|
Επεισόδιο 28 Ο Ύαν μάς βλέπει μες στη νύχτα προτού τον δούμε εμείς. «Σαμάνθα!» λέει ξεπροβάλλοντας από τη βλάστηση στις όχθες του ποταμού. Είναι ντυμένος όπως όταν επιτεθήκαμε στο αρχηγείο των Ακανόνιστων. «Τι έγινε; Μου το είπε ότι θα σας συναντήσω κάπου εδώ.» Η Σαμάνθα δεν κατεβαίνει από το άλογό της. «Ποιος σ’το είπε;» «Αυτή η παράξενη δαιμόνισσα. Με ελευθέρωσε, δημιούργησε ένα άνοιγμα στον τοίχο της σπηλιάς, και μου ζήτησε να βγω. ‘Η Σαμάνθα και ο Ζορδάμης σε περιμένουν στις όχθες του ποταμού,’ είπε. Και, όντως, εδώ είστε. Τι έγινε; Κάνατε κάποια συμφωνία μαζί τους;» «Δεν ήταν συμφωνία ακριβώς,» αποκρίνεται η Σαμάνθα, και του εξηγεί τι συνέβη – πώς η Λα’αρτάλερ’μπεθ μάς «ρύθμισε» και πώς πήγαμε να ελευθερώσουμε τη Μαρλιέσσα. «Κι ακόμα δεν μπορείτε να μιλήσετε γι’αυτές σε τρίτους; Ούτε σ’εμένα μπορείτε να πείτε τι είναι;» Αλληλοκοιταζόμαστε, εγώ και η Σαμάνθα, καθώς είμαστε καθισμένοι στα άλογά μας. «Καλύτερα όχι,» της λέω. Ο Ύαν δεν ξέρει για την Πριγκίπισσα της Οργής, και ίσως η «ρύθμιση» της Λα’αρτάλερ’μπεθ να μας καταστρέψει αν του μιλήσουμε. Η Σαμάνθα κλείνει τα μάτια της, μάλλον για να δει αν ακόμα υπάρχει εκείνο το σημάδι. Τα ανοίγει ξανά. «Ναι· καλύτερα όχι. Αργότερα.» «Με ρωτούσαν διάφορα πράγματα για τη Σιδηρά Δυναστεία,» λέει ο Ύαν, «και για εσάς. Γιατί τους ενδιέφεραν όλα αυτά;» «Δε μπορούμε να σου πούμε τώρα. Θα πρέπει να περιμένεις,» αποκρίνομαι. «Ανέβα,» του λέει η Σαμάνθα, κι εκείνος ανεβαίνει πίσω της επάνω στο άλογο. «Ώς πότε θα κρατήσει αυτό που σας έχουν κάνει;» ρωτάει. «Υποθέτω, αύριο πρέπει να διαλυθεί,» λέει η Σαμάνθα καθώς τροχάζουμε προς τη Θακέρκοβ. * Και όντως, αύριο το απόγευμα η επίδραση της Λα’αρτάλερ’μπεθ διαλύεται. Όταν κλείνουμε τα μάτια μας δεν βλέπουμε πια εκείνο το σημάδι που θυμίζει ξίφος. Ο Ύαν είναι ακόμα μαζί μας στο διαμέρισμα – τον φιλοξενούμε για την ώρα – έτσι του εξηγούμε τι έχει συμβεί, κι εκείνος δείχνει απορημένος. «Η Πριγκίπισσα της Οργής, δηλαδή, δεν ήταν μία γυναίκα αλλά τρεις;» Κουνά το κεφάλι του, μορφάζοντας. «Δε νομίζω ότι κανένας το περίμενε αυτό.» Ο Κύριλλος Νυχταστέρης μάς κάλεσε το πρωί, πριν από αρκετές ώρες, ρωτώντας τη Σαμάνθα τι συνέβη, ποια ήταν αυτή η γυναίκα που ο Νικόμαχος’σαρ ελευθέρωσε μέσα από το αρχηγείο των Ακανόνιστων. Και ποια σχέση μπορεί να είχαν όλα τούτα με την αναζήτηση για την Πριγκίπισσα της Οργής; Η Σαμάνθα αποκρίθηκε ότι δεν μπορούσε ακόμα να του εξηγήσει, αλλά σύντομα θα μπορούσε. Ο Νυχταστέρης ακούστηκε να θυμώνει. «Ελπίζω να μη με κοροϊδεύεις, Σαμάνθα! Δε μ’αρέσει καθόλου να με κοροϊδεύουν. Πλήρωσα πολλά λεφτά σ’αυτούς τους μισθοφόρους και στον μάγο. Η επιχείρησή σας ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη.» «Το ξέρω, κύριε Νυχταστέρη, και με συγχωρείτε που δεν σας εξηγώ αμέσως. Αλλά, πραγματικά, δεν μπορώ. Θα σας μιλήσω ξανά σε μερικές ώρες, ευελπιστώ.» Και τώρα, που η επίδραση της Λα’αρτάλερ’μπεθ έχει διαλυθεί, η Σαμάνθα λέει: «Πρέπει να επικοινωνήσω με τον Νυχταστέρη.» Ανοίγει τον τηλεπικοινωνιακό πομπό της έτσι ώστε να ακούμε και οι τρεις, και τον καλεί. Του εξηγεί όλα όσα συνέβησαν με κάθε λεπτομέρεια, κι εκείνος στο τέλος λέει: «Τις αφήσατε, λοιπόν, να φύγουν; Χωρίς να κάνετε ούτε μια προσπάθεια να τις σταματήσετε;» Δεν ακούγεται καθόλου ευχαριστημένος. «Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσαμε να κάνουμε, κύριε Νυχταστέρη,» δικαιολογείται η Σαμάνθα. «Η ‘ρύθμιση’ της Λα’αρτάλερ’μπεθ θα μας σκότωνε αμέσως.» «Πού ακριβώς μένει αυτή η δαιμόνισσα, Σαμάνθα; Μπορείς να με οδηγήσεις εκεί;» «Μπορώ, αλλά αμφιβάλλω αν θα τη βρείτε, κύριε Νυχταστέρη. Η ίδια μόνο έχει τη δυνατότητα να δίνει πρόσβαση στην ενδοδ–» «Θα φέρω μάγους μαζί μου!» λέει ο Κύριλλος. «Θα τη βρω! Και αυτή και τις τρεις φόνισσες!» «Δε θα πρότεινα να–» «Θα ξαναμιλήσουμε, Σαμάνθα. Σύντομα.» Ο Νυχταστέρης τερματίζει την επικοινωνία. Η Σαμάνθα αναστενάζει. «Δε νομίζω ότι μπορείς να του αλλάξεις γνώμη,» λέω. * Μετά από τρεις ώρες, ο Κύριλλος Νυχταστέρης μάς καλεί ξανά και λέει να μπούμε στο όχημα που θα έρθει κάτω από την πολυκατοικία μας. Κατεβαίνουμε και, μέσα σε πέντε λεπτά, ένα μεγάλο τετράκυκλο όχημα σταματά μπροστά μας. Στο εσωτερικό του είναι ο ίδιος Κύριλλος Νυχταστέρης και κάποιοι μισθοφόροι. «Θα μας οδηγήσεις στη σπηλιά της δαιμόνισσας,» λέει στη Σαμάνθα. «Θα προσπαθήσω. Αλλά σας εξήγησα πώς είναι αυτή η περίπτωση…» Το όχημά μας ξεκινά και, καθώς βγαίνουμε από τη Μικρόπολη, άλλα τρία το ακολουθούν, αναμφίβολα όλα γεμάτα με ανθρώπους του Νυχταστέρη. Περνάμε από τις Ακροκατοικίες, με τους προβολείς μας να σκίζουν τη νύχτα, και βγαίνουμε από τη Θακέρκοβ. Κινούμαστε κοντά στις όχθες του ποταμού Κάλμωθ, κοιτάζοντας έξω από τα παράθυρα. «Περιμένω να μου πεις, Σαμάνθα,» λέει ο Νυχταστέρης. Και η Σαμάνθα δεν αργεί να δείξει. «Εκεί. Εκεί νομίζω πως ήταν.» Και με κοιτάζει ερωτηματικά. Γνέφω. «Ναι, μάλλον.» «Από εκεί βγήκα κι εγώ,» συμφωνεί ο Ύαν. «Αλλά μετά η είσοδος εξαφανίστηκε πίσω μου σαν ποτέ να μην υπήρχε.» «Θα την εμφανίσουμε ξανά,» λέει αποφασιστικά ο Νυχταστέρης. Και κατόπιν διαταγής του τα οχήματα σταματούν κοντά στον ποταμό. Πόρτες ανοίγουν και οπλισμένοι μισθοφόροι βγαίνουν. Τελευταίος βγαίνει ο Κύριλλος και, μετά, εμείς. Ο Νυχταστέρης κάνει νόημα σε δύο άντρες και μια γυναίκα, οι οποίοι πλησιάζουν. Ο ένας είναι ο Νικόμαχος’σαρ, παρατηρώ. «Θα σας οδηγήσουμε τώρα στο μέρος που πρέπει να ερευνήσετε. Η δουλειά πιθανώς να είναι δύσκολη.» «Είμαστε έτοιμοι, κύριε Νυχταστέρη,» αποκρίνεται ο Νικόμαχος. «Αν υπάρχει κάτι να εντοπίσουμε, θα το εντοπίσουμε.» Κατεβαίνουμε τη ράχη που οδηγεί πλάι στα νερά του ποταμού και κοντά στην είσοδο της ενδοδιάστασης της Λα’αρτάλερ’μπεθ… μόνο που τώρα δεν φαίνεται καμία είσοδος, κανένα άνοιγμα. «Εδώ έπρεπε να είναι,» λέει ο Ύαν, φωτίζοντας μ’έναν δυνατό φακό. «Εδώ.» Ο Νυχταστέρης κάνει νόημα στους μισθοφόρους του. «Για ρίξτε εσείς μια ματιά πρώτα, μήπως είναι καμια καλυμμένη πόρτα εκεί.» Οι μισθοφόροι κοιτάζουν από κοντά, ψηλαφούν, αλλά δεν βρίσκουν τίποτα. «Δεν υπάρχει πόρτα, κύριε Νυχταστέρη. Αποκλείεται να υπάρχει. Εκτός αν μαγεία την κρύβει.» Ο Κύριλλος κάνει νόημα στον Νικόμαχο’σαρ και τους άλλους δύο μάγους, οι οποίοι αρχίζουν να υποτονθορύζουν λόγια στην απόκρυφη γλώσσα της μαγείας και να διαγράφουν παράξενα σύμβολα με τα δάχτυλά τους. Οι υπόλοιποι περιμένουμε, ακούγοντας τον παφλασμό του ποταμού και το σφύριγμα του ψυχρού νυχτερινού ανέμου, μυρίζοντας τις οσμές του νερού, του βρεγμένου χώματος, των χόρτων, και των λουλουδιών. Απόμακρα, ένα δυνατό κρώξιμο αντηχεί. Το κρώξιμο γρύπα. Κι αναρωτιέμαι αν είναι ο Αδιάσειστος. Καλό ταξίδι, σκέφτομαι, αν είστε όντως εσείς. Φύγετε από εδώ όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Ο Νυχταστέρης και τα τσιράκια του είναι καθάρματα, και ο γιος του, απ’ό,τι κατάλαβα, δεν ήταν καλύτερος. Οι Πριγκίπισσες ίσως να είναι περίεργες, αλλά δεν είναι σαν αυτούς. Κι επιπλέον, χαίρομαι που βλέπω κάποιους να καταφέρνουν να νικήσουν τις δυνάμεις της Σιδηράς Δυναστείας. Μέχρι στιγμής μού φαινόταν πανίσχυρη. Ίσως, τελικά, να μπορεί να νικηθεί. Οι μάγοι ασχολούνται ώρα με την είσοδο που δεν υπάρχει. Μουρμουρίζουν και κοιτάζουν εκεί όπου κανείς από εμάς δεν μπορεί να κοιτάξει· τα μάτια τους γυαλίζουν παράξενα μες στη νύχτα. Μοιάζουν εξώκοσμοι, τρομαχτικοί. Αναρωτιέμαι αν είναι όλοι τους του τάγματος των Ερευνητών. Λογικά, πρέπει να είναι. Αυτοί είναι που καταπιάνονται με τέτοια θέματα, σωστά; Ίσως ετούτη η είσοδος της ενδοδιάστασης να μην είναι και τόσο διαφορετική από τη διαστασιακή αναδίπλωση που είχε προκαλέσει το πιστόλι της Σαμάνθας… Κανένα μισάωρο υπολογίζω πως έχει περάσει όταν οι δύο μάγοι και η μάγισσα τινάζονται πίσω σαν ξαφνικά τα σώματα ή τα μυαλά τους να μη μπορούν να αντέξουν άλλο. Και ο Νικόμαχος’σαρ πέφτει στη γη, σπαρταρώντας σαν ψάρι έξω απ’το νερό και ουρλιάζοντας. «Τι έχει;» ρωτά ο Νυχταστέρης. «Τι τον έπιασε;» «Κύριε Νυχταστέρη,» λέει η μάγισσα ασθμαίνοντας, «δεν μπορεί να γίνει…» Μόλις που ακούγεται πίσω από τα ουρλιαχτά του Νικόμαχου. «Είναι… είναι πέρα από… το μυαλό μας… Ακόμα κι οι τρεις, δεν μπορούμε…» «Μονάχα τις άκρες του εντοπίσαμε,» προσθέτει ο άλλος μάγος. «Κι αυτός;» Ο Κύριλλος δείχνει τον Νικόμαχο, που ακόμα ουρλιάζει και σπαρταρά. «Τι τον έπιασε αυτόν; Βοηθήστε τον, πανάθεμά σας!» Ο μάγος και η μάγισσα κοιτάζουν τον Νικόμαχο’σαρ αμήχανα, αλλά οι μισθοφόροι προσπαθούν να τον σηκώσουν. Εκείνος δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τι γίνεται· παλεύει και φωνάζει. Αμφιβάλλω αν ξέρει πού βρίσκεται. Η Λα’αρτάλερ’μπεθ το προκάλεσε αυτό; Επίτηδες; Ή είναι κάποια παρενέργεια; Ο άλλος μάγος λέει στον Κύριλλο: «Ο Νικόμαχος πρέπει να προσπάθησε να διεισδύσει περισσότερο απ’ό,τι ήταν ασφαλές, κύριε Νυχταστέρη.» «Και τι θα γίνει τώρα; Δε μπορεί να συνέλθει;» Ο Νικόμαχος’σαρ ουρλιάζει καθώς οι μισθοφόροι τον κρατάνε ακινητοποιημένο. Μία απ’ αυτούς ανοίγει ένα μπουκάλι με νερό και λούζει το κεφάλι του, αλλά αυτό δεν τον βοηθά. Ίσως ούτε καν να καταλαβαίνει το υγρό που κυλά επάνω του. Τα μάτια του είναι αφύσικα διασταλμένα και η όψη του φανερώνει πως ατενίζει κάτι φριχτό, κάτι που καταστρέφει – ή ίσως να έχει ήδη καταστρέψει – το μυαλό του. «Αναισθητοποιήστε τον!» προστάζει ο Νυχταστέρης. «Τι κάθεστε; Αναισθητοποιήστε τον!» Ένας μισθοφόρος σημαδεύει τον Νικόμαχο’σαρ μ’ένα πιστόλι και πατά τη σκανδάλη. Μια ενεργειακή ριπή χτυπά τον μάγο, κι εκείνος παύει να ουρλιάζει και να παλεύει. Ο Κύριλλος αναστενάζει και ρωτά τους άλλους δύο: «Δε μπορείτε να το ανοίξετε;» «Κύριε Νυχταστέρη,» αποκρίνεται η μάγισσα, «δε νομίζω ότι γίνεται.» «Αν το χτυπήσουμε με όπλα; Με ενεργειακό κανόνι, για παράδειγμα; Αυτό δεν θα το ανοίξει;» «Η είσοδος της ενδοδιάστασης δεν βρίσκεται εκεί όπου ένα ενεργειακό κανόνι μπορεί να τη χτυπήσει και να την ανοίξει, κύριε Νυχταστέρη. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει για εμάς.» «Εκεί μέσα» – ο Κύριλλος δείχνει τις πέτρες, οργισμένος – «ίσως να είναι οι φόνισσες του γιο μου! Περιμένετε να τις αφήσω και να σηκωθώ να φύγω;» Οι μάγοι μένουν σιωπηλοί, αλλά μετά η μάγισσα λέει: «Δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε κάτι, κύριε Νυχταστέρη.» Ο Κύριλλος τούς στρέφει την πλάτη κι αρχίζει ν’ανεβαίνει τη ράχη, ν’απομακρύνεται από τον ποταμό. Οι μισθοφόροι του τον ακολουθούν, κι εμείς το ίδιο. Τον Νικόμαχο’σαρ τον κουβαλάνε στα χέρια. Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα συνέλθει ή αν για πάντα θα μείνει σ’αυτή την κατάσταση. Κοιτάζω τη Σαμάνθα και τη ρωτάω. «Δεν ξέρω,» μου λέει. «Βιοσκόπος δεν είσαι;» «Θα μπορούσα να ελέγξω το σώμα του, για να δω αν υπάρχει κάποια βιολογική ζημιά. Αν όμως η ζημιά είναι στην ψυχή του, μάλλον δεν θα μπορώ να διακρίνω τίποτα.»
Αν σου αρέσει αυτό που βλέπεις, μπορείς να κάνεις μια δωρεά στον συγγραφέα μέσω Paypal. Ακόμα και μια μικρή δωρεά, όπως 3 ευρώ, δεν είναι καθόλου αμελητέα και δείχνει ότι εκτιμάς αυτό που βρίσκεις χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. |
|||
Όλα τα κείμενα που θα βρείτε εδώ αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα, Κώστα Βουλαζέρη. Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε μόνο σύμφωνα με την κάτωθι άδεια του Creative Commons.
