μια καλοστημένη απάτη, τότε αυτό το ντοκιμαντέρ δεν έχει να σε μάθει πολλά, αλλά και πάλι αξίζει να το δεις.

Αν υποπτεύεσαι ότι ο κόσμος μας ίσως να είναι μια καλοστημένη απάτη, τότε πρέπει να δεις αυτό το ντοκιμαντέρ για να βεβαιωθείς.

Αν νομίζεις ότι ο κόσμος μας είναι αυτό που φαίνεται, τότε σίγουρα πρέπει να δεις αυτό το ντοκιμαντέρ.

Κι αν δεν θέλεις να το δεις για κανέναν άλλο λόγο, μπορείς να το δεις για να μάθεις πώς ένας Ιάπωνας τζογαδόρος επιχείρησε να ληστέψει τα καζίνα του Ντόναλντ Τραμπ, και πώς ο Τραμπ προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει με τη βοήθεια ενός παράξενου επιστήμονα που είχε γίνει τζογαδόρος. Το τέλος της ιστορίας ταιριάζει, πιθανώς, σε παράξενη σουρεαλιστική αφήγηση. Κάτι που μπορεί να διάβαζες μέσα [...]

Προσοχή σε αυτό το email από PayPal

Προσοχή, γιατί αυτό το email, αν το λάβετε, δεν είναι από PayPal. Πρόκειται για κάποια κομπίνα, που όμως, σε αντίθεση με άλλες κομπίνες, είναι αρκετά αληθοφανής. Παραλίγο να την πατήσω – και εγώ είμαι πολύ καχύποπτος με κάτι τέτοια. Δεν πιστεύω τίποτα, γενικά.

Αυτό είναι το email που μπορεί να λάβεις:

Φαίνεται αρκετά αληθοφανές, έτσι; Αλλά, αν προσέξεις τον αποστολέα, θα δεις ότι έρχεται από [email protected]. Είναι δυνατόν ποτέ το PayPal να έστελνε από το mail.com;

Επίσης, αν κάνεις hover σε όλα τα links αυτού του email θα δεις ότι οδηγούν σε ένα domain σαν αυτό: https://epl.paypal-communication.com. Και πάλι, αν είναι δυνατόν το PayPal να χρησιμοποιούσε κάτι τέτοιο...

Η μαλακία είναι ότι μοιάζει αληθινό αν δεν το παρατηρήσεις προσεχτικά. Το πάτησα το link, και ευτυχώς το Firefox ήταν πιο έξυπνο από εμένα κι αμέσως μπλόκαρε τη σελίδα. Οπότε παραξενεύτηκα. [...]

Μυστηριακές Οντότητες (27)

Θανατηφόρο φορτηγάκι.

Ελπίζουμε καμία σχέση με κάτι σαν τον Άφευκτο.